Καρδιακές προσαρμογές ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια μετά από συστηματική γύμναση

Abstract

The morphological and functional effects of regular exercise on the organs which determine in great degree the physical adequacy, like the heart, the pulmonary and musculosceletal system were examined in this study. Patients with CHF aged between 38 and 72 years old were recruited. The patients were randomly divided into two groups. Group A had fourteen subjects that participated in a six-month program of physical rehabilitation. Group B had eleven patients, which were used as control group. Patients with severe CHF and malignant arrhythmias, angina, acute myocardial infarction, Pulmonary diseases, valvular heart diseases, malignant hypertension, muscolosceletal diseases were excluded from the study. A third group was also used as a healthy control group, which had thirteen healthy subjects. At the beginning of the study all the groups underwent a clinical and laboratory examination. This included a clinical examination, hematological and biochemical examinations, a cardiopulmonary test, an echocardiography, a 24h recording of the heart rate with a Holter- recorder to measure the heart rate variability and spirometry. The same examinations were repeated after six months at the end of the study to all the people who participated. We found positive effects on the metabolic, neurohormonic profile, respiratory function, musulosceletal system and quality of life at the patients who participated in the six-month exercise program.

Στην συγκεκριμένη μελέτη ερευνήθηκαν οι μορφολογικές και λειτουργικές επιδράσεις της συστηματικής γύμνασης στα όργανα που καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τη φυσική επάρκεια, δηλ. στην καρδιά, στους πνεύμονες και το μυοσκελετικό σύστημα σε ασθενείς με ΧΚΑ ηλικίας 38 έως 72 ετών. Οι ασθενείς διαιρέθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, στην Α (14 ασθενείς) που συμμετείχαν σε ειδικό πρόγραμμα φυσικής αποκατάστασης για 6 μήνες και στη Β (11 ασθενείς) που χρησίμευσε ως ομάδα ελέγχου. Από τη μελέτη αποκλείσθηκαν ασθενείς με βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, κακοήθεις αρρυθμίες, ανθεκτική αρτηριακή υπέρταση, ιστορικό στηθάγχης ή πρόσφατο ΟΕΜ, σοβαρού βαθμού αναιμία, βαλβιδοπάθειες, πνευμονοπάθειες, σοβαρή μυοσκελετική πάθηση. Δεκατρία (13) υγιή άτομα χρησίμευσαν ως μάρτυρες. Στις τρεις ομάδες κατά την έναρξη της μελέτης έγινε κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος που περιελάμβανε κλινική εξέταση, προσδιορισμό αιματολογικών και βιοχημικών παραμέτρων, δοκιμασία κόπωσης και εργοσπιρομέτρηση, υπερηχοκαρδιογράφημα, 24ωρη καταγραφή του ΗΚΓ με τη μέθοδο Holter για τη μέτρηση της μεταβλητότητας της καρδιακής συχνότητας και σπιρομέτρηση. Οι ίδιες εξετάσεις επαναλήφθηκαν στο τέλος των 6 μηνών της μελέτης, σε όλους τους ασθενείς. Διαπιστώθηκε θετική επίδραση της άσκησης στο μεταβολικό, νευροορμονικό προφίλ των ασθενών της Α ομάδας καθώς επίσης στην αναπνευστική λειτουργία και ενδυνάμωση του μυοσκελετικού συστήματος και τέλος στην ποιότητα ζωής.