Συγκριτική αξιολόγηση της μετεγχειρητικής γνωστικής δυσλειτουργίας ανάλογα με τον παράγοντα αναστροφής του νευρομυϊκού αποκλεισμού

Abstract

This study aimed to assess the effects of sugammadex and neostigmine/atropine on postoperative cognitive dysfunction (POCD) in adult patients after elective surgery. A randomised, double-blind controlled trial was carried out on 160 American Society of Anesthesiologists physical status I to III patients who were >40 years. The Mini-Mental State Evaluation, Clock-drawing test and the Isaacs Set test were used to assess cognitive function at three timepoints: 1) preoperatively, 2) one hour postoperatively, and 3) at discharge. The anaesthetic protocol was the same for all patients, except for the neuromuscular block reversal, which was administered by random allocation using either sugammadex or neostigmine/atropine after the reappearance of T2 in the train-of-four sequence. POCD was defined as a decline ≥1 standard deviation in ≥2 cognitive tests. The incidence of POCD was similar in both groups at one hour postoperatively and at discharge (28% and 10%, in the neostigmine group, 23% and 5.4% in the sugammadex group, P=0.55 and 0.27 respectively). In relation to individual tests, a significant decline of clock-drawing test in the neostigmine group was observed at one hour postoperatively and at discharge. For the Isaacs Set test, a greater decline was found in the sugammadex group. These findings suggest that there are no clinically important differences in the incidence of POCD after neostigmine or sugammadex administration.

ΣΚΟΠΟΣ της μελέτης είναι η αναζήτηση πιθανής επίδρασης του παράγοντα αναστροφής του νευρομυϊκού αποκλεισμού στην εμφάνιση μετεγχειρητικής γνωσιακής δυσλειτουργίας (POCD) σε ασθενείς που λαμβάνουν γενική αναισθησία.ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Πρόκειται για διπλή-τυφλή προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη επί ασθενών ηλικίας >40 ετών, ASA I-III, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη επέμβαση υπό γενική αναισθησία. Η γνωσιακή λειτουργία των ασθενών εκτιμήθηκε προεγχειρητικά, μία ώρα μετά την αφύπνισή τους και κατά την έξοδό τους από το νοσοκομείο με τη χρήση τριών νευροψυχολογικών τεστ: Mini Mental State Examination (MMSE), Clock drawing test (CDT), και Isaacs Set Test (IST). Το πρωτόκολλο της εισαγωγής και διατήρησης ήταν το ίδιο για όλους τους ασθενείς με propofol, rocuronium, fentanyl/remifentanil & sevoflurane με εξαίρεση την αναστροφή του νευρομυϊκού αποκλεισμού, που πραγματοποιούνταν τυχαιοποιημένα είτε με sugammadex είτε με το συνδυασμό νεοστιγμίνης/ ατροπίνης. Η επίδραση του παράγοντα αναστροφής του νευρομυϊκού αποκλεισμού στην εμφάνιση μετεγχειρητικής γνωσιακής δυσλειτουργίας (οριζόμενη ως μείωση >,=1 SD σε >,= 2 γνωσιακές δοκιμασίες) ήταν ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης, ενώ ταυτόχρονα ερευνήθηκαν μεταβολές σε κάθε γνωσιακή δοκιμασία ξεχωριστά καθώς και η πιθανή συσχέτιση διάφορων περιεγχειρητικών παραγόντων με την έκπτωση της γνωσιακής λειτουργίας μετεγχειρητικά.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μελετήθηκαν συνολικά 160 ασθενείς, εκ των οποίων 82 έλαβαν το συνδυασμό νεοστιγμίνης/ ατροπίνης και 78 sugammadex. Δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά ως προς την εμφάνιση μετεγχειρητικής γνωσιακής δυσλειτουργίας μεταξύ των δύο ομάδων. Ως προς το MMSE δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά αλλά οι ασθενείς που έλαβαν sugammadex παρουσίασαν μικρότερη έκπτωση 1 ώρα μετεγχειρητικά και μεγαλύτερη βελτίωση κατά την έξοδό τους. Σημαντική μείωση εμφάνισε η ομάδα της νεοστιγμίνης στο CDT τόσο 1 ώρα μετεγχειρητικά όσο και κατά το εξιτήριο. Τέλος, ως προς το IST μεγαλύτερη μείωση παρατηρήθηκε στην ομάδα του sugammadex. Η ηλικία, το επίπεδο εκπαίδευσης και η αγγειακή νόσος φαίνεται να συσχετίζονται θετικά με την έκπτωση της γνωσιακής λειτουργίας μετεγχειρητικά.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στην εμφάνιση μετεγχειρητικής γνωσιακής δυσλειτουργίας με τη χορήγηση sugammadex ή το συνδυασμό νεοστιγμίνης/ατροπίνης. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα ως προς την πιθανή επίδραση των παραγόντων αναστροφής του νευρομυϊκού αποκλεισμού στην γνωσιακή λειτουργία μετεγχειρητικά.