Αναπηρία και αυτονομία: εξέταση της επίδρασης παραγόντων στην αυτόνομη λειτουργία ατόμων με κινητική αναπηρία

Abstract

Disability is a situation that affects a large number of the human population. People with disabilities can be reported to have by nature the need for autonomy but also freedom in the way they behave in their lives and in their daily activities. Individuals' autonomy and independence in behaviors is said to require proper management by themselves. The way people manage and lead themselves, in recent decades, has been argued to be appropriately approached through the concept of self-leadership. The purpose of this dissertation was to assess the level of autonomous functioning of people with physical disability, by examining the perceived level of use of self-leadership strategies. Other purposes were to examine differences in self-leadership strategies in relation to a various of demographics, (e.g., gender, age, time of onset of disability, type of disability, participation or not in physical activities and the type of physical activities), and examining the relationship of self-leadership strategies to the psychological concepts of self-efficacy, volition, and goal orientation as to whether self-leadership ability can be predicted. The sample in this study included 341 people with physical disability of both gender men (n = 225) and women (n = 116), aged 11-70 years (MO = 36.98, TA = 12.08). All participants completed the following measuring instruments: For self-leadership assessment the RSLQ-Gr which contains 25 items structured in eight distinct subscales. For General self-efficacy the New General Self-Efficacy Scale which contains 8 items in a uni-dimensional format. For the volition, the Measure Athletes ’Volition-Short which contains 15 items structured in three subscales. For goal orientation the Task and Ego Orientation in Sports Questionnaire which contains 13 items in two dimensions. The results of the present dissertation showed that people with physical disability show some positive tendencies of self-awareness, however self-leadership is an attitude that does not seem to apply to a large extent in this population of people. An attempt to create motivational situations to achieve pleasant moments without external influences, i.e. through self-reward. A tendency for positive constructive thoughts. A correlation of the largest number of self-leadership strategies with self-efficacy, volition and goal orientation. They also showed the effect of factors such as age, gender, education, physical activity, and disability type on self-leadership. Furthermore, the findings of this dissertation revealed the predictive power of self-efficacy in the strategies of self-goal setting, self-reward, physical reward, belief evaluation, and mental imagery, the volitional qualities of purposefulness in self-goal setting, self-reward, evaluating beliefs and mental imagery strategies, expediency in strategies of self-reward, self-cueing and mental imagery, and persistence in self-reward and physical reward strategies, and finally the perspectives of goal orientation task orientation in the strategies of physical reward, self-goal setting, evaluating beliefs and mental imagery and ego orientation in self-reward strategy.

