Γονεϊκό άγχος και παιδική προσαρμοστικότητα

Abstract

The present study aimed to examine the relationship between trends in Parental Anxiety, Marital satisfaction and the development of Fears in children. Interactions between the parents and the students were investigated, as those reported by the children. Also, there was an attempt to draw causal relationship in four models.The sample consisted of 120 children and their parents. The children completed the Hellenic Fear Survey Schedule for Children (FSSC-GR) and a Self-report Questionnaire of dynamic Interaction of parents and students (ΑΔΑΜ-Γ). The parents completed the Parental Stress Index (P.S.I.) and the Marital Satisfaction Scale. Among the advantages of this research was the use of data from three different sources in order to investigate the factors related to both parents and children and who can have an effect on a family and educational system. Mothers indicated greater level of stress, as little girls expressed more fears than boys.There was also a correlation between lower socioeconomic status and parental stress, marital satisfaction and fear intensity. The correlation between parental stress and children's fears seemed to be weak as a total apart from a number of factors.In a series of regression analysis we investigated the predictive value of our variables in the interpretation and prediction in each of the independent variables. It was observed that the stronger predictive model was the marital satisfaction as a dependent variable in which, parental age, parental indifference, and marital stress accounted for 36% of the total variance. Subsequently, significant interpretive value had the model with dependent variable the parental stress in which, marital social life, children fear of failure and criticism and fear of small animals, parental support and stressfull life events, lead in 27% of the variance. Finally, qualitative analysis concerning children’s fears indicated four groups of fears, and more specifically the parental discord, fear of being attacked in the streets, verbal violence and fear of reprimand from the teacher.

Η παρούσα έρευνα είχε ως στόχο την διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των τάσεων του Γονεϊκού άγχους, της Συζυγικής Ικανοποίησης και της ανάπτυξης Φόβων σε παιδιά. Διερευνήθηκαν οι αλληλεπιδράσεις γονέων και μαθητών όπως αυτές αναφέρθηκαν από τα παιδιά. Επίσης,επιχειρήθηκε η διαμόρφωση αιτιώδους σχέσεως σε τέσσερα μοντέλα. Το δείγμα αποτέλεσαν 120 άτομα παιδικής ηλικίας και τα ισάριθμα ζευγάρια των γονέων τους. Τα παιδιά συμπλήρωσαν το Ερωτηματολόγιο Αυτό-αναφοράς Παιδικών Φόβων (FSSC-GR)και το ερωτηματολόγιο Αυτοαναφοράς Δυναμικών Αλληλοεπιδράσεων μεταξύ Γονέων και Μαθητών (ΑΔΑΜ-Γ). Οι γονείς συμπλήρωσαν το Ερωτηματολόγιο Γονεϊκού Στρες (P.S.I) και την Κλίμακα Ικανοποίησης από τον Γάμο. Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα της παρούσα έρευνας ήταν και η χρήση δεδομένων από τρεις διαφορετικές πήγες με σκοπό να διερευνήσουμε τους παράγοντες που σχετίζονται τόσο με τους γονείς όσο και με τα παιδιά και οι οποίοι μπορούν να έχουν επίδραση σε ένα οικογενειακό και παιδαγωγικό σύστημα. Οι μητέρες φάνηκε να δηλώνουν περισσότερο στρες όπως επίσης και τα κορίτσια να εκδηλώνουν περισσότερους παιδικούς φόβους. Επίσης, γονείς από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά επίπεδα είχαν υψηλότερα επίπεδα γονεϊκού στρες και χαμηλότερη συζυγική ικανοποίηση. Οι συσχετίσεις μεταξύ γονεϊκού στρες και παιδικών φόβων φάνηκαν να είναι χαμηλές προς μέτριες στο σύνολό τους∙ Μεμονωμένες υποκλίμακες ωστόσο του γονεϊκου στρες φάνηκε να έχουν σημαντική συσχέτιση με τις προαναφερθείσες μεταβλητές. Διερευνήθηκε επίσης η δυνατότητα πρόβλεψης του γονεϊκού στρες, των παιδικών φόβων και της συζυγικής ικανοποίσης σε ισάριθμα μοντέλα παλινδρόμησης, ως ανεξάρτητες κάθε φορά μεταβλητές. Παρατηρήθηκε ότι το ισχυρότερο μοντέλο πρόβλεψης ήταν αυτό με την Συζυγική Ικανοποίησηως εξαρτημένη μεταβλητή στο οποίοι οι ανεξάρτηητες μεταβλητές (ηλικία γονέα, αδιαφορία ως παιδαγωγική, γονεϊκό άγχος από το ρόλο ως συζύγου)εξηγούσαν το 36 % της συνολικής διακύμανσης. Ακολούθως, σημαντική ερμηνευτική αξία είχε και το μοντέλο με εξαρτημένη μεταβλητή το γονεικό στρες στο οποίο οι ανεξάρτητες μεταβλητές (η συζυγική ικανοποίηση από τις κοινωνικές δραστηριότητες, ο παιδικός φόβος αποτυχίας / κριτικής, ο παιδικός φόβος για τα μικρά ζώα, η υποστήριξη ως παιδαγωγική πρακτική, και τα στρεσογόνα γεγονότα ζωής) οδηγούσαν στο 27% της διακύμανσης. Τέλος, στην ποιοτική ανάλυση αποτελεσμάτων στους φόβους των παιδιών παρατηρήθηκαν τέσσερις ομάδες φόβων αναφορικά με τις συγκρούσεις γονέων, τον φόβο παραβατικότητας στους δρόμους, την λεκτική βία και τον φόβο επίπληξης από τον δάσκαλο.