Ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μετα-ανθρωπισμός

Abstract

The aim of the dissertation is to provide a philosophical approach to the concept of human dignity with an emphasis on the effects that may take place on its perception during the realization of the program of human enhancement, and moral enhancement in specific. The research for the above topic took place by considering the philosophical premises of the human enhancement program, which emerge through the writings of its representative proponents, such as Nick Bostrom, Julian Savulescu and Allen Buchanan, with simultaneous reference to the critique of philosophers of technology such as Albert Borgmann and philosophers of the Aretaic school of thought, such as Martha Nussbaum and Alasdair MacIntyre, ending up in viewing and criticizing the program of human enhancement through the texts of Søren Kierkegaard and Knud Løgstrup. The thesis argues in an original way that the widespread application of the post-humanist program with an emphasis on the moral enhancement of man may lead to a perception of the intrinsic value of man that is far from optimal.

Στόχος της διατριβής είναι η φιλοσοφική προσέγγιση στην έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με έμφαση στις επιπτώσεις που ενδέχεται να λάβουν χώρα στην αντίληψη αυτής κατά την πραγματοποίηση του προγράμματος της ανθρώπινης βελτίωσης, και συγκεκριμένα της ηθικής βελτίωσης. Η θέαση της άνωθι προβληματικής έλαβε χώρα λαμβάνοντας υπόψη τις φιλοσοφικές προκείμενες του προγράμματος της ανθρώπινης βελτίωσης, οι οποίες αναδύονται μέσα από τα γραπτά αντιπροσωπευτικών υποστηρικτών του, όπως οι Nick Bostrom, Julian Savulescu και Allen Buchanan, με ταυτόχρονη αναφορά στην κριτική φιλοσόφων της τεχνολογίας όπως ο Albert Borgmann, φιλοσόφων της αρεταϊκής σχολής όπως η Martha Nussbaum και ο Alasdair MacIntyre, καταλήγοντας στη θέαση και κριτική του προγράμματος της ανθρώπινης βελτίωσης μέσα από τις προκείμενες των Søren Kierkegaard και Knud Løgstrup. Η διατριβή με πρωτότυπο τρόπο υποστηρίζει ότι η ευρεία εφαρμογή του μετα-ανθρωπιστικού προγράμματος με έμφαση στην ηθική βελτίωση του ανθρώπου ενδέχεται να οδηγήσει σε αντίληψη της εγγενούς αξίας του ανθρώπου που απέχει από τη βέλτιστη δυνατή.