Ο έρωτας και ο φεμινισμός στο έργο της Κικής Δημουλά

Abstract

This thesis aims to highlight interpretatively the poetry of Kiki Dimoula. The poetess belongs to the second post-war generation of Greek poets, and her poetry gathers the basic features of this generation in both theme and language level: love, introspection and existential reflection coated with terse language, casual and ironic. The poetess moved to the premises of the present and the past with Linguistic - verbal comfort by moving unfamiliar things in the field of familiar and vice versa. Processes the statements belonging to the area of ​​the supersensous, to make them reachable, everyday concepts and things present in the symbol level. The genre and thematic classification, presentation, analysis, commentary by inductive method highlight the concepts that arise in the work, the way in which the perception itself, but also how they exist in the life of each individual and how influence, gravity therefore concepts and their writing style combined poetic, stylistically, conceptually, psychometric and sociometric. All this through the sections : love (love of absence), death, time, memory and oblivion, operation time, photos, autumn, old age, through tradition and the social experience and the position of the position of women in society through the eyes of the poetess.

Η παρούσα διατριβή έχει στόχο να αναδείξει ερμηνευτικά το ποιητικό έργο της Κικής Δημουλά. Η ποιήτρια ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά Ελλήνων ποιητών , με την ποίησή της να συγκεντρώνει τα βασικά γνωρίσματα αυτής της γενιάς τόσο σε θεματικό όσο και σε γλωσσικό επίπεδο : τον έρωτα , την εσωστρέφεια, και τον υπαρξιακό προβληματισμό επενδυμένα με λόγο λιτό, καθημερινό και ειρωνικό. Η ποιήτρια κινείται στους χώρους του παρόντος και του παρελθόντος με γλωσσική – λεκτική άνεση , μετακινώντας ανοίκεια πράγματα στο χώρο των οικείων και αντιστρόφως. Μεταποιεί καταστάσεις που ανήκουν στο χώρο του υπεραισθητού , για να τις καταστήσει προσεγγίσιμες, καθημερινής χρήσεως έννοιες και πράγματα του παρόντος στο επίπεδο του συμβόλου. Η ειδολογική και θεματική κατάταξη , η παρουσίαση , η ανάλυση , ο σχολιασμός με επαγωγική μέθοδο αναδεικνύουν τις έννοιες που προκύπτουν στο έργο της , τον τρόπο με τον οποίο τις αντιλαμβάνεται η ίδια , αλλά και το πως αυτές υπάρχουν στη ζωή του κάθε ανθρώπου και το πως τον επηρεάζουν , η βαρύτητα επομένως των εννοιών καθώς και ο τρόπος γραφής τους συνδυάζονται ποιητικά , υφολογικά , νοηματικά , ψυχομετρικά και κοινωνιομετρικά. Όλα αυτά μέσα από τις ενότητες έρωτας (έρωτας της απουσίας ) , τον θάνατο, τον χρόνο, τη μνήμη και τη λήθη , τη λειτουργία του χρόνου , τις φωτογραφίες, το φθινόπωρο, τα γηρατειά , μέσα απο την παράδοση και το κοινωνικό βίωμα.