Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα επιφανειακής ολικής αρθροπλαστικής γόνατος με ασύμμετρους κνημιαίους κονδύλους (GENESIS I)

Abstract

From 1992 to 2000, ninety consecutive patients with 117 knees underwent a cemented total knee arthroplasty using the Genesis I prosthesis in Achillopouleio General Hospital of Volos. Inclusion criteria were patients with primary knee osteoarthritis, a varus angular deformity less than 15º and a flexion contracture less than 10º. From the initial group, thirteen patients with 18 knees died from causes unrelated to the surgery. Eight patients with 8 knees were lost to follow-up. Thus, 74 patients with 91 knees were finally included in the study. The median follow-up was 21.5 years (range 18 to 26). Median age of the patients was 69,2 ± 5.34 years (range 58 - 83 years) and the median age of the patients during the follow-up was 85,47 ± 4,97 years (range 73 – 94). A posterior cruciate-retaining Genesis I (Smith and Nephew Richards Inc) prosthesis was used in all cases. The prosthesis consisted of a femoral, a tibial component, a polyethylene insert and a polyethylene patella component. The femoral and the tibial components were placed with the use of cement. It is an easy-to-use system featuring an anatomic, chrome - cobalt femoral component with a wide, deep and extended trochlea groove, a titanium alloy asymmetric tibial baseplate that provides maximum bone coverage and a bi-convex-shaped polyethylene patella. The polyethylene-bearing surface is asymmetric to maximize implant contact. Under spinal anesthesia and the use of a tourniquet, a classic medial parapatellar approach through a midline skin incision was performed. A posterior cruciate-retaining Genesis I prosthesis was used in all cases. Patellar resurfacing was performed in 14 cases where severe patella osteoarthritis occurred. An auto-transfusion system was used in all patients. Chemoprophylaxis with broad-spectrum antibiotics and a low-molecular-weight heparin were administered to all patients. All the patients received a typical TKA physiotherapy protocol when discharged. The final assessment of the study took place in August and September 2017 when failures and complications that had occurred were gathered and analyzed. The final assessment was made in a conference of two orthopaedics surgeons specializing in knee arthroplasty and a senior orthopaedics resident. Clinical evaluation for pain and function was performed using the Oxford Knee and Knee Society scores. The median preoperative Knee Society Knee Score was 39.7 ± 9.4 (range 10-70) and the median postoperative was 92.6 ± 7.5 (range 68 - 99) (p<0.001, t test).The median preoperative function score was 42.5 ± 16.6 (range 5-60) and the median postoperative function score was 72.9 ± 22.6 (range 33 – 98) (p<0.001, t test). Postoperatively, the Oxford Knee Score was 21.5 ± 4,9 which is considered very good. The median BMI of our patients was 32.5 ± 5.8 (range 21.5 – 43.4). The majority of them 59,52% (50 patients) were obese and only 9,52% of them were of normal weight. Mean preoperative range of motion improved from 98.85⁰ ± 12.03 (range 70º – 120º) to 105º ± 14.2 º (range 40º - 135º) (p<0.001, t test). All the patients but one acquired a fully-extended knee. In our series we did not manage to relate the BMI of our patients with their ROM./ did not establish any relation between our patients’ BMI and their ROM. Radiological assessment included weight bearing anteroposterior, lateral and tangential radiographs of the involved knee and the Knee Society Roentgenographic Evaluation System was used to record the component position, knee alignment and the prosthesis-bone interface. Any radiological change found during the follow-up was evaluated. Radiolucent lines at the tibial component–bone interface were observed οn anteroposterior radiographs early from the third year, in zones Ι and ΙV in 14 knees (13.2%). These radiolucent lines were no larger than 1mm and did not progress throughout the course of the study. On lateral radiographs, at the femoral component–bone interface, 2 knees (1.9%) with radiolucent lines not larger than 1mm were noted in zones I, II and III. At the last radiological follow-up, there was no evidence of loosening or significant radiolucent lines in any of the components. Complications occurred in 7 patients (6.6%). There were 6 revisions with a median time to reoperation of 11.2 years (range 5 - 14). From those, two patients suffered from patellofemoral pain and episodes of lateral subluxation and 1 patient from patellofemoral pain due to aseptic loosening of the initial patella implant 12 years later. A patellar replacement was performed with success in all cases. In conclusion, the use of Genesis I system provided a safe solution in the treatment of primary knee osteoarthritis in daily clinical practice. The results were encouraging and showed excellent survival rates, satisfactory functional outcome and low rate of mechanical failure and complications. Based on the international literature our study presents one of the longest follow–up for patients with Genesis I Total knee arthroplasty reaching 21.5 ± 2,97 (18-26) years. The average Kaplan Meier survivorship analysis was approximately 93.53% in 25 years. Our results are comparable with those of the literature concerning the particular prosthesis as well as those concerning similar prostheses. We believe that the greatest number of patients missed during the follow-up is due to the fact that they were of old age during the operation itself.

