Μεταβολές του οξειδωτικού δυναμικού του ορού σε ασθενείς με σηπτικό σύνδρομο

Abstract

Controversies in outcomes with the parenteral administration of antioxidants as adjuvants therapies, led to measure malondialdehyde (MDA), a product of lipid peroxidation, in serum collected from 120 patients with primary Gram-negative bacteremia the first 24 hours from the onset of systemic response. MDA was measured by the thiobarbiturate assay after HPLC analysis. Using the median concentrations patients were divided into those with high MDA and low MDA. The primary endpoint was the association of the level of MDA with the 28-day outcome in relation to organ failures. The secondary endpoint was the association of the level of MDA with the type of pathogen and the resistance phenotype. In total 63 patients had high MDA and 57 low MDA levels; 27% and 49.1% respectively had septic shock (p: 0.015). The odds ratio (OR) for death among patients without septic shock and low MDA was 4.00; this was 0.48 for patients with septic shock (p: 0.020 between the two ORs). This difference was further proved after a logistic regression model. The rate of MDA to the total white blood cells was used as an expression of neutrophil function for oxidative burst; this was lower among patients at septic shock. The OR for resistance to carbapenems among patients with bacteremia by Klebsiella pneumoniae and low MDA was 5.00 (p: 0.028 compared to patients with bacteremia by susceptible pathogens). Our findings suggest that circulating white blood cells are exhausted for free radical production making patients susceptible to septic shock and infections by carbapenem-resistant K. pneumoniae.

Τα αντικρουόμενα αποτελέσματα σχετικά με την έκβαση μετά από παρεντερική χορήγηση αντιοξειδωτικών ως επικουρικών θεραπειών, οδήγησαν στη μέτρηση της μαλονδιαλδεϋδης (malondialdehyde – MDA), ένα προϊόν της υπεροξείδωσης των λιπιδίων, στον ορό 120 ασθενών με πρωτοπαθή βακτηριαιμία από αρνητικά κατά Gram βακτήρια, εντός 24 ωρών από την έναρξη της συστηματικής αντίδρασης. Η MDA μετρήθηκε με τη μέθοδο του θειοβαρβιτουρικού με ανάλυση χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης. Με βάση τη μέση συγκέντρωση, οι ασθενείς χωρίστηκαν σε αυτούς με υψηλή MDA και σε αυτούς με χαμηλή. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η συσχέτιση του επιπέδου της MDA με την έκβαση εντός 28 ημερών σε σχέση με την ανεπάρκεια οργάνων. Το δευτερεύον καταληκτικό σημείο ήταν η συσχέτιση του επιπέδου της MDA με το είδος του παθογόνου και το φαινότυπο αντοχής. Συνολικά 63 ασθενείς είχαν υψηλή MDA και 57 χαμηλή, από αυτούς το 27% και το 49,1% αντίστοιχα είχαν σηπτική καταπληξία (p: 0.015). Η αναλογία πιθανοτήτων (odds ratio – OR) για θάνατο μεταξύ των ασθενών χωρίς σηπτική καταπληξία και χαμηλή MDA ήταν 4.00, αυτό ήταν 0.48 για τους ασθενείς με σηπτική καταπληξία (p:0.020 μεταξύ των 2 ORs). Αυτή η διαφορά επιβεβαιώθηκε περαιτέρω μέσα από μοντέλο παλίνδρομης λογιστικής ανάλυσης. Ο λόγος της MDA προς τον απόλυτο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων χρησιμοποιήθηκε ως δείκτης έκφρασης της λειτουργικότητας των ουδετερόφιλων για οξειδωτική έκρηξη και ο λόγος αυτός ήταν μκρότερος μεταξύ των ασθενών με σηπτική καταπληξία. Η αναλογία πιθανοτήτων για αντίσταση στις καρβαπενέμες μεταξύ των ασθενών με βακτηριαιμία από Klebsiella pneumoniae και χαμηλή MDA ήταν 5.00 (p:0.028 σε σύγκριση με τους ασθενείς με βακτηριαιμία από ευαίσθητα παθογόνα). Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι τα κυκλοφορούντα λευκά αιμοσφαίρια έχουν εξαντλήσει τη δυνατότητα παραγωγής είναι εξασθενημένα για παραγωγή ελεύθερων ριζών καθιστώντας τους ασθενείς επιρρεπείς στη σηπτική καταπληξία και λοιμώξεις από ανθεκτικές στις καρβαπενέμες K. pneumoniae.