Διαγνωστική και κλινική σημασία ανοσοβιολογικών δεικτών στον καρκίνο της ωοθήκης

Abstract

Ovarian cancer is one of the most common gynecological malignancies. There are no specific biomarkers for early diagnosis. CA125 is used to monitor response to treatment. Paraneoplastic antibodies are produced due to the dysregulated immune response against tumor antigens. Specific immunoreactivity against tumor antigens is a promising mechanism for the development of more specific biomarkers. TRIM21/Ro52 protein is involved in inflammation, cancer and autoimmunity. In cancer it has a dual role depending on the carcinogenic factors and the type of cancer. Antibodies against Ro52/TRIM21 are frequently detected in patients with autoimmune diseases and even malignancies. In our study, sera from 77 patients with ovarian cancer were analyzed by indirect immunofluorescence, while the control group consisted of 48 patients with other types of cancer. Positivity was found in 53.2% of ovarian cancer patients with a titer ≥1/80 and with a significant proportion of these showing a cytoplasmic granular pattern of immunofluorescence. On the contrary, in the control group positivity was found in 31.2%. There was no correlation with clinical and laboratory characteristics of patients and neither with overall survival. Next, an attempt was made to find the potential target antigen in the cytoplasm by line immunotyping but it was not found to be any of the known target antigens. Subsequently, the presence of anti-Ro52 antibodies in 490 patients with various malignancies was studied and sought to map their B cell epitopes. Positivity was found in 14.3% of patients overall with the most frequent occurrence among patients with ovarian cancer (30%). A statistically significant correlation with overall survival was found. Finally, these monospecific antibodies have a different epitope profile than that seen in autoimmune rheumatic diseases. In conclusion, loss of immune tolerance against Ro52 is observed in ovarian cancer more than other types of cancer. Our study highlights the potential prognostic value of anti-Ro52 antibody in ovarian cancer patients, making it a potential future biomarker.

Ο καρκίνος των ωοθηκών ανήκει στις συχνότερες γυναικολογικές κακοήθειες. Δεν υπάρχουν ειδικοί βιοδείκτες για την πρώιμη διάγνωση του. Το CA125 χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της ανταπόκρισης στη θεραπεία. Τα παρανεοπλασματικά αντισώματα δημιουργούνται εξαιτίας της μη ρυθμισμένης ανοσιακής απόκρισης έναντι καρκινικών αντιγόνων. Η ειδική ανοσο-αντιδραστικότητα έναντι καρκινικών αντιγόνων αποτελεί έναν υποσχόμενο μηχανισμό για την ανάπτυξη πιο εξειδικευμένων βιοδεικτών. Η πρωτεΐνη TRIM21/Ro52 εμπλέκεται στη φλεγμονή, στον καρκίνο και στην αυτοανοσία. Στον καρκίνο έχει διττό ρόλο ανάλογα με τους παράγοντες καρκινογένεσης και τον τύπο του καρκίνου. Αντισώματα έναντι Ro52/TRIM21 ανιχνεύονται συχνά σε ασθενείς με αυτοάνοσες παθήσεις αλλά ακόμη και κακοήθειες. Στη μελέτη μας αναλύθηκαν με έμμεσο ανοσοφθορισμό οροί από 77 ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών ενώ η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 48 ασθενείς με άλλους τύπους καρκίνου. Θετικότητα βρέθηκε στο 53,2% των ασθενών με καρκίνο των ωοθηκών με τίτλο ≥1/80 και με ένα σημαντικό ποσοστό αυτών να εμφανίζουν ένα κυτταροπλασματικό κοκκιώδες πρότυπο ανοσοφθορισμού. Αντίθετα, στην ομάδα ελέγχου θετικότητα βρέθηκε στο 31,2%. Δεν υπήρξε συσχέτιση με κλινικοεργαστηριακά στοιχεία αλλά ούτε και με την ολική επιβίωση. Ακολούθως, έγινε προσπάθεια ανεύρεσης του πιθανού αντιγόνου στόχου στο κυτταρόπλασμα με ανοσοτύπωση γραμμής αλλά δεν βρέθηκε να είναι κάποιο από τα γνωστά αντιγόνα στόχοι. Στη συνέχεια, μελετήθηκε η παρουσία αντι-Ro52 αντισωμάτων σε 490 ασθενείς με διάφορες κακοήθειες και έγινε προσπάθεια χαρτογράφησης των επιτόπων των Β κυττάρων τους. Θετικότητα βρέθηκε στο 14.3% των ασθενών συνολικά με πιο συχνή την εμφάνιση μεταξύ των ασθενών με καρκίνο ωοθηκών (30%). Βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση με την ολική επιβίωση. Τέλος, αυτά τα μονοειδικά αντισώματα έχουν διαφορετικό προφίλ επιτόπων σε σχέση με αυτό που παρατηρείται σε αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις. Συμπερασματικά, στον καρκίνο των ωοθηκών παρατηρείται, περισσότερο από άλλους τύπους καρκίνου, απώλεια ανοσολογικής ανοχής έναντι του Ro52. Η μελέτη μας αναδεικνύει την πιθανή προγνωστική αξία του αντι-Ro52 αντισώματος σε ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών, καθιστώντας το ένα πιθανό μελλοντικό βιοδείκτη.