Η επίδραση της εικονικότητας στη διαμόρφωση τρόπων έκφρασης και επικοινωνίας κατά τη μετάβαση από τον προφορικό στο γραπτό λόγο

Abstract

The interaction between iconicity and reality is the subject of the present thesis. The study of iconicity in expression and communication is not a safe undertaking in the sense that the image represents the reality with the infinite views it receives. Its recruitment is determined by the terms of its recipient, and a broader view of the language phenomenon is required.The aim of this study is, initially, to locate and explore the linguistic things to consciously enjoy, as knowledge, what is free in reality. Primal semantic condensations through symbols cannot be linguistically formulated as a whole by man. Concentration through images and symbols, which takes a form of perception, both mind and sensory, leads us to study the iconicity and the way it affects to the expression and communication. The continuation of the effort is to find out whether this stock of images, parallels, imaginary creations and symbolic signs that man has to pay for expressing and communicating - and exposed to constant shocks by the constant evolution of culture - is subject to alteration or has the same meaning and is poorly altered during the transition from spoken to written. Finally, it is investigated whether the linguistic level of development influences the presentation of the interpretation of relations through images and their crystallization through the symbols.

Η αλληλοδραστική σχέση εικονικότητας και πραγματικότητας αποτελεί το αντικείμενο διαπραγμάτευσης της παρούσας διατριβής. Η μελέτη της εικονικότητας στην έκφραση και την επικοινωνία δεν αποτελεί ένα ασφαλές εγχείρημα, υπό την έννοια ότι η εικόνα αναπαριστά την πραγματικότητα με τις άπειρες όψεις που αυτή λαμβάνει. Η πρόσληψή της καθορίζεται από τους όρους του αποδέκτη της, και απαιτείται, μια ευρύτερη θεώρηση του φαινομένου της γλώσσας.Στόχος αυτής της μελέτης είναι, αρχικά, ο εντοπισμός και η εξερεύνηση των γλωσσικών πραγμάτων για να χαρούμε συνειδητά, σα γνώση, αυτό που υπάρχει ελεύθερο στην πραγματικότητα. Οι αρχέγονες σημασιοδοτικές συμπυκνώσεις μέσα από σύμβολα δεν είναι δυνατόν να μορφοποιηθούν γλωσσικά στο σύνολό τους από τον άνθρωπο. Η συμπύκνωση μέσα από εικόνες και σύμβολα, που παίρνει μια μορφή αντιληπτή τόσο νοητικά όσο και αισθητηριακά μας οδηγεί στη μελέτη της εικονικότητας και του τρόπου που αυτή επιδρά στην έκφραση και την επικοινωνία. Η συνέχεια της προσπάθειας συνίσταται στο να διαπιστωθεί, αν αυτό το απόθεμα εικόνων, παραβολών, φανταστικών δημιουργημάτων και συμβολικών σημαδιών που διαθέτει ο άνθρωπος από καταβολής του, προκειμένου να εκφραστεί και να επικοινωνήσει -και που εκτίθεται σε συνεχείς κλονισμούς από τη συνεχή εξέλιξη του πολιτισμού- υπόκειται σε αλλοιώσεις ή διατηρεί την ίδια σημασία και αλλοιώνεται ελάχιστα, κατά τη μετάβαση από τον προφορικό στο γραπτό λόγο. Τέλος ερευνάται κατά πόσο το γλωσσικό επίπεδο ανάπτυξης επιδρά στην παρουσίαση της ερμηνείας των σχέσεων μέσα από εικόνες και στην αποκρυστάλλωσή τους μέσω των συμβόλων.