Η άλφα1-μικροσφαιρίνη ως δείκτης πρώιμης νεφρικής βλάβης σε βαρέως πάσχοντες σηπτικούς ασθενείς της Μ.Ε.Θ.

Abstract

This study aimed to determine whether urine alpha1-microglobulin (α1Μ) - a lipocaline member previously used as an indicator of proximal tubular dysfunction - can early predict the development of sepsis-associated AKI (SAAKI) in critically ill patients. Prospective, observational study on critically ill patients, conducted in a single center Intensive Care Unit (ICU). Among 290 critically ill patients admitted to our ICU in a year, 45 patients with sepsis met the inclusion criteria. SAAKI developed in 16 septic patients (35.6%). Urine α1Μ levels were analyzed in pooled samples from 24-hour urine collections on sepsis onset and at various time points thereafter. The diagnostic performance of urine α1Μ was assessed using the nonparametric calculation of the area under the curve (AUC) of the receiver operating characteristic (ROC) curve. Urine α1Μ levels were significantly elevated in all septic patients (average value of all samples on the day of sepsis: 46.02 ± 7.17 mg/l) and showed a trend to increase in patients who finally developed SAAKI. The AUC for SAAKI prediction according to α1Μ urine levels 24-hours before SAAKI onset was 0.739 (sensitivity 87.5%, specificity 62.07%, cutoff level 47.9 mg/l). Urine α1Μ 24-hour before SAAKI, serum creatinine on sepsis onset and APACHE II score on sepsis onset emerged as the most powerful independent predictors of SAAKI. The combination of these three parameters improved the AUC for SAAKI prediction to 0.944. The results of the study support the idea that urine α1Μ levels may help in the early prediction of SAAKI development and may prove useful biomarker. Furthermore, the study highlights the need for further research on the pathogenetic implications of α1Μ in sepsis and SAAKI.

Μελετήθηκε η συμβολή της άλφα1-μικροσφαιρίνης (alpha1-microglobulin, α1M) - ενός μέλους της οικογένειας των λιποκαλινών, που αποτελεί δείκτη εγγύς νεφροσωληναριακής δυσλειτουργίας - στην πρώιμη διαγνωστική της σχετιζόμενης με την σήψη οξείας νεφρικής βλάβης (acute kidney injury, AKI). Η μελέτη επικεντρώθηκε σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς μιας πολυδύναμης Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.). Από την προοπτική παρακολούθηση 290 ασθενών που εισήχθησαν για νοσηλεία σε διάστημα ενός έτους, μελετήθηκαν 45 σηπτικοί ασθενείς, εκ των οποίων οι 16 (35.6%) εκδήλωσαν νεφρική ανεπάρκεια. Η α1Μ προσδιορίσθηκε σε δείγματα ούρων από συλλογές ούρων 24ώρου κατά το σηπτικό επεισόδιο και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα έκτοτε. Η διαγνωστική ικανότητα του βιοδείκτη εκτιμήθηκε με τον μη παραμετρικό υπολογισμό της περιοχής κάτω από την καμπύλη μίας καμπύλης λειτουργικού χαρακτηριστικού δέκτη (area under the curve (AUC) of the receiver operating characteristic (ROC) curve, AUCROC). Τα επίπεδα της α1Μ ήταν σημαντικά υψηλότερα σε όλους τους σηπτικούς ασθενείς (μέση τιμή επιπέδων σε όλα τα δείγματα στο σηπτικό επεισόδιο 46.02 ± 7.17 mg/l) και παρουσίασαν αυξητική τάση στους ασθενείς που τελικά ανέπτυξαν σηπτική νεφρική ανεπάρκεια. Η AUCROC για την πρόβλεψη της σηπτικής ΑKΙ σύμφωνα με τα επίπεδα της α1M 24 ώρες πριν την εμφάνιση της νεφρικής προσβολής ήταν 0.739 (ευαισθησία 87.5%, ειδικότητα 62.07%, τιμή-όριο 47.9 mg/l). Τα επίπεδα της α1Μ 24 ώρες πριν την σηπτική νεφρική προσβολή, η κρεατινίνη ορού και η βαθμολογία βαρύτητας νόσου κατά APACHE II στο επεισόδιο της σήψης, αναδείχθηκαν ως οι σημαντικότεροι ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες πρόβλεψης της ΑΚΙ. Ο συνδυασμός των ανωτέρω τριών παραμέτρων βελτίωσε την AUCROC της πρόγνωση της AKI σε 0.944. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν την ιδέα πως τα επίπεδα της α1Μ στα ούρα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην πρώιμη διάκριση των σηπτικών ασθενών που εξελίσσονται σε ΑΚΙ και μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμος βιοδείκτης. Παράλληλα, αναδεικνύουν ως θέμα για περαιτέρω έρευνα την παθογενετική εμπλοκή της α1Μ στην σήψη και στην σηπτική ΑΚΙ.