Υποκειμενική αντίληψη της διεύθυνσης της βαρύτητας στον καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο μετάθεσης της κεφαλής: αξιολόγηση πριν και μετά την αποκατάσταση

Abstract

Benign Positional Paroxysmal Vertigo (BPPV) is the most frequent cause of vestibular disorder. The site of peripheral vestibular lesion determined by the subjective visual vertical of gravity (SVV) in patients with BPPV is not well specified.In our study we found that in all 40 enrolled patients diagnosed with BPPV within 72 hours from the symptoms onset, the SVV was abnormally deviated to the affected side; the mean SVV was 5.75(1.11) degrees and this was statistically significant(p <0.001) compared to the mean SVV of the control group(0 ± 2 degrees). To measure SVV, the bucket method was used. Immediately after therapeutic maneuvers, SVV in all patients demonstrated a statistically significant decrease in comparison to the time of diagnosis but still remained in abnormal values. In the follow-up one week later, all patients finally normalized their SVV. SVV depends on the otolithic organs with somatosensory and visual signals. We presume that in BPPV the more the otoconia mass detaches from the utricle and enters the semicircular canals the more intense the BPPV clinical symptoms present. A greater absence of otoconia mass in the otolithic membrane generates minor stimulation in the crista receptors and greater SVV deviation to the affected side. SVV reduction after maneuvers is due to return of the debris to the utricle. The need for a rehabilitation period for SVV reinstatement in normal range suggests that particles progressively attach in order to fully incorporate in the whole mass of otoconia in the otolithic membrane.

Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος μετάθεσης (BPPV) αποτελεί τη συχνότερη αιτία αιθουσαίας διαταραχής. Η πλευρά της περιφερικής αιθουσαίας βλάβης που καθορίζεται από την υποκειμενική αντίληψη της διεύθυνσης της βαρύτητας (SVV) σε ασθενείς με BPPV δεν είναι σαφώς προσδιορισμένη.Στη μελέτη μας διαπιστώσαμε ότι σε όλους τους 40 εγγεγραμμένους ασθενείς που διαγνώστηκαν με BPPV εντός 72 ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων, η SVV αποκλίνει προς την πλευρά της βλάβης. Η μέση τιμή της SVV ήταν 5.75(1.11) μοίρες και ήταν στατιστικά σημαντική(p <0.001) σε σύγκριση με το μέσο όρο της SVV της ομάδας ελέγχου(0 ± 2 μοίρες). Για τη μέτρηση της SVV χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος του καλαθιού. Αμέσως μετά από τους θεραπευτικούς χειρισμούς η SVV σε όλους τους ασθενείς έδειξε στατιστικά σημαντική μείωση σε σύγκριση με την SVV τη στιγμή της διάγνωσης, αλλά παρέμεινε σε μη φυσιολογικές τιμές. Κατά την επανεξέταση, μία εβδομάδα αργότερα, όλοι οι ασθενείς είχαν φυσιολογική SVV.Η SVV εξαρτάται από τα ωτολιθοφόρα όργανα μαζί με σωματοαισθητικά και οπτικά ερεθίσματα. Υποθέτουμε ότι στον BPPV όσο περισσότερη μάζα ωτοκονίας αποσπάται από το ελλειπτικό κυστίδιο και εισέρχεται στους ημικύκλιους σωλήνες τόσο πιο έντονα είναι τα κλινικά συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής. Επίσης, μεγαλύτερη απουσία μάζας ωτοκονίας στην ωτολιθική μεμβράνη προκαλεί μικρότερη διέγερση στους υποδοχείς της ακουστικής κηλίδας και μεγαλύτερη απόκλιση της SVV στην πάσχουσα πλευρά. Η μείωση της SVV μετά τους θεραπευτικούς χειρισμούς οφείλεται στην επιστροφή των υπολειμμάτων ωτοκονίας στο ελλειπτικό κυστίδιο. Η ανάγκη μιας περιόδου αποκατάστασης για την επαναφορά της SVV σε φυσιολογικές τιμές υποδεικνύει ότι τα σωματίδια προσκολλώνται σταδιακά προκειμένου να ενσωματωθούν πλήρως σε ολόκληρη την μάζα της ωτοκονίας στην ωτολιθική μεμβράνη.