Ψηφιακή διατήρηση σύγχρονων έργων πολιτισμού με νέα μέσα: η περίπτωση του έργου Ανθρώπων Ίχνη

Abstract

This thesis examines the use of smart devices and their applications as an alternative means of documentation of new media installation artworks. The main hypothesis of the research is that the use of Mobile Augmented Reality technologies as main component of conceptual and interactive experience design, allows the user to activate a digital hyperplane in real time and space. In this way it becomes possible to “transmit” the experience of installation artworks in the locality in which they were created. The thesis addresses the issue in the broader context of posthumanism and studies digital preservation of works of art which by using new media, explore the idea of the human being in an environment dominated by technology. The proposed model of documentation is tested through the study of the posthumanistic new media installation artwork "Human Traces" and the creation and use of a pilot Mobile Augmented Reality application as a posthumanistic tool for its documentation. The analysis of the specific case study allows a critical analysis of the proposed model and sets the targets for future directions and extensions in the near and the distant future.The topic appertains to the broader field of Human Computer Interface and especially the Mobile Human Computer Interface. The thesis also aims to contribute methodologically and empirically towards the ways in which the use of mobile smart devices may modify and enhance the experience and the relationship of modern civilization artworks with their audience.

Η διατριβή αυτή εξετάζει τη χρήση των έξυπνων συσκευών και των εφαρμογών τους ως ένα εναλλακτικό μέσο τεκμηρίωσης έργων εικαστικών εγκαταστάσεων νέων μέσων. Η κύρια ερευνητική της υπόθεση είναι ότι η χρήση τεχνολογιών κινητής Επαυξημένης Πραγματικότητας ως κύριο συστατικό του εννοιολογικού και αλληλεπιδραστικού σχεδιασμού της εμπειρίας, επιτρέπει στο χρήστη να ενεργοποιεί ένα ψηφιακό υπερεπίπεδο μέσα στον πραγματικό χώρο και χρόνο. Με αυτό τον τρόπο καθίσταται δυνατή η απόδοση εμπειρίας έργων εικαστικών εγκαταστάσεων στην τοποθεσία στην οποία δημιουργήθηκαν. Η διατριβή αντιμετωπίζει το θέμα υπό το πρίσμα της θεωρητικής και φιλοσοφικής προσέγγισης του μεταουμανισμού και μελετά την ψηφιακή διατήρηση έργων τέχνης τα οποία με τη χρήση νέων μέσων εξερευνούν την ιδέα του ανθρώπινου όντος μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο κυριαρχείται από την τεχνολογία. Το προτεινόμενο μοντέλο τεκμηρίωσης εξετάζεται μέσα από τη μελέτη της μεταουμανιστικής εικαστικής εγκατάστασης «Ανθρώπων Ίχνη», καθώς και τη δημιουργία και χρήση μιας πιλοτικής εφαρμογής Κινητής Επαυξημένης Πραγματικότητας ως ένα μεταουμανιστικό εργαλείο για την τεκμηρίωση της. Η ανάλυση της συγκεκριμένης περίπτωσης επιτρέπει μια κριτική ανάλυση του προτεινόμενου μοντέλου και θέτει τους στόχους για μελλοντικές κατευθύνσεις και επεκτάσεις στο άμεσο αλλά και στο μακρινό μέλλον.Το παραπάνω θέμα εντάσσεται στο ευρύτερο πεδίο της Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου – Υπολογιστή και ιδιαίτερα της Κινητής Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου – Υπολογιστή. Επιπλέον, η διατριβή στοχεύει να συνεισφέρει μεθοδολογικά αλλά και εμπειρικά στους τρόπους με τους οποίους η χρήση κινητών έξυπνων συσκευών μπορεί να τροποποιήσει και να ενισχύσει την εμπειρία και τη σχέση σύγχρονων έργων πολιτισμού με το κοινό τους.