Προς μία ευρωπαϊκή ομοσπονδία υπό το πρίσμα μιας δημοσιονομικής ένωσης

Abstract

Drawing concepts from different economic and political academic fields and combining them in a common theoretical background, a synthesis of a single theoretical framework is attempted from which to derive a conceptual model of fiscal policy for the political integration of the EU in the form of a federation. After reporting the shortcomings in the design of the European architecture and critically analyzing the neoclassical economic theory on which it was based, the emphasis is placed on institutional economics for highlighting growth fiscal strategies, from which key drivers of economic and social productivity are revealed to be entrepreneurship, endless innovation, the economy of knowledge and processes of creative destruction, all integrated within the framework of an innovation system. A supranational system of innovation is argued to stand as the fundamental evolutionary pillar for economic and social development, through a network of decentralized structures of taxation and fiscal autonomy. The above findings are expressed through a model of ‘citizen-centric’ fiscal union policy, assessed as the most appropriate way to EU federalization.

Αντλώντας έννοιες από διαφορετικούς οικονομικούς και πολιτικούς ακαδημαϊκούς τομείς και συνδυάζοντάς τες σε ένα κοινό θεωρητικό υπόβαθρο, επιχειρείται μια σύνθεση ενός ενιαίου θεωρητικού πλαισίου από το οποίο εξάγεται ένα εννοιολογικό μοντέλο δημοσιονομικής πολιτικής για την πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ με τη μορφή ομοσπονδίας. Μετά την αναφορά των ελλείψεων στο σχεδιασμό της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και την κριτική ανάλυση της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας στην οποία βασίστηκε, δίνεται έμφαση στα θεσμικά οικονομικά για την ανάδειξη των δημοσιονομικών στρατηγικών ανάπτυξης, από τις οποίες αναδεικνύονται οι βασικοί μοχλοί της οικονομικής και κοινωνικής παραγωγικότητας. δηλαδή η επιχειρηματικότητα, η συνεχής καινοτομία, η οικονομία της γνώσης και οι διαδικασίες δημιουργικής καταστροφής, όλα ενσωματωμένα στο πλαίσιο ενός συστήματος καινοτομίας. Ένα υπερεθνικό σύστημα καινοτομίας υποστηρίζεται ότι αποτελεί τον θεμελιώδη εξελικτικό πυλώνα για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, μέσω ενός δικτύου αποκεντρωμένων δομών φορολογίας και δημοσιονομικής αυτονομίας. Τα παραπάνω ευρήματα εκφράζονται μέσω ενός μοντέλου «πολιτοκεντρικής» δημοσιονομικής πολιτικής, που αξιολογείται ως ο καταλληλότερος τρόπος για την ομοσπονδοποίηση της ΕΕ.