Ο ρόλος των μεταλλοπρωτεασών στην ανάπτυξη του αποφολιδωτικού γλαυκώματος: επίδραση της λατανοπρόστης

Abstract

The aim of the present study was to evaluate the effect of latanoprost monotherapy on the aqueous humοr concentrations of TGF-beta1, MMP-2, TIMP-2, MMP-9 and gelatinolytic activity in patients treated for exfoliative glaucoma (XFG). Aqueous samples from 50 XFG patients treated with latanoprost and 50 age-matched XFG patients treated with timolol were collected during phacoemulsification cataract surgery. In a second parallel study 30 aqueous samples were collected from patients with exfoliative syndrome (XFS), and 30 aqueous samples were collected from healthy individuals of the same age. The concentrations of TGF-beta1, MMP-2, TIMP-2, MMP-9 and gelatinase activity were determined by commercial immunoassays. The mean active TGF-beta1 concentration in the aqueous was significantly lower in XFG patients treated with latanoprost compared with those treated with timolol (3.1+/-0.65 vs 13.4+/-1.5pgml(-1)); (P=0.0014). The mean total MMP-2 concentration was lower in latanoprost treated patients (31.75+/-3.8 vs 81.5+/-7.2ngml(-1)); (P<0.0001). The TIMP-2 concentration was also lower in XFG-latanoprost treated patients (73.8+/-6.81 vs 101.28+/-7.29ngml(-1)); (P=0.0096). The concentrations of TGF-beta1, MMP-2, TIMP-2 were significantly higher in the XFS group, compared to the group of healthy individuals. Latanoprost monotherapy has a marked effect on the aqueous concentration of TGF-beta1, MMP-2 and TIMP-2 in XFG patients. A better understanding of its effect on the pathobiology of the disease may lead to its earlier use in the disease process to prevent progression from XFS to XFG.

Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η διερεύνηση της επίδρασης της λατανοπρόστης ως μονοθεραπεία στην συγκέντρωση στο υδατοειδές υγρό των TGF-β1, MMP-2, TIMP-2, MMP-9 και της ζελατινολυτικής δραστηριότητας σε ασθενείς με ΓΑ. Δείγματα ΥΥ 50 ασθενών με ΓΑ που έπαιρναν μονοθεραπεία με λατανοπρόστη και 50 δείγματα ίδιας ηλικίας ασθενών με ΓΑ που λάμβαναν μονοθεραπεία με τιμολόλη συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια επέμβασης καταρράκτη. Παράλληλα συγκεντρώθηκαν 30 δείγματα ΥΥ ασθενών με ΣΑ χωρίς θεραπεία και 30 δείγματα ΥΥ υγειών μαρτύρων. Η συγκέντρωση των TGF-β1, MMP-2, TIMP-2, MMP-9 και η ζελατινολυτική δραστηριότητα διερευνήθηκαν με ανοσολογική μέθοδο. Η μέση συγκέντρωση του ενεργού TGF-β1 παράγοντα στο ΥΥ ήταν σημαντικά χαμηλότερη σε ασθενείς με ΓΑ και θεραπεία με λατανοπρόστη σε σχέση με αυτούς με ΓΑ και θεραπεία με τιμολόλη (3.1±0.65 vs 13.4±1.5 pg ml⁻¹); (P=0.0014). Η μέση ολική συγκέντρωση της MMP-2 ήταν χαμηλότερη σε ασθενείς που λάμβαναν λατανοπρόστη (31.75±3.8 vs 81.5±7.2 ng ml ml⁻¹); (P<0.0001). Η συγκέντρωση της TIMP-2 ήταν επίσης χαμηλότερη σε ασθενείς που λάμβαναν λατανοπρόστη (73.8±6.81 vs 101.28±7.29 ng ml⁻¹); (P=0.0096). Στη δεύτερη μελέτη παρατηρήθηκε ότι οι συγκεντρώσεις των TGF-β1, ΜΜΡ-2 και ΤΙΜΡ-2 ήταν σημαντικά αυξημένες στην ομάδα με ΣΑ χωρίς θεραπεία. Η θεραπεία με λατανοπρόστη έχει σημαντική επίδραση στη συγκέντρωση των TGF-β1, MMP-2 και TIMP-2 σε ασθενείς με ΓΑ. Η καλύτερη κατανόηση αυτής της δράσης της λατανοπρόστης στη παθοφυσιολογία της νόσου μπορεί να οδηγήσει στο μέλλον σε καλύτερη κατανόηση της παθοφυσιολογίας και της βιοχημείας της νόσου και να ανευρεθούν εκείνοι οι μηχανισμοί που θα εμποδίζουν το ΣΑ να εξελιχθεί σε ΓΑ.