Από το 1992 έως και το 2000, διενεργήθηκαν στην Ορθοπαιδική κλινική του Αχιλλοπούλειου Γενικού Νοσοκομείου Βόλου 117 ολικές αρθροπλαστικές γόνατος τύπου Genesis I, σε 95 ασθενείς. Όλοι οι ασθενείς έπασχαν από ιδιοπαθή οστεοαρθρίτιδα. Από την αρχική ομάδα των 95 ασθενών δεν βρέθηκαν, και επομένως δεν μελετήθηκαν στην εργασία, οκτώ ασθενείς με οκτώ γόνατα, καθώς και δεκατρείς ασθενείς με δεκαοκτώ γόνατα, οι οποίοι πέθαναν από άσχετους με την χειρουργική επέμβαση λόγους. Οι υπόλοιποι, 74 ασθενείς με 91 γόνατα, αποτελούν την βάση για τη μελέτη αυτή. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 21,5 ± 2,97 έτη (εύρος από 18 έως 26 έτη). Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών κατά την επέμβαση ήταν 69,2 ± 5,34 έτη, με εύρος από 58 έως 83 έτη και ο μέσος όρος ηλικίας κατά την παρακολούθηση ήταν 85,47 ± 4,97 έτη, με εύρος από 73 έως 94 έτη. Η πρόθεση που χρησιμοποιήθηκε είναι η αρθροπλαστική τύπου Genesis I (Smith and Nephew Richards Inc), για χρήση με τη διατήρηση του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, η οποία αποτελείται από μηριαίο στέλεχος, από κνημιαίο στέλεχος, από ξεχωριστό πολυαιθυλένιο που προσαρμόζεται στο κνημιαίο στέλεχος και επιγονατίδα από πολυαιθυλένιο. Η μηριαία πρόθεση αποτελείται από κράμα κοβαλτίου-χρωμίου (ASTM F75). Διαθέτει μια ευρεία, βαθιά και επεκτεινόμενη αρκετά μακριά αύλακα, η οποία εξασφαλίζει σωστή κύλιση στην επιγονατίδα. Η κνημιαία πρόθεση αποτελείται από κράμα τιτανίου (6AL-4V). Οι ασύμμετροι κνημιαίοι κόνδυλοι επιτρέπουν την καλύτερη εφαρμογή της κνηµιαίας προθέσεως, η οποία παρέχει μεγαλύτερη οστική κάλυψη, πιο κοντά στην ανατομία της κνηµιαίας επιφάνειας. Το πολυαιθυλένιο UHMWP (ASTM F 648) έχει επιφάνειες με μερική εφαρμογή. Τα γόνατα τα οποία χειρουργήθηκαν είχαν ραιβότητα μικρότερη από 15° και σύγκαμψη από 0° έως 5°. Η επέμβαση γινόταν υπό ραχιαία αναισθησία και με την χρήση ίσχαιμου περίδεσης. Η τομή του δέρματος ήταν μέση επιμήκης και η προσπέλαση έσω παραεπιγονατιδική. Αντικατάσταση της επιγονατίδας σε πρώτο χρόνο έγινε σε δεκατέσσερεις (14) περιπτώσεις, όπου υπήρχε βαρειά αρθρίτιδα της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης. Σε όλους τους ασθενείς τοποθετήθηκε σύστημα αυτομετάγγισης εξοικονομώντας με αυτό τον τρόπο αρκετή ποσότητα αίματος. Σε όλους τους ασθενείς ακολουθήθηκε το ίδιο πρωτόκολλο χημειοπροφύλαξης και αντιθρομβωτικής προφύλαξης. Το πρωτόκολλο μετεγχειρητικής κινητοποίησης ήταν κοινό για όλους τους ασθενείς. Για τις ανάγκες της μελέτης αυτής η τελική εκτίμηση πραγματοποιήθηκε την περίοδο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου 2017, όταν και συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν οι αποτυχίες και οι επιπλοκές που εμφανίστηκαν στην παρούσα σειρά. Η τελική εκτίμηση έγινε από δύο ειδικούς ορθοπαιδικούς ειδικευμένους στο γόνατο και από έναν ανεξάρτητο ειδικευόμενο ορθοπαιδικό σε κοινή σύσκεψη. Για τη κλινική αξιολόγηση των ασθενών χρησιμοποιήθηκαν δυο συστήματα, το Knee Society Pain and Functional Scores και το Oxford Knee Score Rating System. Το Knee Society Knee Score προεγχειρητικά