Μελέτη της πρώιμης ανάκαμψης μετά από μέγιστη καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια

Abstract

Peak oxygen uptake (VO2peak) is considered an established measure of functional capacity with prognostic significance in patients with chronic heart failure (CHF). However, VO2peak obtained by cardiopulmonary exercise testing (CPET), may not be always reproducible, because it is influenced by CHF patient’s motivation, weight, deconditioning, as well as the subjective evaluation of the physician who has the responsibility to terminate the exercise. Therefore, there is considerable interest in obtaining clinically important gas exchange variables at times other than peak exercise.Additionally, exercise training appears to improve recovery VO2 kinetics. The recovery VO2 kinetics for CHF patients appear to be similar for various intensities of exercise. Additional gas exchange variables measured during the recovery phase, such as minute ventilation (VE) and carbon dioxide production (VCO2), may aid in the estimation of exercise capacity. Also, an association between improvement in the recovery ventilatory equivalent for carbon dioxide production (VE/VCO2) and strength training has been reported. Furthermore, recent studies showed that interval aerobic exercise and in particular combined with resistance training improves muscle strength, body composition and vascular reactivity. The differences regarding the effects between these two modalities of exercise training, aerobic interval or combined interval and resistance training on ventilatory and metabolic pattern of early recovery period in CHF patients have not been thoroughly investigated.Αim of this study was to investigate in the first part, the correlation of early recovery ventilatory parameters with CHF severity and in the second part of this study, to evaluate and compare the effects of an exercise aerobic interval rehabilitation program alone or with the addition of resistance training these 2 modalities of exercise training on early recovery ventilatory and metabolic parameters in CHF patients. Regarding the first part of this study, consisted of 90 stable CHF patients (68 males / 22 women), that underwent a symptom-limited cardiopulmonary exercise testing (CPET), pulmonary function tests, measurement of ventilatory variables during the first minute of recovery.42 clinically stable CHF patients (35 males/7 women) participated in an exercise rehabilitation program (ERP) 3 times/week, for 12 weeks by interval training modality with or without the addition of resistance training. All patients underwent symptom-limited CPET before and after the exercise rehabilitation program.Conclusively, early ventilatory recovery parameters seems to depict CHF severity, evaluated by VO2 peak and VE/VCO2 and also to correlate with VO2 peak and VE/VCO2, as established CPET variables, adding additional, estimation effort independent parameters of functional capacity in CHF patients, regarding the fact that maximal CPET, is not always feasible to be achieved in these patients.Also, a 3-month supervised exercise rehabilitation programme by aerobic interval exercise combined with strength training, induces significant beneficial effects in terms of ventilatory and metabolic recovery kinetics than aerobic interval exercise alone in CHF patients, possibly indicating greater ventilatory efficiency and metabolic improvement.

