Η επίδραση διαφόρων πρωτοκόλλων προθέρμανσης στην απόδοση των ποδοσφαιριστών

Abstract

Introduction: Warm up in soccer contributes to performance maximization and injury prevention. Purpose: The research was divided into two studies. The first study examined the effect of an exercise program used before warm-up on preparation and injury prevention, while the second examined the effect of this program in combination with traditional soccer warm-up on various performance skills, as well as the results duration. Method: In the first study, twenty-three amateur footballers were divided into two groups. The control group performed 5-minute cycling and the experimental group a 22-minute program included muscle activation and neuromuscular control exercises. Both groups were evaluated on performance indicators, such as hip flexion (ROM), countermovement jump with hands akimbo (CMJ) and free (CMJFREE), knee flexors and extensors muscles peak torque (PT) at 600/sec and 1800/sec, as well as on injury assessment indicators (conventional-CON H/Q and functional isokinetic strength ratio-FUN H/Q). In the second study, sixteen semi-professional footballers applied the first study program in combination with the traditional warm-up, which was used as a control program and evaluated in ROM, CMJ, CMJFREE, speed, change direction speed (COD) and the ability to perform repetitive sprints (RSA), just after the protocols execution and 15 minutes later. Results: The results of the first study showed a significant improvement on ROM, CMJ and knee flexors and extensors concentric PT of dominant leg at 1800/sec in the experimental group and on CMJ in the control group. A significant reduction was observed in FUN H/Q at 1800/sec in the same leg in experimental group. The results of the second study showed a significant improvement on ROM, decrease on CMJ after both protocols, while a period of 15 minutes showed a significant performance reduction on CMJ and CMJFREE after the combined warm-up program. Also, the same period resulted in significant reduction on ROM, CMJFREE and COD to the left after classic warm-up application. Conclusions: The program with exercises applied before the warm-up, with an eccentric strength increase, can be used in soccer players’ preparation. However, the combination with the classic warm-up does not seem to favor players’ performance due, mainly, to the fatigue, while the period of 15 minutes causes a reduction in performance.

Εισαγωγή: Η προθέρμανση στο ποδόσφαιρο συμβάλει στη μεγιστοποίηση της απόδοσης και στην πρόληψη κινδύνου τραυματισμών. Σκοπός: Η έρευνα χωρίστηκε σε δύο μελέτες. H πρώτη μελέτη εξέτασε την επίδραση προγράμματος ασκήσεων που χρησιμοποιούνται πριν την προθέρμανση στην προετοιμασία και την πρόληψη τραυματισμών, ενώ η δεύτερη, την επίδραση του ίδιου προγράμματος σε συνδυασμό με την παραδοσιακή προθέρμανση ποδοσφαίρου σε διάφορες ικανότητες απόδοσης, καθώς και τη διάρκεια διατήρησης των αποτελεσμάτων. Μέθοδος: Στην πρώτη μελέτη είκοσι τρεις ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η ομάδα ελέγχου εκτέλεσε 5 λεπτά ποδήλατο και η πειραματική πρόγραμμα διάρκειας 22 λεπτών που περιελάμβανε ασκήσεις μυϊκής ενεργοποίησης και νευρομυϊκού ελέγχου. Και οι δύο ομάδες αξιολογήθηκαν σε δείκτες απόδοσης, όπως κάμψη του ισχίου (ROM), άλμα με προδιάταση με τα χέρια στη μέση (CMJ) και ελεύθερα (CMJFREE), μέγιστη ροπή των καμπτήρων και εκτεινόντων μυών του γόνατος στις 600/sec και 1800/sec, καθώς και σε δείκτες αξιολόγησης τραυματισμού (συμβατική-CON H/Q και λειτουργική αναλογία δύναμης-FUN H/Q). Στη δεύτερη μελέτη δεκαέξι ημιεπαγγελματίες ποδοσφαιριστές εφάρμοσαν το πρόγραμμα της πρώτης μελέτης σε συνδυασμό με την παραδοσιακή προθέρμανση, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως πρόγραμμα ελέγχου και αξιολογήθηκαν στη ROM, CMJ, CMJFREE, ταχύτητα, ταχύτητα αλλαγής κατεύθυνσης και στην ικανότητα εκτέλεσης επαναλαμβανόμενων σπριντ (RSA), αμέσως μετά την εφαρμογή των πρωτοκόλλων και 15 λεπτά μετά. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της πρώτης μελέτης έδειξαν σημαντική βελτίωση στη ROM, CMJ και στη σύγκεντρη δύναμη των καμπτήρων κι εκτεινόντων στο κυρίαρχο πόδι στις 1800/sec στην πειραματική ομάδα και στο CMJ στην ομάδα ελέγχου. Σημαντική πτώση παρατηρήθηκε στη FUN H/Q στις 1800/sec στο ίδιο πόδι στην πειραματική ομάδα. Τα αποτελέσματα της δεύτερης μελέτης έδειξαν σημαντική βελτίωση στη ROM, μείωση στο CMJ μετά την εφαρμογή και των δύο πρωτοκόλλων, ενώ μετά την περίοδο ανάληψης των 15 λεπτών σημαντική πτώση της απόδοσης παρουσιάστηκε στο CMJ και CMJFREE μετά το συνδυαστικό πρόγραμμα προθέρμανσης και στη ROM, CMJFREE και Arrowhead Agility Test (ΑΑΤ) προς τα αριστερά μετά την εφαρμογή της κλασικής προθέρμανσης. Συμπεράσματα: Tο πρόγραμμα ασκήσεων που εφαρμόζεται πριν την προθέρμανση, με την αύξηση της έκκεντρης δύναμης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην προετοιμασία των ποδοσφαιριστών. Ωστόσο, ο συνδυασμός με την κλασική προθέρμανση δε φαίνεται να ευνοεί την απόδοση των ποδοσφαιριστών εξαιτίας, κυρίως, της κόπωσης, ενώ η περίοδος των 15 λεπτών φαίνεται να προκαλεί μείωση απόδοσης.