Οι επιδράσεις της φιλοσοφίας του Αριστοτέλους στο έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη

Abstract

The present study aims to investigate the effects of the philosophy of Aristotle in the work of Cornelius Castoriadis.The first chapter sets out information about the life and works of the ancient philosopher.The second chapter discusses the knowledge on theory of Aristotle, as Castoriadis uses terms similar to those of Stagiriti on the issue of knowledge.The third chapter investigated the relation between the city and the citizen in accordance with the Political of Aristotle. The philosopher seeks the ultimate purpose of the citizen and the city that is common: to achieve the optimum, ie of virtue, which is a prerequisite of bliss. Dominant view Politika is that man is "by nature zῷon policy", so the integration of societies and the creation of cities is not imposed by external factors, but is peculiar to human nature. Further highlighting the importance of the ideal in the polity Aristotle, namely the excellent state, which includes democratic and oligarchic elements and directed towards the middle. Also, consider the concept of active citizenship, as well as two key terms associated with him, equality and freedom.The fourth chapter briefly presents the action and work of Cornelius Castoriadis.The fifth chapter analyzes the concepts of imagination and fantasy in Castoriadis, which came under the influence of the definition of the imagination, as expressed by Aristotle in his soul About project. The imagination is the soul's ability to know, to judge, to intellect and moving. Regarding the imaginary, it is not something imaginary or fictitious, but it is what gives meaning to social life and contributes to the creation of various social systems.In the sixth chapter discusses the social aspects of the philosopher. The creation of the society is the work of an anonymous collective imaginary called institutionalized power, which is necessary in order for a society to defend itself. Then analyzed the ideal of individual and collective autonomy. The first relates to the reflective attitude of the person on the contents of the unconscious, while the second is the ability of a society not only creates its laws, but mainly to explicitly deny the laws which it adopts.In the seventh chapter investigated the political beliefs of the philosopher, with the dominant idea of ​​the model of direct democracy, such as occurred in the 5th century. B.C. in ancient Athens. The philosopher stigmatises modern democracies that call themselves democracies, while liberal oligarchies. What matters for Castoriadis is having assignment of common matters and not election not recallable representatives at any time.In the eighth chapter shows that there are commonalities between Castoriadis and Aristotelian philosophy.Below is the wording inference positions, which on the one hand highlight the relevance of Aristotle and Castoriadian theory, on the other hand highlights the timeliness and the time value of political philosophy both. While attempting a comparison with the modern political process.

Η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στη διερεύνηση των επιδράσεων της φιλοσοφίας του Αριστοτέλους στο έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη. Στο πρώτο κεφάλαιο παρατίθενται πληροφορίες σχετικά με το βίο και τα έργα του αρχαίου φιλοσόφου. Στο δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται η περί γνώσεως θεωρία του Αριστοτέλους, δεδομένου ότι ο Καστοριάδης χρησιμοποιεί όρους συναφείς με αυτούς του Σταγιρίτη σχετικά με τα θέμα της γνώσης. Στο τρίτο κεφάλαιο ερευνάται η σχέση της πόλης και του πολίτη, σύμφωνα με τα Πολιτικά του Αριστοτέλους. Ο φιλόσοφος αναζητεί τον τελικό σκοπό του πολίτη και της πόλης που είναι κοινός: η επίτευξη του αρίστου, δηλαδή της αρετής, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της ευδαιμονίας. Κυρίαρχη άποψη στα Πολιτικά είναι ότι ο άνθρωπος είναι «φύσει πολιτικὸν ζῷον», συνεπώς η ένταξή του σε κοινωνίες και η δημιουργία πόλεων δεν επιβάλλεται από εξωγενείς παράγοντες, αλλά προσιδιάζει στην ανθρώπινη φύση. Επιπλέον τονίζεται η σημασία του ιδανικού κατά τον Αριστοτέλη πολιτεύματος, της άριστης δηλαδή πολιτείας, η οποία περιέχει δημοκρατικά και ολιγαρχικά στοιχεία και αποβλέπει στη μεσότητα. Ακόμη, εξετάζεται η έννοια του ενεργού πολίτη, καθώς και δύο βασικοί όροι που συνδέονται με αυτόν, η ισότητα και η ελευθερία. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζεται ακροθιγώς η δράση και το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη.Στο πέμπτο κεφάλαιο αναλύονται οι έννοιες της φαντασίας και του φαντασιακού στον Καστοριάδη, οι οποίες διαμορφώθηκαν υπό την επίδραση του ορισμού της φαντασίας, όπως τον διατυπώνει ο Αριστοτέλης στο έργο του Περί ψυχής. Η φαντασία είναι η ικανότητα της ψυχής να γνωρίζει, να κρίνει, να διανοείται καθώς και να κινείται. Όσον αφορά το φαντασιακό, δεν πρόκειται για κάτι το φανταστικό ή πλασματικό, αλλά είναι αυτό που νοηματοδοτεί τον κοινωνικό βίο και συμβάλλει στη δημιουργία ποικίλων κοινωνικών συστημάτων. Στο έκτο κεφάλαιο εξετάζονται οι κοινωνικές απόψεις του φιλοσόφου. Η δημιουργία της κοινωνίας είναι έργο του ανώνυμου συλλογικού φαντασιακού που καλείται θεσμίζουσα εξουσία και η οποία είναι απαραίτητη, προκειμένου μια κοινωνία να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Εν συνεχεία αναλύεται το ιδεώδες της ατομικής και της συλλογικής αυτονομίας. Η πρώτη σχετίζεται με την αναστοχαστική στάση του ατόμου πάνω στα περιεχόμενα του ασυνειδήτου του, ενώ η δεύτερη με την ικανότητα μιας κοινωνίας όχι μόνο να δημιουργεί τους νόμους της, αλλά κυρίως να αμφισβητεί ρητά τους νόμους που η ίδια θεσπίζει. Στο έβδομο κεφάλαιο ερευνώνται οι πολιτικές πεποιθήσεις του φιλοσόφου, με κυρίαρχη ιδέα το πρότυπο της άμεσης δημοκρατίας, όπως έλαβε χώρα τον 5ο αι. π.Χ. στην αρχαία Αθήνα. Ο φιλόσοφος στηλιτεύει τα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα που αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες, ενώ είναι φιλελεύθερες ολιγαρχίες. Αυτό που προέχει για τον Καστοριάδη είναι να υπάρχει ανάθεση των κοινών υποθέσεων και όχι εκλογή μη ανακλητών ανά πάσα στιγμή εκπροσώπων. Στο όγδοο κεφάλαιο διαπιστώνεται η ύπαρξη κοινών σημείων μεταξύ της αριστοτελικής και καστοριαδικής φιλοσοφίας. Ακολουθεί η διατύπωση συμπερασματικών θέσεων, οι οποίες αφ’ ενός αναδεικνύουν τη συνάφεια της αριστοτελικής και καστοριαδικής θεωρίας, αφ’ ετέρου υπογραμμίζουν την επικαιρότητα και τη διαχρονική αξία της πολιτικής φιλοσοφίας αμφοτέρων. Παράλληλα επιχειρείται μια σύγκριση με το σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι.