Η ενίσχυση μέσω φαρμακοδιέγερσης (doping) στον αθλητισμό ως σχετικιστικό ζήτημα της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας - βιοηθικής και της βιοτεχνολογίας

Abstract

The purpose of this thesis is the attempt to philosophically substantiate the inevitability of doping in professional sports. Initially, the research questions that guided this methodological approach came from the review of the relevant literature. Within a theoretical framework, forms of doping, historical and social aspects of doping and ethical theories are examined with an emphasis on moral relativism. Then, the original qualitative research is presented, which was organized on the basis of the research questions and concerns oral interviews of athletes, coaches and doctors. The findings suggest, among other things, that sport has been substantially marred by commercialization, with doping representing only a minor impact. In this context, the theory of moral relativism seems to offer a new, more appropriate perspective for drawing useful conclusions. The contribution of the thesis ranges on the one hand on a theoretical level, as it highlights new aspects in bioethics and biotechnology, and on the other hand on a practical level, indicating a different treatment of professional athletes.

Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτελεί το εγχείρημα για τη φιλοσοφική τεκμηρίωση του αναπόδραστου της χρήσης διεγερτικών ουσιών στον επαγγελματικό αθλητισμό. Αρχικά, τα ερευνητικά ερωτήματα τα οποία καθοδήγησαν τη συγκεκριμένη μεθοδολογική προσέγγιση προήλθαν από την ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας. Στο θεωρητικό πλαίσιο εξετάζονται οι μορφές doping, οι ιστορικές και κοινωνικές εκφάνσεις της φαρμακοδιέγερσης και οι ηθικές θεωρίες, με έμφαση στον ηθικό σχετικισμό. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η πρωτότυπη ποιοτική έρευνα η οποία οργανώθηκε στη βάση των ερευνητικών ερωτημάτων και περιλαμβάνει προφορικές συνεντεύξεις αθλητών, προπονητών και ιατρών. Τα ευρήματα υποδεικνύουν, μεταξύ άλλων, ότι ο χώρος του αθλητισμού έχει αμαυρωθεί ουσιαστικά από το φαινόμενο της εμπορευματοποίησης, με το doping να αντιπροσωπεύει απλώς μια επουσιώδη επίπτωση αυτού. Σε αυτό το πλαίσιο, η θεωρία του ηθικού σχετικισμού φαίνεται να προσφέρει μια νέα, περισσότερο κατάλληλη οπτική για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Η συνεισφορά της παρούσας εργασίας κυμαίνεται αφενός σε θεωρητικό επίπεδο, καθώς αναδεικνύει νέες όψεις στη βιοηθική και βιοτεχνολογία, και αφετέρου σε πρακτικό επίπεδο υποδεικνύοντας μια διαφορετική αντιμετώπιση των επαγγελματιών αθλητών.