Αρχαίος φιλοσοφικός λόγος στην αναλυτική του Φουκώ για τον Εαυτό και τη Βιοεξουσία

Abstract

Foucault is the philosopher who, in the tradition of Nietzsche and Freud, ultimately challenges the subject as an entity and considers this in his epistemological critique as a substantiated concept. Like Freud, Foucault sees sexuality as the zero point in the perception of the ego through the concept of the use of aphrodisiacs and self-care. While until the writing of the History of Sexuality Foucault limited his historical epistemology to linguistic formations of the Word of Modernity, for the first time he reduced himself in the context of his research on the perception of oneself primarily to early Christian ascetic practices of denial and transcendental materialism and expands the horizon of his research retrospectively from Neoplatonic to classical philosophical thought. Foucault’s shift is the starting point for the present research article in which the foundation of the analytical concept of subjectivity in the concept of self and self-awareness will be examined. The starting point for the above will be the term "self-care", which connects the perception of physicality with the perception of the self as an object of thought.

Ο Φουκώ είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος στην παράδοση του Νίτσε και του Φρόυντ αμφισβητεί στο έπακρο το υποκείμενο ως οντότητα και θεωρεί αυτό στην επιστημολογική κριτική του ως υποστασιοποιημένη έννοια. Όπως και ο Φρόυντ, ο Φουκώ θεωρεί την σεξουαλικότητα ως το σημείο μηδέν της αντίληψης του εγώ μέσω της έννοιας της χρήσης των αφροδισίων και της επιμέλειας εαυτού. Ενώ μέχρι την συγγραφή της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας ο Φουκώ περιορίζει την ιστορική επιστημολογία του σε γλωσσικά μορφώματα του Λόγου της Νεωτερικότητας, για πρώτη φορά ανάγεται στα πλαίσια της έρευνάς του για την αντίληψη του εαυτού καταρχήν σε πρωτοχριστιανικές ασκητικές πρακτικές άρνησης και υπέρβασης της σωματικής υλικότητας, κατόπιν δε, επεκτείνει τον ορίζοντα της έρευνάς του αναδρομικά από την νεοπλατωνική έως και την κλασσική φιλοσοφική σκέψη. Αυτή η στροφή του Φουκώ αποτελεί την αφετηρία για τo παρόν ερευνητικό άρθρο στο οποίο θα εξεταστεί η θεμελίωση της αναλυτικής έννοιας της υποκειμενικότητας στην έννοια του εαυτού και της αυτεπίγνωσης. Αφετηρία για τα παραπάνω θα αποτελέσει ο όρος ''επιμέλεια εαυτού'', ο οποίος συνδέει την αντίληψη της σωματικότητας με την αντίληψη του εαυτού ως αντικειμένου της σκέψης.