Φύλο, σώμα και πολιτική: η FEMEN και η δράση των ελληνικών γυναικείων συλλογικοτήτων και οργανώσεων

Abstract

In the framework of this dissertation, main axes are developed around gender, collective action and the position of the body in protest and politics from below. The central axis of this dissertation is the position of the naked female body in the public space and the Discourses and its use as a tool in feminist action and the modern remakes of feminism. The first part of the research presents the bibliographic overview of the FEMEN organization and its main stakes as well as the role of (their) body in public space, their attitude towards religion, prostitution, politics, sectarianism and the way they choose to perform their gender in two places, in the public space and in the space of the media. The second part reflects the views of Greek feminist organizations, actions and collectives on the participation of Greek women in feminist action, the contribution of social media to political participation, the prospects of adopting the body as a political tool, perceptions of FEMEN and possibilities of adoption of corresponding actions in Greece. The special anchorages that restrict the female body in public emerge and the reasons that make the presence of FEMEN in Greek society impossible are presented, since the naked female body functions as a taboo, raising prohibitions, challenges and questions.

Στο πλαίσιο αυτής της διατριβής αναπτύσσονται βασικοί άξονες γύρω από το κοινωνικό φύλο, τη συλλογική δράση και τη θέση του σώματος στην διαμαρτυρία και την πολιτική από τα κάτω. Κεντρικός άξονας αυτής της διατριβής είναι η θέση του γυμνού γυναικείου σώματος στον δημόσιο χώρο και Λόγο και η χρήση του ως εργαλείο στην φεμινιστική δράση και τα σύγχρονα διακευβεύματα του φεμινισμού. Στο πρώτο μέρος της έρευνας παρουσιάζεται η βιβλιογραφική επισκόπηση της οργάνωσης FEMEN και των βασικών διακυβευμάτων της, όπως και ο ρόλος του σώματος (τους) στον δημόσιο χώρο, η στάση τους απέναντι στην θρησκεία, στην πορνεία, στην πολιτική, στον σεξτρεμισμό και στον τρόπο που επιλέγουν να επιτελέσουν το φύλο τους σε δύο χώρους, στον δημόσιο χώρο και στον χώρο των ΜΜΕ. Στο δεύτερο μέρος αποτυπώνονται οι απόψεις ελληνικών φεμινιστικών οργανώσεων, δράσεων και συλλογικοτήτων γύρω από την συμμετοχή των Ελληνίδων στην φεμινιστική δράση, τη συμβολή των social media στην πολιτική συμμετοχή, τις προοπτικές της υιοθέτησης του σώματος ως πολιτικό εργαλείο, τις αντιλήψεις για τις FEMEN και τις πιθανότητες υιοθέτησης αντίστοιχων δράσεων στον ελληνικό χώρο. Ειδικότερα αναδύονται οι αγκυλώσεις που περιορίζουν το γυναικείο σώμα στον δημόσιο χώρο και παρουσιάζονται οι λόγοι εκείνοι που καθιστούν την παρουσία των FEMEN στην ελληνική κοινωνία αδύνατη, εφόσον το γυμνό γυναικείο σώμα εξακολουθεί να λειτουργεί ως ταμπού, εγείροντας απαγορεύσεις, προκλήσεις και ερωτήματα.