Η αναπηρία είναι μια κατάσταση που απασχολεί ένα ευρύ αριθμό του ανθρώπινου πληθυσμού. Τα άτομα με αναπηρία μπορεί να αναφερθεί ότι από τη φύση τους έχουν την ανάγκη για αυτονομία αλλά και ελευθερία στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται στη ζωή τους και στις καθημερινές τους ασχολίες. Η αυτονομία και η ανεξαρτησία των ατόμων στις συμπεριφορές αναφέρεται ότι χρειάζεται κατάλληλη διαχείριση από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι διαχειρίζονται και οδηγούν τον εαυτό τους, τις τελευταίες δεκαετίες, υποστηρίζεται ότι μπορεί να προσεγγιστεί κατάλληλα μέσω της έννοιας της αυτοηγεσίας. Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η εκτίμηση του επιπέδου της αυτόνομης λειτουργίας των ατόμων με κινητική αναπηρία, μέσω της εξέτασης του αντιληπτού επιπέδου χρήσης των στρατηγικών της αυτοηγεσίας. Άλλοι σκοποί ήταν ο έλεγχος διαφορών των στρατηγικών της αυτοηγεσίας σε σχέση με ένα σύνολο δημογραφικών στοιχείων, όπως είναι (π.χ., το φύλο, η ηλικία, ο χρόνος εμφάνισης της αναπηρίας, ο τύπος της αναπηρίας, η συμμετοχή ή μη σε φυσικές δραστηριότητες και το είδος των φυσικών δραστηριοτήτων), και η εξέταση της σχέσης των στρατηγικών αυτοηγεσίας με τις ψυχολογικές έννοιες της αυτοαποτελεσματικότητας, της βούλησης, και του προσανατολισμού στόχου για το εάν είναι δυνατή η πρόβλεψη της ικανότητας της αυτοηγεσίας. Το δείγμα σε αυτή τη μελέτη περιέλαβε 341 άτομα με κινητική αναπηρία και των δύο φύλων άνδρες (η = 225) και γυναίκες (η = 116), ηλικίας 11-70 ετών (ΜΟ = 36.98, ΤΑ = 12.08). Όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν τα παρακάτω εργαλεία μέτρησης: Για την εκτίμηση της αυτοηγεσίας το RSLQ-Gr το οποίο περιέχει 25 ερωτήσεις δομημένες σε οκτώ διακριτές υποκλίμακες. Για την Γενική αυτοαποτελεσματικότητα το New General Self-Efficacy Scale το οποίο περιέχει 8 ερωτήσεις σε μια μονοδιάστατη μορφή. Για τη βούληση, το Measure Athletes’ Volition-Short το οποίο περιέχει 15 ερωτήσεις δομημένο σε τρεις υποκλίμακες. Για τον προσανατολισμό στόχου το Task and Ego Orientation in Sports Questionnaire το οποίο περιέχει 13 ερωτήσεις σε δύο διαστάσεις. Τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής φανέρωσαν ότι τα άτομα με κινητική αναπηρία εμφανίζουν ορισμένες θετικές τάσεις αυτοαναγνώρισης, ωστόσο η αυτοηγεσία είναι μια στάση που δεν φαίνεται να έχει εφαρμογή σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν τον πληθυσμό ανθρώπων. Μια προσπάθεια δημιουργίας παρακινητικών καταστάσεων για την επίτευξη ευχάριστων στιγμών χωρίς εξωτερικές επιδράσεις, δηλαδή μέσω αυτοανταμοιβών. Μια τάση για θετικές εποικοδομητικές σκέψεις. Μια συσχέτιση του μεγαλύτερου αριθμού στρατηγικών αυτοηγεσίας με την αυτοαποτελεσματικότητα, τη βούληση και τον προσανατολισμό στόχου. Επίσης, έδειξαν την επίδραση των παραγόντων όπως της ηλικίας, του φύλου, της μόρφωσης, της κινητικής δραστηριότητας, και του τύπου αναπηρίας στη διαμόρφωση της αυτοηγεσίας. Ακόμη, τα ευρήματα αυτής της διατριβής φανέρωσαν την προβλεπτική ικανότητα της αυτοαποτελεσματικότητας στις στρατηγικές του αυτοκαθορισμού στόχου, αυτοανταμοιβής, φυσικής ανταμοιβής, αξιολόγησης πεποιθήσεων και νοερής απεικόνισης, των βουλητικών ικανοτήτων της σκοπιμότητας στις στρατηγικές αυτοκαθορισμός στόχου, αυτοανταμοιβή, αξιολόγηση πεποιθήσεων και νοερή απεικόνιση, της αποφασιστικότητας στις στρατηγικές αυτοανταμοιβή, αυτο-υπενθύμιση και νοερή απεικόνιση, και της επιμονής στις στρατηγικές αυτοανταμοιβή και φυσική ανταμοιβή, και τέλος των πτυχών του προσανατολισμού στόχου του έργου στις στρατηγικές φυσική ανταμοιβή, αυτοκαθορισμό στόχου, αξιολόγηση πεποιθήσεων και νοερής απεικόνισης και του εγώ στη στρατηγική της αυτοανταμοιβής.