ήταν 39,67 ± 9,44 το οποίο χαρακτηρίζεται ως φτωχό και μετεγχειρητικά βελτιώθηκε σημαντικά έτσι ώστε να φτάσει 92,63 ± 7,49, το οποίο χαρακτηρίζεται ως άριστο (p < 0.001, t test). Το Function score προεγχειρητικά ήταν 42,47 ± 16,61 το οποίο χαρακτηρίζεται επίσης ως φτωχό. Μετεγχειρητικά το Function Score έφθασε 72,9 ± 22,66, το οποίο χαρακτηρίζεται ως μέτριο (p < 0.001, t test). Το Oxford Knee Score ήταν 25,1 ± 4,9 , το οποίο χαρακτηρίζεται ως πολύ καλό. Από τις προεγχειρητικές μετρήσεις ύψους και βάρους των ασθενών, που συμμετείχαν στην μελέτη υπολογίστηκε ο μέσος όρος του δείκτη μάζας σώματος να είναι 32,5, που αντιστοιχεί στην κατηγορία της παχυσαρκίας. Η πλειοψηφία των ασθενών που χειρουργήθηκαν, το 59,52% (50 ασθενείς) κατατάσσονταν στην κατηγορία των παχύσαρκων, ενώ μόλις το 9,52% (οκτώ ασθενείς) είχαν φυσιολογικό βάρος. Η κάμψη του γόνατος κυμαίνονταν προεγχειρητικά στις 98,85⁰, και έφθασε μετεγχειρητικά στις 105⁰ (p < 0.001, t test). Στην δική μας σειρά δεν καταφέραμε να συσχετίσουμε το σωματικό βάρος με το εύρος κίνησης του γόνατος. Η ακτινολογική αξιολόγηση περιλάμβανε προσθοπίσθια ακτινογραφία του γόνατος σε όρθια θέση, πλάγια ακτινογραφία του γόνατος και ακτινογραφία επιγονατίδας κατ΄εφαπτομένη. Κατά την επανεξέταση, αξιολογήθηκε κάθε ακτινολογική μεταβολή σε σχέση με τις αρχικές ακτινογραφίες. Για την ακτινολογική αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε το Knee Society Roentgenographic Evaluation System. Τα ακτινολογικά αποτελέσματα ανέδειξαν την ύπαρξη ακτινοδιαυγαστικών γραμμών μεταξύ κνηµιαίας πρόθεσης και οστού σε ποσοστό 13,20% (δεκατέσσερα γόνατα) καθώς και δύο περιπτώσεις ακτινοδιαυγαστικών γραμμών κάτω από την μηριαία πρόθεση σε δύο γόνατα (ποσοστό 1,88%), στις ζώνες Ι, ΙΙ και ΙΙΙ. Τα υπόλοιπα παθολογικά ακτινολογικά ευρήματα, αφορούν επτά ασθενείς με επτά γόνατα (6.6%) και αποτελούν περιπτώσεις επιπλοκών. Οι επιπλοκές αρθροιστικά για την εργασία μας ανέρχονται σε επτά τον αριθμό και ποσοστό 6,6% και πρόκειται για τέσσερις περιπτώσεις φθοράς του ένθετου πολυαιθυλενίου, δύο περιπτώσεις υπεξαρθρήματος της επιγονατίδας και μια περίπτωση αντικατάστασης της προσθετικής επιγονατίδας λόγω φθοράς.Με βάση την διεθνή βιβλιογραφία η εργασία μας φαίνεται να έχει από τα μεγαλύτερα διαστήματα μετεγχειρητικής παρακολούθησης ασθενών με ολική αρθροπλαστική γόνατος τύπου Genesis I, που φτάνει τα 21,5 (18-26) έτη. Ο μέσος όρος επιβίωσης της αρθροπλαστικής φτάνει το 93,53% στα 20 και 25 έτη. Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ολικών αρθροπλαστικών γόνατου για περισσότερα από 15 και 20 έτη είναι σχετικά λίγα στην ορθοπαιδική βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα μας είναι συγκρίσιμα με εκείνα της βιβλιογραφίας για την συγκεκριμένη πρόθεση καθώς και με αυτά που αφορούν παρόμοιες προθέσεις τόσο με συμμετρικό όσο και με ασύμμετρο κνημιαίο στέλεχος. Πιστεύουμε ότι ο μεγάλος αριθμός ασθενών ο οποίος χάθηκε από την παρακολούθηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι ασθενείς που συμμετείχαν στην εργασία μας ήταν είδη προχωρημένης ηλικίας κατά την επέμβαση.