Μελέτη του οξειδωτικού στρες σε ανοιχτή και λαπαροσκοπική κολεκτομή για καρκίνο παχέος εντέρου και ορθού

Abstract

Background: Colorectal cancer as well as colorectal surgery is associated with increased oxidative stress through different mechanisms. In this study the levels of different oxidative stress markers were comparatively assessed in patients who underwent laparoscopic or conventional resection for colorectal cancer.Methods: Sixty patients with colorectal cancer were randomly assigned to undergo laparoscopic (LS) or open surgery (OS). Lipid, protein, RNA, and nitrogen damage was investigated by measuring serum 8-isoprostanes (8-epiPGF2a), protein carbonyls (PC), 8-hydroxyguanosine (8-OHG), and 3-nitrotyrosine (3-NT), respectively. The primary end point of the study was to analyze and compare serum levels of the oxidative stress markers between the groups.Results: Postoperative serum levels of 8-epiPGF2a, 3-NT, and 8-OHG were significantly lower in the LS group at 24 h after surgery (p < 0.05). At 6 h postoperatively, the levels of 8-epiPGF2a and 3-NT were significantly lower in the LS group (p < 0.05). No difference in the levels of PC was found between the two groups at any time point. In the OS group, postoperative levels of 8-epiPGF2a were significantly lower than the preoperative values (p < 0.01). In the LS group, the postoperative values of 8-epiPGF2a, 3-NT, and 8-OHG were significantly lower than the pre- operative values (p < 0.05).Conclusion: Laparoscopic surgery for colorectal cancer is associated with lower oxidative stress compared to open surgery. 8-epiPGF2a was the most suitable marker for readily defining the oxidative status in patients who underwent surgery for colorectal cancer.

Σκοπός: Ο ορθοκολικός καρκίνος, καθώς και η χειρουργικές επεμβάσεις που αφορούν στο παχύ έντερο και στο ορθό σχετίζονται με αυξημένο οξειδωτικό στρες μέσω διαφορετικών μηχανισμών. Στην παρούσα μελέτη, αξιολογήθηκαν και συγκρίθηκαν τα επίπεδα διαφορετικών δεικτών οξειδωτικού στρες σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση με λαπαροσκοπική ή ανοιχτή προσπέλαση.Υλικό/Μέθοδοι: Εξήντα ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες, την ομάδα της λαπαροσκοπικής (ΑΠ) και την ομάδα της ανοικτής προσπέλασης (ΑΠ). Η λιπιδιακή υπεροξείδωση, η οξείδωση των πρωτεϊνών, η οξείδωση του RNA και οι βλάβες από δραστικές μορφές αζώτου διερευνήθηκαν μέσω προσδιορισμού των 8-ισοπροστανίων (8-epiPGF2a), των καρβονυλίων (PC), της 8-υδροξυγουανοσίνης (8-OHG) και της 3-νιτροτυροσίνης (3-ΝΤ) αντίστοιχα, στο πλάσμα των ασθενών. Σκοπός ήταν η ανάλυση και η σύγκριση των επιπέδων των δεικτών του οξειδωτικού στρες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και μεταξύ των ομάδων.Αποτελέσματα: Τα επίπεδα των 8-epiPGF2a, 3-ΝΤ, και 8-OHG ήταν σημαντικά χαμηλότερα στην ομάδα ΛΠ 24 ώρες μετά την επέμβαση (p < 0.05 ). Έξι ώρες μετεγχειρητικά, τα επίπεδα των 8-epiPGF2a και 3-ΝΤ ήταν σημαντικά χαμηλότερα στην ομάδα ΛΠ (p < 0,05 ). Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στα επίπεδα των PC μεταξύ των δύο ομάδων στα διάφορα χρονικά διαστήματα. Μετεγχειρητικά, στην ομάδα ΑΠ, τα επίπεδα των 8-epiPGF2a ήταν σημαντικά χαμηλότερα από τα προεγχειρητικά (p<0,01). Στην ομάδα ΛΠ, τα μετεγχειρητικά επίπεδα 8-epiPGF2a, 3-ΝΤ, και 8-OHG ήταν σημαντικά χαμηλότερα από τα προεγχειρητικά (p < 0,05).Συμπεράσματα: Η λαπαροσκοπική προσπέλαση στη χειρουργική για ορθοκολικό καρκίνο σχετίζεται με χαμηλότερο οξειδωτικό στρες σε σύγκριση με την ανοικτή. Τα 8-epiPGF2a φαίνεται να αποτελούν τον πλέον κατάλληλο δείκτη για τον άμεσο προσδιορισμό της οξειδωτικής κατάστασης των ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για ορθοκολικό καρκίνο.