Κλινικοί και γενετικοί παράγοντες σχετιζόμενοι με την οστεονέκρωση των γνάθων σε ασθενείς με κακοήθεια που λαμβάνουν αντιοστεοκλαστικούς παράγοντες

Abstract

Genetic polymorphisms (SNPs) have been correlated with the development of bisphosphonate-related osteonecrosis of the jaw (BRONJ). The aim of the study was a) to investigate the association between SNPs in CYP2C8 and PPARγ and the risk of BRONJ in a large number of MM patients who received zoledronic acid and who were prospectively evaluated for the development of BRONJ. b) to investigate a possible association between oral health status and the risk of developing BRONJ in a large number of MM patients who received zoledronic acid. We screened 140 myeloma patients (36 patients with and 104 without BRONJ) for the presence of previously identified SNPs in PPARG and CYP2C8 genes. SNPs in both genes were associated with a higher risk of development of early BRONJ, occurring within less than 2 years of ZA therapy (59% vs. 16%, p¼.022 for PPARG and 29% vs. 7%, p¼.07 for CYP2C8) and a shorter time to develop BRONJ (59% versus 12%, p¼.011 for PPARG and 29% versus 0% at 2 years, p¼.037 for CYP2C8), independently of indices of poor oral hygiene. Regarding the oral health status, the prevalence and severity of dental caries and periodontitis in patients with BRONJ vary at higher rates compared with patients who have not developed BRONJ and they seem to be related as predisposing or contributing factors in the evolution of the lesion.

Γενετικοί πολυμορφισμοί (SNPs) συσχετίστηκαν με την ανάπτυξη οστεονέκρωσης της γνάθου από διφωσφονικά (ΟΝΓΑΔ). Σκοπός της μελέτης ήταν α) η διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ SNPs στο CYP2C8 και PPARγ και του κινδύνου ανάπτυξης ΟΝΓΑΔ σε μεγάλο αριθμό ασθενών με πολλαπλούν μυέλωμα (ΠM) που έλαβαν ζολεδρονικό οξύ. β) να διερευνηθεί η πιθανή συσχέτιση μεταξύ της κατάστασης της στοματικής υγείας και του κινδύνου εμφάνισης ΟΝΓΑΔ σε μεγάλο αριθμό ασθενών με ΠM που λάμβαναν ζολεδρονικό οξύ (ΖΟ).Παρακολουθήσαμε 140 ασθενείς με ΠΜ (36 ασθενείς με και 104 χωρίς ΟΝΓΑΔ) για την παρουσία προηγουμένως ταυτοποιημένων SNPs στα γονίδια PPARG και CYP2C8. Τα SNP σε αμφότερα τα γονίδια συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο πρώιμης ανάπτυξης ΟΝΓΑΔ, που εμφανίστηκε σε λιγότερο από 2 χρόνια θεραπείας με ΖΟ (59% έναντι 16%, p¼,022 για PPARG και 29% έναντι 7%, p¼,07 για CYP2C8) και μικρότερο χρόνο για την ανάπτυξη ΟΝΓΑΔ (59% έναντι 12%, p¼ 011 για το PPARG και 29% έναντι 0% στα 2 έτη, p¼,037 για το CYP2C8), ανεξάρτητα από τους δείκτες κακής στοματικής υγιεινής. Όσον αφορά στην κατάσταση της στοματικής υγείας, ο επιπολασμός και η σοβαρότητα της οδοντικής τερηδόνας και της περιοδοντίτιδας σε ασθενείς με ΟΝΓΑΔ ποικίλλει σε υψηλότερα ποσοστά σε σύγκριση με ασθενείς που δεν έχουν αναπτύξει ΟΝΓΑΔ και φαίνεται ότι σχετίζονται ως παράγοντες έκλυσης ή/και εξέλιξης της βλάβης.