Συμβολή στη μελέτη της θεραπείας της N. Meniere με βραχυχρόνια ενδοτυμπανική έγχυση αμινογλυκοσιδών

Abstract

Objective: Evaluation of the efficacy (control of vertigo attacks) and safety (cochlear toxicity avoidance) of the treatment of Meniere’s disease with intratympanic injection of low doses of gentamycin with 7 days intervals. Material and Methods: This was a prospective study in which 46 patients treated with intratympanic gentamycin (1-3 injections max - 8-12mg) for intractable Meniere’s disease were analysed according to the AAO-HNS guidelines of 1995. Results: 2 years after the last injection complete control of vertigo was reported by 87% of our patients, 6,5% reported substantial control and 6,5% no changes (VCC A-87%, B-6,5%, D-6,5%). - The hearing (thresholds 0,5 - 1 - 2 - 3 KHz) was improved in 8,7%, worsened in 17,3% (~15db) and didn’t change in 74% of our patients. – 8 KHz thresholg 41,3% of our patients reported worsening although 58,7% didn’t experience any marked changes. – Tinitus was improved in 37%, worsened in 19,5% and no change were reported by 43,5% of patients. – From 28 patients who suffered from aural fullness before treatment 37% experienced relief and 63% reported no changes. Conclusions: Intratympanic gentamycin treatment of Meniere’s disease, using a low dose of gentamycin (approximately, 8-12mg per injection) applied at intervals of 7 days has been shown to be a successful and safe treatment of vertigo attacks with low risk of cochlear toxicity.

Σκοπός της μελέτης: Μελέτη της αποτελεσματικότητας (έλεγχος ιλίγγου) και της ασφάλειας (κοχλιοτοξικότητα) της θεραπείας της νόσου Meniere με ενδοτυμπανική χορήγηση χαμηλών δόσεων γενταμυκίνης με εβδομαδιαία μεσοδιαστήματα μεταξύ των χορηγήσεων. Υλικό και Μέθοδος: 46 ασθενείς με βεβαιωμένη νόσο Meniere, μη ανταποκρινόμενη στη συντηρητική αγωγή, υποβλήθηκαν σε 1 έως 3 ενδοτυμπανικές ενέσεις γενταμυκίνης και μελετήθηκαν τα αποτελέσματα 24 μήνες μετά την τελευταία ένεση ως προς: 1. tην ακοή στους ουδούς 0,5 - 1 - 2 - 3 και 8 KHz, 2. τον έλεγχο του ιλίγγου, 3. τις εμβοές, 4. το αίσθημα πίεσης. Για την διάγνωση, σταδιοποίηση και εκτίμηση των αποτελεσμάτων ως προς τον έλεγχο του ιλίγγου και την κλίμακα λειτουργικότητας χρησιμοποιήθηκαν οι κατευθυντήριες οδηγίες της ΑΑΘ-HNS του 1995. Αποτελέσματα: 87% των ασθενών απαλλάχθηκαν πλήρως από τις κρίσεις ιλίγγου, 6,5% απαλλάχθηκαν μερικώς (ανέφεραν βελτίωση αλλά όχι πλήρη απαλλαγή) και 6,5% δεν ανέφεραν καμμία μεταβολή. Η ακοή στους ουδούς 0,5-3 KHz παρέμεινε αμετάβλητη στο 74% των ασθενών, επιδεινώθηκε (~15db) στο 17,3% ενώ βελτιώθηκε στο 8,7% των ασθενών. Στα 8 KHz, 41,3% των ασθενών επιδεινώθηκαν (~15db) ενώ το 58,7 δεν ανέφερε μεταβολή. Ως προς τις εμβοές ~37% εμφάνισε βελτίωση, 43,5 καμμία μεταβολή και 19,5% των ασθενών ανέφερε επιδείνωση. Τέλος, ως προς το αίσθημα πίεσης εκ των 28 ασθενών που προ της αγωγής, παρουσίαζαν το συγκεκριμένο σύμπτωμα κανένας δεν ανέφερε επιδείνωση. 17 ασθενείς ανέφεραν βελτίωση και 11 δεν ανέφεραν μεταβολή