Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα μαθηματικά και τη διδακτική τους, με τη βοήθεια των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας

Abstract

The aim of this thesis is to examine and describe the views of mathematics teachers on B level training in teaching implementation of ICT on mathematics, as well as the study of the impact of training on pedagogical thesis and teaching practices of mathematics teachers. Upon achieving the aim of this survey, the planning of empirical study of mixed approach was accomplished, based on the “explanatory sequential design” which was differentiated in two joined phases. The basic findings of the research that was conducted, validated the conclusions of prior studies with regard to the general positive impact of level B training. The degree of integration and practical use of digital means and tools in teaching mathematics appears to be moderate and restricted. ICT is not often used, its employment focuses on two specialized applications and the way it is used in educational practices, is mainly in the form of teacher centered approach, based on presentation, demonstration and model implementation by the use of specific means. Within this context, most mathematics teachers were skeptical about if and to what extent the use of ICT in teaching and consequently the knowledge and skills they had acquired, has changed their teaching practices. From the analysis of data it turns out that the real impact of level B training on teaching was rather correlated and restricted to the enrichment of the existent implemented teaching, with some new dynamic means. The training does not seem to have led to substantial transformations of teaching practices towards innovative tendencies. For the teachers of our control group, ICT is considered a good additional tool, supportive of the familiar “classic-traditional” teaching model. As a consequence of this basic thesis, ICT has restricted, occasional implementation on teaching practices and in a way that it conforms to the usual “ classic-traditional” teaching methods on one hand, and to the given structural-functional regularities of the educational organization on the other.

Σκοπός της διατριβής αυτής είναι η διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών μαθηματικών για την επιμόρφωση Β’ επιπέδου στη διδακτική αξιοποίηση των ΤΠΕ στα μαθηματικά, και η μελέτη της επίδρασης της επιμόρφωσης στις παιδαγωγικές θεωρήσεις και τις διδακτικές πρακτικές των εκπαιδευτικών μαθηματικών. Για την επιδίωξη του ερευνητικού σκοπού πραγματοποιήθηκε ο σχεδιασμός εμπειρικής μελέτης μεικτής προσέγγισης, βασισμένης στον «εξηγητικό διαδοχικό σχεδιασμό» (explanatory sequential design), η οποία διακρίθηκε σε δύο διαφορετικές, αλλά ταυτόχρονα οργανικά συνδεδεμένες φάσεις. Τα βασικά ευρήματα της έρευνας που εκπονήθηκε καταρχήν επιβεβαίωσαν τα συμπεράσματα προγενέστερων μελετών ως προς τη γενική θετική εντύπωση των εκπαιδευτικών για την επιμόρφωση Β’ επιπέδου. Ο βαθμός ενσωμάτωσης και έμπρακτης χρήσης των ψηφιακών μέσων και εργαλείων στη διδασκαλία των μαθηματικών εμφανίζεται μάλλον μέτριος και περιορισμένος. Οι ΤΠΕ δεν χρησιμοποιούνται πολύ συχνά, η αξιοποίησή τους εστιάζει σε δύο κύριες εξειδικευμένες εφαρμογές και ο τρόπος χρήσης τους στη διδακτική πράξη λαμβάνει κυρίαρχα τη μορφή μιας μετωπικής διδασκαλίας βασισμένης στην παρουσίαση, την επίδειξη και την υποδειγματική εκτέλεση με τη χρήση συγκεκριμένων μέσων. Στο πλαίσιο αυτό, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί μαθηματικών διατύπωσαν επιφυλακτικές απόψεις σχετικά με το αν και κατά πόσο η χρήση των ΤΠΕ στη διδασκαλία και συνακόλουθα οι γνώσεις, οι δεξιότητες και οι αντιλήψεις που αποκόμισαν από το πρόγραμμα επιμόρφωσης τροποποίησαν τη διδακτική τους πράξη. Από την ανάλυση των δεδομένων προκύπτει ότι η καθαρή επίδραση του προγράμματος επιμόρφωσης Β΄ επιπέδου στη διδασκαλία, ήταν μάλλον σχετική και περιορίστηκε στον εμπλουτισμό της ήδη υλοποιούμενης διδασκαλίας με κάποια νέα δυναμικά μέσα. Η επιμόρφωση δεν φαίνεται να συνετέλεσε σε ουσιαστικούς μετασχηματισμούς των διδακτικών πρακτικών προς προοδευτικότερες κατευθύνσεις. Οι Τ.Π.Ε για τους εκπαιδευτικούς του δείγματός μας θεωρούνται ένα καλό, συμπληρωματικό εργαλείο, υποστηρικτικό του γνωστού «κλασσικού - παραδοσιακού» τρόπου διδασκαλίας. Ως άμεση συνέπεια αυτής της θεμελιώδους τοποθέτησης, οι ΤΠΕ αξιοποιούνται στη διδακτική πράξη περιορισμένα, ευκαιριακά και κατά τρόπο που συμμορφώνεται από την μια μεριά προς τις συνήθεις «κλασικές – παραδοσιακές» πρακτικές διδασκαλίας των εκπαιδευτικών και από την άλλη ως προς τις δεδομένες δομολειτουργικές κανονικότητες του εκπαιδευτικού οργανισμού.