Επίδραση της συστηματικής χορήγησης bevacizumab στην καρδιοαγγειακή πρόγνωση ογκολογικών ασθενών

Abstract

Bevacizumab is an antibody against VEGF, widely used in the treatment of cancer. Aim of the present study is the evaluation of its impact in the cardiovascular prognosis of cancer patients.A sample of 147 patients suffering from metastatic breast or colorectal cancer were staged and planned to receive first line therapy of conventional chemo, with the addition of bevacizumab or not, according to the discretion of the oncologist. All patients were evaluated before the initiation of the therapy, at 6 and 18 months after the end of it. The 18-month estimate for freedom from cardiovascular event was 88.4±4.1% for bevacizumab and 98.6±1.4% for the controls (p=0.05). All cardiovascular events were myocardial infarctions and were significantly higher in the bevacizumab group compared to the control group (9.21% versus 1.40%, p=0.03). Multivariate analysis showed that the use of bevacizumab and the presence of LBBB and the use of bevacizumab were the only independent predictors of cardiovascular events (p<0.001).Regarding echocardiographic evaluation, the Sa wave, the index evaluating the systolic function of myocardium, was significantly lower at 6 months (10.93±4.64 versus 9.90±3.59 cm/s, p=0.0007), and remained significantly lower at 18 months (10.93±4.64 versus 9.03±9.56 cm/s, p=0.003). Regarding measurements evaluating the diastolic function, E/E ratio significantly increased both at 6 months (5.83±2.53 versus 7.86±3.45, p=0.0005), and at 18 months follow up (5.83±2.53 versus 7.84±3.45, p=0.004).

Το αντίσωμα της μπεβασιζουμάμπης, που έχει σαν στόχο τον VEGF, χρησιμοποιείται ευρέως στη θεραπεία του καρκίνου. Σκοπό της παρούσας μελέτης αποτελεί η εκτίμηση της καρδιαγγειακής πρόγνωσης των ογκολογικών ασθενών που έλαβαν συστηματικά μπεβασιζουμάμπη.Ένα δείγμα 147 ασθενών που έπασχαν από μεταστατικό καρκίνο του μαστού ή του παχέος εντέρου, σταδιοποιήθηκαν και επιλέχθηκε να λάβουν 1ης γραμμής χημειοθεραπεία με συμβατικό σχήμα κι ανάλογα με την εκτίμηση του ογκολόγου προστέθηκε στο σχήμα αυτό μπεβασιζουμάμπη ή όχι. Ο έλεγχος των ασθενών έγινε σε 3 φάσεις: την ημέρα πριν την έναρξη της θεραπείας, έξι (6) μήνες και δεκαοχτώ (18) μήνες μετά το τέλος της θεραπείας. Το ποσοστό ασθενών ελεύθερων καρδιαγγειακών συμβαμάτων στους 18 μήνες ήταν 88.4 ± 4.1% για την μπεβασιζουμάμπη και 98.6 ± 1.4% για την ομάδα ελέγχου (p=0.05). Όλα τα καρδιαγγειακά συμβάματα αφορούσαν έμφραγμα του μυοκαρδίου (Myocardial Infarction, MI) και ήταν σημαντικά υψηλότερη η επίπτωση στην ομάδα της μπεβασιζουμάμπης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (9,21% έναντι του 1,40%, p = 0,03). Η πολυπαραγοντική ανάλυση αναγνώρισε το LBBB στο αρχικό ηλεκτροκαρδιογράφημα, καθώς και τη χορήγηση μπεβασιζουμάμπης σαν τους μόνους ανεξάρτητους προδιαθεσικούς παράγοντες για εμφάνιση καρδιαγγειακών συμβαμάτων (p<0.001). Στην υπερηχογραφική μελέτη, όσον αφορά τους δείκτες αξιολόγησης της συστολικής λειτουργίας, το Sa ήταν σημαντικά χαμηλότερο στους 6 μήνες (10.93±4.64 έναντι 9.90±3.59 cm/s, p=0.0007), και παρέμεινε σημαντικά χαμηλότερο στους 18 μήνες (10.93±4.64 έναντι 9.03±9.56 cm/s, p=0.003). Από τους δείκτες εκτίμησης διαστολικής δυσλειτουργίας, ο δείκτης E/E΄ αυξήθηκε στους 6 μήνες (5.83±2.53 έναντι 7.86±3.45, p=0.0005),