Η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στη δημόσια διοίκηση

Abstract

The purpose of this thesis is to investigate the different aspects of the integration of artificial intelligence in public administration, as well as to try to clarify the ethical dilemmas that this integration entails. The integration and utilization of artificial intelligence in all aspects of public administration is not enough to take place just because it is an innovative technological system. Even if the ethical risks arising from the use of artificial intelligence are completely eliminated, it cannot be achieved unless it is implemented under specially designed strategies that focus on serving citizens. So, the question that needs to be answered should not be how artificial intelligence can be used to solve public service problems, but what problems are to be solved through the use of artificial intelligence, how can be resolved and why. Generally, we believe that the responsibility for the results of the actions and decisions of artificial intelligence systems should always be held by humans, while these systems should not be used when there is a possibility that they will guide, in a specific direction, the human subconscious or human behavior, so that it ends up causing harm to the same or another person. In any case, the joint creation of a regulatory framework of ethics for the use of artificial intelligence systems, by government organizations and by the citizens, is considered mutually beneficial and necessary.

Σκοπός της εν λόγω διατριβής είναι η διερεύνηση των διαφορετικών πτυχών της ενσωμάτωσης της τεχνητής νοημοσύνης στη δημόσια διοίκηση, καθώς επίσης και η διενέργεια μίας προσπάθειας διαλεύκανσης των ηθικών διλλημάτων που συνεπάγεται η ενσωμάτωση αυτή. Η ενσωμάτωση και αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης στο σύνολο των πτυχών της δημόσιας διοίκησης δεν αρκεί να πραγματοποιηθεί μόνο επειδή αυτή αποτελεί ένα καινοτόμο τεχνολογικό σύστημα. Ακόμη και αν επέλθει πλήρης εξάλειψη των ηθικών κινδύνων που απορρέουν από την αξιοποίηση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, δεν μπορεί να καταστεί εφικτή αν δεν εφαρμοστεί κάτω από ειδικά σχεδιασμένες στρατηγικές που θέτουν ως επίκεντρο την εξυπηρέτηση των πολιτών. Άρα, η ερώτηση που χρήζει απάντησης δεν πρέπει να αφορά στο με ποιον τρόπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνητή νοημοσύνη για την επίλυση των προβλημάτων των δημόσιων υπηρεσιών, αλλά στο ποια προβλήματα είναι αυτά που πρέπει να επιλυθούν μέσω της χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης, το πώς μπορούν να επιλυθούν και για ποιον λόγο. Γενικότερα, θεωρούμε ότι την αποκλειστική ευθύνη για τα αποτελέσματα των ενεργειών και αποφάσεων των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης πρέπει να την έχει πάντα ο άνθρωπος, ενώ τα συστήματα αυτά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται όταν υπάρχει η πιθανότητα να καθοδηγήσουν, προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, το ανθρώπινο υποσυνείδητο ή την ανθρώπινη συμπεριφορά, ώστε να καταλήξει να προκληθεί βλάβη προς τον ίδιο ή άλλον άνθρωπο. Σε κάθε περίπτωση, η από κοινού δημιουργία ενός κανονιστικού πλαισίου ηθικής και δεοντολογίας για την χρήση των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, από τους κυβερνητικούς φορείς και από τους ίδιους τους πολίτες, κρίνεται αμφοτεροβαρώς επικερδής, ωφέλιμη και αναγκαία.