Η τοπική δράση της σιμβαστατίνης στον οστικό ανασχηματισμό

Abstract

Simvastatin (SIM) which is widely used in the treatment of hyperlipidemia has also attracted attention due to its anabolic effect on bone. The present study is designed to investigate the effectiveness of 2mg SIM combined with 3 different carriers as delivery systems. Bone defects were surgically created in the femoral bones of fourteen New Zealand white rabbits. The carriers used were the inorganic bovine bone graft (BOS), the hydroxyapatite combined with calcium sulfate (HACS) and the collagen sponge (COS). The bone defects were divided for every time period in seven groups: passive control group (CONT), active control groups (BOS), (HACS) and (COS) (no simvastatin) and groups (BOS+SIM), (HACS+SIM) and (COS+SIM) (combination of carrier with simvastatin). Animals were sacrificed at 4 and 8 weeks postoperatively and the bone defect areas were prepared for histologic examination and histomorphometric evaluation. The ANOVA results demonstrated statistically significant differences between groups depending on the carrier used. At 4 weeks the BOS+SIM group presented higher rates of new bone formation while at 8 weeks, more new bone formation was noted for HACS+SIM group.The present study suggests that local application of simvastatin, combined with an appropriate carrier, can promote new bone formation

Η σιμβαστατίνη (SIM), που χρησιμοποιείται ευρέως στη θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας, παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον λόγω της αναβολικής δράση της στο οστούν. Η παρούσα μελέτη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα της τοπικής εφαρμογής 2mg SIM σε συνδυασμό με 3 διαφορετικά μοσχευματικά υλικά-μεταφορείς.Σε 14 πειραματόζωα παρασκευάστηκαν χειρουργικά οστικές βλάβες στα μηριαία οστά. Τα μοσχευματικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν το βόειο ανόργανο οστικό μόσχευμα (BOS), ο υδροξυαπατίτης με θειϊκό ασβέστιο (HACS), και ο σπόγγος κολλαγόνου (COS). Οι οστικές βλάβες χωρίστηκαν για κάθε χρονική περίοδο σε επτά ομάδες: παθητική ομάδα ελέγχου (CONT), ενεργές ομάδες ελέγχου (BOS), (HACS) και (COS) (όχι σιμβαστατίνη) και ομάδες (BOS + SIM), (HACS + SIM ) και (COS + SIM) (συνδυασμός με σιμβαστατίνη). Τα πειραματόζώα θυσιάστηκαν στις 4 και 8 εβδομάδες και οι οστικές βλάβες αξιολογήθηκαν ως προς τα ιστολογικά και ιστομορφομετρικά τους χαρακτηριστικά. Τα αποτελέσματα με ΑΝΟVΑ έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων, ανάλογα με το μοσχευματικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε. Στις 4 εβδομάδες, η ομάδα BOS + SIM παρουσίασε υψηλότερα ποσοστά σχηματισμού νέου οστού, ενώ στις 8 εβδομάδες, περισσότερος σχηματισμός νέου οστού παρατηρήθηκε για την ομάδα HACS + SIM. Η παρούσα μελέτη υποδεικνύει ότι η τοπική εφαρμογή της σιμβαστατίνης, σε συνδυασμό με έναν κατάλληλο μεταφορέα, προάγει το σχηματισμό νέου οστού.