The DNA Cloud: is it alive?

Abstract

In this analysis, I will firstly be presenting the current knowledge concerning the materiality of the internet based Cloud, which I will henceforth be referring to as simply the Cloud. For organisation purposes I have created two umbrella categories under which I place the ongoing research in the field. Scholars have been addressing the issue of Cloud materiality through broadly two prisms: sociological materiality and geopolitical materiality. The literature of course deals with the intricacies of the Cloud based on its present ferromagnetic storage functionality. However, developments in synthetic biology have caused private tech companies and University spin-offs to flirt with the idea of a DNA-based cloud system. This prospect inevitably gives birth to unaddressed questions pertaining to the biological (nucleotides instead of magnetic disks) materiality of an upcoming cloud system of this nature, since the relevant queries bleed into fields of materiality of the human soul and body and even the materiality of knowledge and memory. This novel investigation I will be conducting concerns a speculative cloud model, the technological mechanics of which are presently in an embryonic stage, and a basic question which is if this fabricated creation could be considered potentially alive.

Σε αυτή την ανάλυση, θα παρουσιάσω αρχικά την τρέχουσα γνώση σχετικά με την ουσιαστικότητα του διαδικτυακού νέφους, το οποίο στο εξής θα αναφέρω απλώς ως νέφος. Για λόγους οργάνωσης δημιούργησα δύο κατηγορίες-ομπρέλες κάτω από τις οποίες τοποθετώ την τρέχουσα έρευνα στον τομέα. Οι μελετητές έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα της υλικότητας του Νέφους μέσα από δύο σε γενικές γραμμές πρίσματα: την κοινωνιολογική υλικότητα και τη γεωπολιτική υλικότητα. Η βιβλιογραφία ασχολείται βέβαια με τις περιπλοκές του Νέφους με βάση την παρούσα σιδηρομαγνητική αποθηκευτική του λειτουργικότητα. Ωστόσο, οι εξελίξεις στη συνθετική βιολογία έχουν κάνει ιδιωτικές εταιρείες τεχνολογίας και πανεπιστημιακά spin-offs να φλερτάρουν με την ιδέα ενός συστήματος νέφους βασισμένου στο DNA. Η προοπτική αυτή γεννά αναπόφευκτα ανεπίλυτα ερωτήματα που αφορούν τη βιολογική (νουκλεοτίδια αντί για μαγνητικούς δίσκους) υλικότητα ενός επερχόμενου συστήματος νέφους αυτού του είδους, αφού τα σχετικά ερωτήματα αιμορραγούν σε πεδία της υλικότητας της ανθρώπινης ψυχής και του σώματος, ακόμη και της υλικότητας της γνώσης και της μνήμης. Αυτή η νέα έρευνα που θα διεξάγω αφορά ένα υποθετικό μοντέλο νέφους, η τεχνολογική μηχανική του οποίου βρίσκεται προς το παρόν σε εμβρυακό στάδιο, και ένα βασικό ερώτημα που είναι αν αυτό το κατασκευασμένο δημιούργημα θα μπορούσε να θεωρηθεί δυνητικά ζωντανό.