Η επίδραση εξειδικευμένων προγραμμάτων προπόνησης στην ικανότητα απόδοσης νεαρών ποδοσφαιριστών για επαναλαμβανόμενα σπριντ ανάλογα με τη θέση και το σχηματισμό της ομάδας

Abstract

In the sport of football, high-intensity activities with short recovery periods are verycommon due to the intermittent character of the sport. Maintaining as high intensity aspossible for longer and more frequent periods of time is a key factor in a high level ofperformance. The ability of a football player to perform repetitive short sprints with shortrecovery periods in between is particularly useful for high performance in football and iscalled as repeated sprint ability. The purpose of this study is to investigate the effect of aspecific interventional training program on the repeated sprint ability, according to theposition of the player in the formation of the team. The sample of the study consisted of eliteyouth football players (mean age 16± 0.4 years) divided into two groups (experimentalgroup, n=22 and control group, n=19). In addition, they were divided based on their positionin the formation (1-4-3-3) into five categories (central defenders, wide defenders, centralmidfielders, wingers and central attackers).The duration of the interventional trainingprogram was 12 weeks, where the experimental group performed a training program ofrepeated sprints twice a week according to the position in the formation of the team. Theplayers underwent two repeated sprint ability tests on the field and on the isokineticdynamometer to evaluate the muscle strength at the beginning and end of the study. Theresults of the measurements showed that there were statistically significant differences in thefactor time, only in the 2nd repeated sprint ability test, but there were no differences betweenthe groups. In the isokinetic evaluation of muscle strength, statistically significantdifferences were observed in the factor time, mostly in the extensors at the three angularvelocities (60 °, 180 °, 300°·sec-1), however differences appeared in the factor group only inthe maximum force. In addition, training did not appear to have a statistically significanteffect on the factor players’ position and there were not any statistically significantdifferences between the players’ positions in the tests (repeated sprint ability tests, isokineticevaluation of muscle strength). In conclusion, the simulation of training on game conditionsseems to affect players’ performance on repeated sprint ability and the specific training in8 the players’ position according to the team formation has a positive effect on the musclepower of football players.

Στο άθλημα του ποδοσφαίρου παρατηρούνται με μεγάλη συχνότητα δραστηριότητεςυψηλής έντασης με μικρές περιόδους αποκατάστασης εξαιτίας του διαλειμματικούχαρακτήρα του αθλήματος. Η διατήρηση υψηλής έντασης για μεγαλύτερα και πιο συχνάχρονικά διαστήματα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για υψηλή ανταγωνιστική απόδοση.Η ικανότητα ενός ποδοσφαιριστή να εκτελεί επαναλαμβανόμενα σπριντ μικρής διάρκειας μεμικρές περιόδους αποκατάστασης ενδιάμεσα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την υψηλήαπόδοση στο ποδόσφαιρο και χαρακτηρίζεται ως ικανότητα απόδοσης επαναλαμβανόμενωνσπριντ. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης ενόςεξειδικευμένου παρεμβατικού προγράμματος προπόνησης στην ικανότητα απόδοσης γιαεπαναλαμβανόμενα σπριντ, ανάλογα με τη θέση του ποδοσφαιριστή στον σχηματισμό τηςομάδας. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν νεαροί ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου (μέσηςηλικίας 16 ±0,4 έτη), οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες (πειραματική ομάδα, n=22 καιομάδα ελέγχου, n=20). Επιπλέον, διαχωρίστηκαν με βάση τη θέση τους στον σχηματισμό(1-4-3-3) σε πέντε κατηγορίες (κεντρικοί αμυντικοί, ακραίοι αμυντικοί, κεντρικοί μέσοι,ακραίοι επιθετικοί και κεντρικοί επιθετικοί). Η διάρκεια του παρεμβατικού προγράμματοςήταν 12 εβδομάδες, όπου η πειραματική ομάδα πραγματοποίησε ένα πρόγραμμαπροπόνησης επαναλαμβανόμενων σπριντ δύο φορές ανά εβδομάδα ανάλογα με τη θέση στοσχηματισμό της ομάδας. Οι ποδοσφαιριστές υποβλήθηκαν σε δυο δοκιμασίεςεπαναλαμβανόμενων σπριντ στο πεδίο και στο ισοκινητικό δυναμόμετρο για τηναξιολόγηση της μυϊκής δύναμης στην αρχή και στο τέλος της μελέτης. Από τααποτελέσματα των μετρήσεων παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στονπαράγοντα χρόνο, μόνο στη δεύτερη δοκιμασία των επαναλαμβανόμενων σπριντ, χωρίςόμως να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ομάδων. Στην ισοκινητική αξιολόγηση της μυϊκής6δύναμης παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στον παράγοντα χρόνο, κυρίωςστους εκτείνοντες μυς και στις τρείς γωνιακές ταχύτητες (60°,180°,300°·sec-1), ωστόσοδιαφορές εμφανίστηκαν στον παράγοντα ομάδα μόνο στη μέγιστη δύναμη. Επιπλέον, ηπροπόνηση δε φάνηκε να έχει σημαντική επίδραση στον παράγοντα θέση τωνποδοσφαιριστών, όπως επίσης και δεν εμφανίστηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ τωνθέσεων των ποδοσφαιριστών στις δοκιμασίες (δοκιμασίες αξιολόγησης ικανότηταςαπόδοσης επαναλαμβανόμενων σπριντ, δοκιμασία ισοκινητικής αξιολόγησης μυϊκήςδύναμης). Συμπερασματικά, διαπιστώθηκε ότι η προσομοίωση της προπόνησης στιςαγωνιστικές συνθήκες φαίνεται να επηρεάζει την απόδοση των ποδοσφαιριστών στηνικανότητα απόδοσης επαναλαμβανόμενων σπριντ και η εξειδικευμένη προπόνηση στηναγωνιστική θέση μέσα στον σχηματισμό να εμφανίζει θετική επίδραση στη μυϊκή ισχύ τωνποδοσφαιριστών.