Μελέτη του πάχους του χοριοειδούς χιτώνα σε ασθενείς με β-θαλασσαιμία

Abstract

Purpose: The aim of the present thesis was to evaluate choroidal thickness in a group of beta-thalassemia patients, as this could be assessed by enhanced depth imaging optical coherence tomography. Patients and Methods: This single-center, prospective study involved transfusion-dependent beta-thalassemia (TD-β-thal) patients and healthy controls. One eye of each participant was included in the study. Submacular and peripapillary choroidal thickness, as well as central macular thickness and retinal nerve fiber layer thickness, were evaluated using optical coherence tomography imaging. Results: Thirty-eight TD-β-thal patients (mean age 42 ± 10.7 years) and 22 healthy controls (mean age 40.3 ± 10.2 years) were included in the study. Subfoveal choroidal thickness was 297.4 ± 74.5 μm in the patient group and 358.4 ± 71.4 μm in the control group (p=0.003). Overall, in the submacular area, the choroid was found to be significantly thinner in the beta-thalassemia population compared to controls in all evaluated points, except for the spot located 1500 μm nasally to the fovea (p=0.093). In the peripapillary area, choroidal thickness was also significantly lower in the thalassemic population compared to the controls (nasal p=0.033, temporal p=0.01, superior p=0.01), except for the inferior quadrant (p= 0.191). We did not observe statistically significant differences in the retinal nerve fiber layer thickness and the central macular thickness between the two groups (p=0.658 and p=0.276, respectively). No correlations with hemoglobin, serum ferritin or iron levels emerged. Patients with the intermediate subtype of thalassemia appeared to have significantly thinner choroids than those with thalassemia major. Conclusions: Our findings suggest that choroidal thickness in the submacular and peripapillary area is significantly reduced in thalassemic patients, compared to healthy individuals. Choroidal thinning in beta-thalassemia possibly reflects the effect of chronic anemia and underlying hemodynamic changes on choroidal tissue.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να μελετηθεί το πάχος του χοριοειδούς σε μια ομάδα ασθενών με β-θαλασσαιμία, όπως αυτό εκτιμάται με την ενισχυμένου βάθους απεικόνισης οπτική τομογραφία συνοχής. Υλικά και μέθοδοι: Πρόκειται για μια μονοκεντρική προοπτική μελέτη, η οποία συμπεριέλαβε μεταγγισιοεξαρτώμενους ασθενείς με β-θαλασσαιμία (TD-β-thal) και υγιείς μάρτυρες. Ένας οφθαλμός ανά ασθενή συμπεριελήφθη στη μελέτη. Εκτιμήθηκαν το υποωχρικό και το περιθηλαίο πάχος του χοριοειδούς, καθώς και το κεντρικό πάχος της ωχράς και το πάχος της στιβάδας των νευρικών ινών με τη χρήση απεικονιστικού συστήματος οπτικής τομογραφίας συνοχής. Αποτελέσματα: Τριάντα οκτώ TD-β-thal ασθενείς (μέση ηλικία 42 ± 10.7 έτη) και 22 υγιείς μάρτυρες (μέση ηλικία 40.3 ± 10.2 έτη) συμπεριελήθφησαν στην μελέτη. Το υποβοθρικό χοριοειδικό πάχος ήταν 297.4 ± 74.5 μm στην ομάδα των ασθενών και 358.4 ± 71.4 μm στην ομάδα των μαρτύρων (p=0.003). Συνολικά, στην υποωχρική περιοχή, ο χοριοειδής βρέθηκε σημαντικά λεπτότερος στον β-θαλασσαιμικό πληθυσμό σε σύγκριση με τον υγιή πληθυσμό σε όλα τα εξεταζόμενα σημεία εκτός από το σημείο 1500 μm ρινικά του κεντρικού βοθρίου (p=0.093). Στην περιθηλαία περιοχή, το πάχος του χοριοειδούς ήταν επίσης στατιστικά σημαντικά χαμηλότερο στους ασθενείς σε σχέση με τους μάρτυρες (ρινικά p=0.033, κροταφικά p=0.01, άνω p=0.01), με εξαίρεση το εξεταζόμενο σημείο στο κάτω τεταρτημόριο (p= 0.191). Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο κεντρικό πάχος της ωχράς και στο πάχος των νευρικών ινών μεταξύ των δύο ομάδων (p=0.658 and p=0.276, respectively). Δεν προέκυψαν συσχετίσεις με τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης, φερριτίνης ορού και σιδήρου. Οι ασθενείς με ενδιάμεση μορφή της νόσου είχαν σημαντικά λεπτότερο χοριοειδή συγκριτικά με εκείνους με μείζονα β-θαλασσαιμία. Συμπεράσματα:Τα ευρήματα μας υποδεικνύουν ότι το πάχος του χοριοειδούς στην υποωχρική και την περιθηλαία περιοχή είναι σημαντικά μικρότερο στους β-θαλασσαιμικούς ασθενείς, σε σύγκριση με τους υγιείς συμμετέχοντες. Η λέπτυνση του χοριοειδούς στη β-θαλασσαιμία είναι πιθανόν να αντανακλά την επίδραση της χρόνιας αναιμίας και των υποκείμενων αιμοδυναμικών αλλαγών στο χοριοειδικό ιστό.