Οι ασθενείς με Χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (ΧΚΑ) χαρακτηρίζονται από εύκολη κόπωση, δυσανεξία στην άσκηση και διαταραχές στην λειτουργικότητα των περιφερικών μυών. Η μελέτη της κινητικής παραμέτρων, όπως η κατανάλωση οξυγόνου (VO2) και η ανάκαμψη της καρδιακής συχνότητας στην πρώιμη ανάκαμψη, μετά από μέγιστη καρδιαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως (ΚΑΔΚ) σχετίζονται με την βαρύτητα και την πρόγνωση της νόσου. Η άσκηση φαίνεται να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής, τη λειτουργική ικανότητα και την κλινική κατάσταση των ασθενών αυτών. H μελέτη και άλλων αναπνευστικών παραμέτρων στην ανάκαμψη και η συσχέτιση τους με την βαρύτητα της νόσου δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Επίσης η άσκηση φαίνεται να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής, τη λειτουργική ικανότητα και την κλινική κατάσταση των ασθενών αυτών. Σε μελέτες, η μυϊκή ισχύ φαίνεται να συσχετίζεται με παραμέτρους της ανάκαμψης. Η αερόβια διαλειμματικού τύπου άσκηση, φαίνεται ότι βελτιώνει την βελτίωση της μυϊκής ισχύ, την αγγειοδραστικότητα και την σύσταση του σώματος (body composition). Δεν υπάρχουν όμως δεδομένα για την επίδραση της συνδυασμένης διαλειμματικού τύπου άσκησης στις αναπνευστικές παραμέτρους στην πρώιμη ανάκαμψη.Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να διερευνηθεί η συσχέτιση της αναπνευστικών παραμέτρων της πρώιμης ανάκαμψης, μετά από μέγιστη καρδιαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως (ΚΑΔΚ) σε σχέση με τη βαρύτητα της καρδιακής ανεπάρκειας αλλά και στη συνέχεια να αξιολογηθούν οι πιθανές θετικές επιδράσεις ενός τριμήνου προγράμματος αποκατάστασης αερόβιας άσκησης, διαλειμματικού τύπου με ή χωρίς την προσθήκη μυϊκής ενδυνάμωσης σε αναπνευστικές παραμέτρους της πρώιμη ανάκαμψη.Συμπερασματικά η κινητική της αποβολής του CO2 (VCO2) και του κατά λεπτό αερισμού (VE), στην πρώιμη ανάκαμψη είναι επηρεασμένη στην καρδιακή ανεπάρκεια και ο βαθμός Οι ασθενείς με Χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (ΧΚΑ) χαρακτηρίζονται από εύκολη κόπωση, δυσανεξία στην άσκηση και διαταραχές στην λειτουργικότητα των περιφερικών μυών. Η μελέτη της κινητικής παραμέτρων, όπως η κατανάλωση οξυγόνου (VO2) και η ανάκαμψη της καρδιακής συχνότητας στην πρώιμη ανάκαμψη, μετά από μέγιστη καρδιαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως (ΚΑΔΚ) σχετίζονται με την βαρύτητα και την πρόγνωση της νόσου. Η άσκηση φαίνεται να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής, τη λειτουργική ικανότητα και την κλινική κατάσταση των ασθενών αυτών. H μελέτη και άλλων αναπνευστικών παραμέτρων στην ανάκαμψη και η συσχέτιση τους με την βαρύτητα της νόσου δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Επίσης η άσκηση φαίνεται να έχει ευεργετικές επιδράσεις στην ποιότητα ζωής, τη λειτουργική ικανότητα και την κλινική κατάσταση των ασθενών αυτών. Σε μελέτες, η μυϊκή ισχύ φαίνεται να συσχετίζεται με παραμέτρους της ανάκαμψης. Η αερόβια διαλειμματικού τύπου άσκηση, φαίνεται ότι βελτιώνει την βελτίωση της μυϊκής ισχύ, την αγγειοδραστικότητα και την σύσταση του σώματος (body composition). Δεν υπάρχουν όμως δεδομένα για την επίδραση της συνδυασμένης διαλειμματικού τύπου άσκησης στις αναπνευστικές παραμέτρους στην πρώιμη ανάκαμψη.Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να διερευνηθεί η συσχέτιση της αναπνευστικών παραμέτρων της πρώιμης ανάκαμψης, μετά από μέγιστη καρδιαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως (ΚΑΔΚ) σε σχέση με τη βαρύτητα της καρδιακής ανεπάρκειας αλλά και στη συνέχεια να αξιολογηθούν οι πιθανές θετικές επιδράσεις ενός τριμήνου προγράμματος αποκατάστασης αερόβιας άσκησης, διαλειμματικού τύπου με ή χωρίς την προσθήκη μυϊκής ενδυνάμωσης σε αναπνευστικές παραμέτρους της πρώιμη ανάκαμψη.Συμπερασματικά η κινητική της αποβολής του CO2 (VCO2) και του κατά λεπτό αερισμού (VE), στην πρώιμη ανάκαμψη είναι επηρεασμένη στην καρδιακή ανεπάρκεια και ο βαθμός.