Από την πραγματικότητα στην αλήθεια: κριτικές αναπαραστάσεις και υποκριτική στον ανεξάρτητο ελληνικό κινηματογράφο: μελέτες περίπτωσης 1968-2018

Abstract

1968 is a symbolic date for modern artistic and political movements. The quest for the real - the non-hypocritical and fabricated - in representations of everyday life, posed by the political movements of the time (which call for the publicization and politicization of true personal experience as opposed to constructed and imposed social roles), comes to meet the quest for the real in artistic representations. The influence of this socio-political practice on art also results in the frequent removal of the art-real life separation within the artwork. It is not always easy to distinguish in modern art what is artistically and what is actually constructed, but also what is not amenable to construction in both fields and is ultimately projected as real. This practice of modernism finds one of its most interesting versions in the person of the film actor, who is called upon to use his true self in the interpretation of a role.

Το 1968 είναι μια συμβολική ημερομηνία για τα μοντέρνα καλλιτεχνικά και πολιτικά κινήματα. Η εκζήτηση του αληθινού - του μη υποκριτικού και κατασκευασμένου - στις αναπαραστάσεις της καθημερινότητας, που τίθεται από τα πολιτικά κινήματα της εποχής (τα οποία ζητούν τη δημοσιοποίηση και πολιτικοποίηση του αληθινού προσωπικού βιώματος έναντι των κατασκευασμένων και επιβεβλημένων κοινωνικών ρόλων), έρχεται να συναντήσει την εκζήτηση του αληθινού στις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις. Η επιρροή της συγκεκριμένης κοινωνικοπολιτικής πρακτικής στην τέχνη έχει ως αποτέλεσμα και τη συχνή άρση του διαχωρισμού τέχνης – πραγματικής ζωής εντός του έργου τέχνης. Δεν μπορεί κανείς πάντα εύκολα να ξεχωρίσει στη μοντέρνα τέχνη τι είναι καλλιτεχνικά και τι πραγματικά κατασκευασμένο, αλλά και τι δεν επιδέχεται κατασκευής και στα δύο πεδία και προβάλλει τελικά ως αληθινό. Αυτή η πρακτική του μοντερνισμού βρίσκει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδοχές της στο πρόσωπο του κινηματογραφικού ηθοποιού, που καλείται να χρησιμοποιεί τον αληθινό του εαυτό κατά την ερμηνεία ενός ρόλου.