Οι επιδράσεις της Αναπτυξιακής Κίνησης (Sherborne Developmental Movement) στις κινητικές και ψυχοκοινωνικές δεξιότητες παιδιών προεφηβικής ηλικίας

Abstract

The purpose of the present study was to: a) investigate whether the application of the Sherborne Developmental Movement (SDM) method on prepubertal children (10 to 11 years of age) can have a positive impact on motor coordination, motor skills, physical self-perception/self-esteem and on their psychosocial skills; b) explore to what extent gender and grade level (class) can affect the performance of the participants in the above fields; c) identify the connection between physical self-perception/self-esteem of the participants and: 1) their motor coordination and motor skills, 2) their psychosocial skills. The research involved 126 students attending fifth and sixth grade (48 boys and 78 girls), who were divided into two groups of equal number: the experimental group, which experienced the SDM method for eight hours of instruction, and the control group, which participated during the same number of hours in group sports activities in the context of the Physical Education courses offered by the school. The research instruments used were: Ι) the Gross motor coordination test battery for children aged 5-14 years Körperkoordinationstest für Kinder (KTK, Kiphard & Schilling, 2007); ΙΙ) the Greek version (Kolovelonis, Mousouraki, Goudas & Michalopoulou, 2013) of the Questionnaire on physical self-perception and self-esteem Children and Youth Physical Self Perception Profile Questionnaire (CY-PSPP, Whitehead, 1995); III) the subscales concerning Social and Emotional Adequacy as part of the Psychosocial Adjustment Test (ΤPA, Hatzichristou, Polychroni, Besevegis & Mylonas, 2008a); and IV) the Sherborne Developmental Movement method (SDM, Sherborne, 2001), adapted to the developmental needs of prepubertal children. The research outcomes showed that the SDM method can have positive effects on motor coordination, motor skills, on perception of sports competence, interpersonal communication between all students and on leadership skills of fifth grade students. It also had a remarkable effect on the ability of all girls to manage their emotions and on self-control skills of the girls in fifth grade. A strong positive correlation was also observed between the physical self-perception/self-esteem of the participants and: their motor coordination, their motor skills related to the perception of their physical condition, their psychosocial skills concerning the quality of their interaction with other persons. The present study demonstrates that the SDM method can have a positive impact on motor and psychosocial skills of prepubertal children. Therefore, SDM could be one of the teaching subjects that PE teachers will be able to choose, after they have received the appropriate training, in order to simultaneously promote all the developmental goals of the PE subject, since equal emphasis is placed on them compared to other teaching and learning methods.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν: α) να εξετάσει εάν η εφαρμογή της μεθόδου της Αναπτυξιακής Κίνησης της Sherborne σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας (10-11 ετών) μπορεί να επιδράσει θετικά στην κινητική συναρμογή, στις κινητικές δεξιότητες, στη σωματική αυτοαντίληψη/αυτοεκτίμηση και στις ψυχοκοινωνικές τους δεξιότητες, β) να διερευνήσει κατά πόσο το φύλο και η τάξη μπορούν να επηρεάσουν τις επιδόσεις των συμμετεχόντων στους παραπάνω εξεταζόμενους τομείς, γ) να εντοπίσει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη σωματική αυτοαντίληψη/αυτοεκτίμηση των συμμετεχόντων και: 1) στην κινητική συναρμογή και στις κινητικές τους δεξιότητες, 2) στις ψυχοκοινωνικές τους δεξιότητες. Στην έρευνα συμμετείχαν 126 μαθητές/τριες της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης (48 αγόρια και 78 κορίτσια), οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ισάριθμες ομάδες: στην πειραματική, στην οποία εφαρμόστηκε η μέθοδος SDM για οκτώ διδακτικές ώρες και στην ομάδα ελέγχου, η οποία συμμετείχε για τον ίδιο αριθμό ωρών σε ομαδικές αθλητικές δραστηριότητες στο πλαίσιο του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής του σχολείου. Ως ερευνητικά μέσα χρησιμοποιήθηκαν: Ι) η Δέσμη Συναρμογής Σώματος για παιδιά 5-14 ετών Körperkoordinationstest für Kinder (KTK, Kiphard & Schilling, 2007), ΙΙ) η ελληνική εκδοχή (Kolovelonis, Mousouraki, Goudas & Michalopoulou, 2013) του ερωτηματολογίου σωματικής αυτοαντίληψης και αυτοεκτίμησης Children and Youth Physical Self Perception Profile Questionnaire (CY-PSPP, Whitehead, 1995), III) οι υποκλίμακες Κοινωνική και Συναισθηματική Επάρκεια του Τεστ Ψυχοκοινωνικής Προσαρμογής (ΤΨΠ, Χατζηχρήστου, Πολυχρόνη, Μπεζεβέγκης, & Μυλωνάς, 2008α) και IV) η μέθοδος Sherborne Developmental Movement (SDM, Sherborne, 2001) προσαρμοσμένη στις αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών προεφηβικής ηλικίας. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώθηκε, ότι η μέθοδος SDM μπορεί να επιδράσει θετικά στην κινητική συναρμογή, στις κινητικές δεξιότητες, στην αντίληψη της αθλητικής ικανότητας, στη διαπροσωπική επικοινωνία όλων των μαθητών και στις ηγετικές ικανότητες των μαθητών της Ε΄ τάξης. Αξιοσημείωτη επίσης ήταν η επίδρασή της στη δεξιότητα διαχείρισης συναισθημάτων όλων των κοριτσιών και του αυτοελέγχου των κοριτσιών της Ε΄ τάξης. Παρατηρήθηκε ακόμα σημαντική θετική συσχέτιση ανάμεσα στη σωματική αυτοαντίληψη/αυτοεκτίμηση των συμμετεχόντων και: στην κινητική τους συναρμογή, στις κινητικές τους δεξιότητες που σχετίζονται με την αντίληψη της φυσικής τους κατάστασης και στις ψυχοκοινωνικές τους δεξιότητες που αφορούν στην ποιότητα της αλληλεπίδρασής τους με τους άλλους. Η παρούσα μελέτη αναδεικνύει ότι η μέθοδος SDM μπορεί να έχει θετική επίδραση στις κινητικές και ψυχοκοινωνικές δεξιότητες παιδιών προεφηβικής ηλικίας. Ως εκ τούτου, η SDM θα μπορούσε να αποτελέσει ένα από τα διδακτικά αντικείμενα που οι καθηγητές ΦΑ θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν, αφού πρώτα λάβουν την κατάλληλη εκπαίδευση, προκειμένου να προάγουν ταυτόχρονα όλους τους αναπτυξιακούς στόχους του μαθήματος της ΦΑ, εφόσον προσδίδεται σε αυτούς η ίδια βαρύτητα, σε σχέση με άλλες μεθόδους διδασκαλίας και μάθησης.