Essays on hedge funds

Abstract

This thesis is consisted by four chapters that examine various aspects of hedge funds. In detail, the first chapter studies the architecture of the Skewness-Kurtosis plane, which is generally compatible with a parabolic form, for hedge funds and the various investment strategies; both diagrammatically and within a formal econometric framework. It is found that there is a structural quadratic relationship between the two higher moments with discernible differences across investment strategies, while the results remain unaffected after a thorough sensitivity analysis. The second chapter investigated the mobility properties of the higher moments, both individually and jointly. Using a Markov Chain model, the transition matrices are estimated for the sector and the investment strategies describing the probabilistic structure of Skewness, Kurtosis and Joint transitions. Results indicate that there is near perfect mobility towards non-Normality. Third chapter proposes a methodology for hedge fund Leverage estimation. Initially Principal Component Analysis is performed on a set of 49 risk factors for dimension deduction purposes. After acquiring 10 Principal Components, least absolute shrinkage and selection operator regression (LASSO) is employed per fund by seven three-year monthly non overlapping intervals, to select which Principal Components affect each fund. As a last step, an ordinary least squares regression is executed in the same manner as previously, with only the non-zero Principal Components. By aggregating the coefficients, a mean sectorial leverage of 3.3 is estimated, comparable to reported numbers from SEC. Fourth chapter, exploits an extensive matched hedge fund-prime broker panel dataset and documents a strong and positive statistically significant relationship between hedge fund leverage and prime broker’s stock price crash risk. The results remain robust after controlling for endogeneity and an extensive sensitivity analysis. It is also documented that investment strategies that tend to be more risk averse, appear to decrease the slope of the risk metrics of prime brokers, and ultimately leading to lower stock price crash risk.

Η διατριβή περιλαμβάνει τέσσερα κεφάλαια που εξετάζουν διάφορα θέματα των αντισταθμιστικών αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου. Συγκεκριμένα, το πρώτο κεφάλαιο μελετά την αρχιτεκτονική του επιπέδου Ασυμμετρίας-Κύρτωσης, το οποίο είναι γενικώς συμβατό με μια παραβολική μορφή, για τα αντισταθμιστικά αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου και τις διάφορες επενδυτικές στρατηγικές· τόσο διαγραμματικώς όσο και οικονομετρικώς. Αποδεικνύεται πως υπάρχει μια δομική σχέση τετραγωνικής μορφής που συνδέει τις δύο ανώτερες ροπές, ενώ παρατηρούνται ευδιάκριτες διαφορές μεταξύ των επενδυτικών στρατηγικών. Τα αποτελέσματα μένουν ανεπηρέαστα μετά από ανάλυση ευαισθησίας. Το δεύτερο κεφάλαιο εξετάζει τις ιδιότητες κινητικότητας των ροπών ξεχωριστά και από κοινού. Χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο Μαρκοφιανής αλυσίδας, εκτιμώνται οι μήτρες μετάβασης για τον κλάδο και τις επενδυτικές στρατηγικές, περιγράφοντας το πιθανολογικό πλαίσιο μετάβασης για την ασυμμετρία και την κύρτωση κατά μόνας και από κοινού. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν σχεδόν τέλεια κινητικότητα προς τη μη-κανονικότητα. Στο τρίτο κεφάλαιο προτείνεται μια μεθοδολογία εκτίμησης της μόχλευσης στα αντισταθμιστικά αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου. Αρχικά εφαρμόζεται η μέθοδος κυρίων συνιστωσών σε 49 παράγοντες ρίσκου ώστε να μειωθούν οι διαστάσεις. Αφού επιλεχθούν 10 κύριες συνιστώσες, εφαρμόζεται η παλινδρόμηση ελάχιστης απόλυτης συρρίκνωσης και επιλογής τελεστή, ανά αντισταθμιστικό αμοιβαίο κεφάλαιο και επτά τριετή μηνιαία μη επικαλυπτόμενα μεσοδιαστήματα, ώστε να επιλεχθούν οι κύριες συνιστώσες που επηρεάζουν το κάθε αντισταθμιστικό αμοιβαίο κεφάλαιο. Τέλος, πραγματοποιείται μια παλινδρόμηση ελαχίστων τετραγώνων, ομοιάζοντας το προηγούμενο πλαίσιο, με χρήση μόνο των μη μηδενικών κυρίων συνιστωσών. Αθροίζοντας τους συντελεστές, εκτιμάται μέσο κλαδικό επίπεδο μόχλευσης 3.3, συγκρίσιμο με τα δεδομένα της επιτροπής κεφαλαιαγοράς. Το τέταρτο κεφάλαιο αξιοποιεί ένα εκτενές σετ δεδομένων όπου γίνεται ταίριασμα των αντισταθμιστικών αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου με το βασικό τους μεσίτη. Καταγράφεται μια θετική και στατιστικώς σημαντική σχέση μεταξύ της μόχλευσης των αντισταθμιστικών αμοιβαίων κεφαλαίων και του ρίσκου κατάρρευσης της μετοχής του βασικού μεσίτη. Τα αποτελέσματα παραμένουν ισχυρά μετά από έλεγχο για ενδογένεια και εκτενή ανάλυση ευαισθησίας. Επίσης καταγράφεται ότι επενδυτικές στρατηγικές με μεγαλύτερη αποστροφή στoν κίνδυνο, μειώνουν την κλίση των μέτρων ρίσκου των βασικών μεσιτών και οδηγούν σε χαμηλότερο ρίσκο κατάρρευσης της μετοχής.