Strategies to improve the social skills in students with autism spectrum disorder in the mainstream education

Abstract

The dissertation titled “Strategies to Improve Social Skills in Students with Autism Spectrum Disorder (ASD) in Mainstream Education” focuses on exploring practical and effective educational interventions to enhance the social skills of students with ASD in general education settings. The increasing number of students with ASD in mainstream education presents additional challenges for teachers, while simultaneously highlighting the need for tailored educational strategies that bridge the gap between theory and practice. The dissertation begins by examining the nature of Autism Spectrum Disorder, providing a detailed review of its history, symptoms, diagnostic approaches, and epidemiological trends. It emphasizes the significant deficits faced by students with ASD in social interaction, emotional expression, and communication skills. These challenges lead to difficulties in classroom integration, limited participation in activities, and often negative social experiences. The research draws on various intervention strategies, such as social learning theory, the TEACCH method, social stories, and intensive behavioral interventions. These approaches aim to improve social interaction and emotional expression while promoting inclusion and enhancing the quality of life for students with ASD. Through practices like peer support and individualized intervention programs, students can develop meaningful social relationships and self-regulation skills. The analysis of the study’s results, which includes case studies of students with ASD in primary education, reveals that educational interventions yield significant positive outcomes. Students improved their social skills, classroom participation, and overall behavior. Furthermore, the study highlights the need for continuous teacher training and the creation of an inclusive school environment. The contribution of this dissertation is twofold: it offers theoretical insights into the nature and needs of students with ASD and provides practical guidelines for implementing strategies that enhance their education and social inclusion. Finally, the dissertation advocates for the importance of individualization in educational interventions and encourages collaboration among teachers, students, and families to create a supportive and effective educational system.

Η διατριβή με τίτλο «Στρατηγικές για τη βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων σε μαθητές με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) στην τυπική εκπαίδευση» εστιάζει στη διερεύνηση πρακτικών και αποτελεσματικών εκπαιδευτικών παρεμβάσεων για την ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων μαθητών με ΔΑΦ σε γενικά σχολεία. Η αύξηση του αριθμού μαθητών με ΔΑΦ στην τυπική εκπαίδευση δημιουργεί πρόσθετες προκλήσεις για τους εκπαιδευτικούς, ενώ παράλληλα υπογραμμίζει την ανάγκη για προσαρμοσμένες εκπαιδευτικές στρατηγικές που να γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ θεωρίας και εκπαιδευτικής πρακτικής. Η διατριβή αρχικά εξετάζει τη φύση της Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος, παρέχοντας μια λεπτομερή ανασκόπηση για την ιστορία, τα συμπτώματα, τις διαγνωστικές προσεγγίσεις και τις επιδημιολογικές τάσεις. Αναφέρεται στα σημαντικά ελλείμματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές με ΔΑΦ στην κοινωνική αλληλεπίδραση, στην έκφραση συναισθημάτων και στις δεξιότητες επικοινωνίας. Αυτά τα ελλείμματα οδηγούν σε δυσκολίες ένταξης στην τάξη, περιορισμένη συμμετοχή σε δραστηριότητες και συχνά αρνητικές κοινωνικές εμπειρίες. Η έρευνα βασίζεται σε διάφορες στρατηγικές παρέμβασης, όπως η θεωρία της κοινωνικής μάθησης, η μέθοδος TEACCH, οι κοινωνικές ιστορίες και οι εντατικές συμπεριφορικές παρεμβάσεις. Οι παρεμβάσεις αυτές στοχεύουν στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και της έκφρασης συναισθημάτων, προωθώντας τη συμπερίληψη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των μαθητών με ΔΑΦ. Μέσα από δράσεις όπως η υποστήριξη από συνομηλίκους και εξατομικευμένα προγράμματα παρέμβασης, οι μαθητές μπορούν να αναπτύξουν ουσιαστικές κοινωνικές σχέσεις και δεξιότητες αυτορρύθμισης.Η ανάλυση των αποτελεσμάτων της μελέτης, η οποία περιλαμβάνει μελέτες περίπτωσης μαθητών με ΔΑΦ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αποκαλύπτει ότι οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις έχουν σημαντικά θετικά αποτελέσματα. Οι μαθητές βελτίωσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες, τη συμμετοχή σε δραστηριότητες και τη γενική τους συμπεριφορά. Επιπλέον, η μελέτη τονίζει την ανάγκη για συνεχή εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και τη δημιουργία ενός συμπεριληπτικού σχολικού περιβάλλοντος.Η συμβολή της διατριβής είναι διττή: αφενός προσφέρει θεωρητική γνώση για τη φύση και τις ανάγκες των μαθητών με ΔΑΦ, αφετέρου παρέχει πρακτικές κατευθύνσεις για την εφαρμογή στρατηγικών που βελτιώνουν την εκπαίδευση και την κοινωνική τους ένταξη. Τέλος, η διατριβή υποστηρίζει τη σημασία της εξατομίκευσης στις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις και ενθαρρύνει τη συνεργασία μεταξύ εκπαιδευτικών, μαθητών και οικογενειών για τη δημιουργία ενός υποστηρικτικού και αποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος.