Συνεκπαίδευση ή μη παιδιών με προβλήματα υγείας στο συνηθισμένο σχολείο: σχετικές αντιλήψεις εμπλεκομένων στην αγωγή και την εκπαίδευσή τους

Abstract

The school inclusion of students with chronic illness is a research area that has not been investigated extensively by Greek researchers. The main reason for this absence of interest in the education of students with chronic illnesses is that “illness” is considered as a topic that concerns mainly the medical services, without however recognizing the psychological, social and educational needs of the students who suffer from a chronic illness. One major aspect of an increased quality of life of children with chronic illness is also their education. The purpose of the present study is to investigate all the possible parameters which play a major role to the complete attendance and acceptance of the student with chronic illness in his/her school environment. For this reason we took into account the views of all the involved institutions: teachers, students, parents of children with chronic illness and the students with chronic illness. The collaboration among family, school and medical personnel, the education/information of teachers and students, the nomination of a psychologist/mediator/co-ordinator and the existence of a nurse in the school, are the most important parameters, which according to the participants of our study, can lead to a successful school inclusion of the student with a chronic illness.

Η συνεκπαίδευση του μαθητή με χρόνιο νόσημα είναι ένα θέμα που δεν έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα. Ο κυριότερος λόγος για αυτή την απουσία ενασχόλησης με την εκπαίδευση του παιδιού με χρόνιο νόσημα, είναι ότι η «ασθένεια» θεωρείται σαν ένα ζήτημα που απασχολεί τις ιατρικές κυρίως υπηρεσίες, χωρίς όμως να αναγνωρίζονται οι συναισθηματικές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες του μαθητή που νοσεί. Εάν θέλουμε να κάνουμε λόγο για μια αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής του παιδιού με χρόνιο νόσημα δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπόψη την παράμετρο της εκπαίδευσής του. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η ανίχνευση όλων εκείνων των παραμέτρων με τις οποίες μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης συμμετοχή και αποδοχή του παιδιού με χρόνιο νόσημα στο σχολικό του περιβάλλον. Για το λόγο αυτό συλλέξαμε τις απόψεις όλων των εμπλεκομένων φορέων: εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων παιδιών με χρόνιο νόσημα αλλά και των ίδιων των μαθητών που νοσούν. Η συνεργασία μεταξύ οικογένειας-σχολείου-ιατρικού προσωπικού, η ενημέρωση εκπαιδευτικών και μαθητών, ο διορισμός ψυχολόγου/διαμεσολαβητή και η ύπαρξη νοσηλευτή στο σχολείο, είναι μερικές από τις πιο σημαντικές παραμέτρους που σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην έρευνά μας, μπορούν να οδηγήσουν σε μια επιτυχημένη σχολική φοίτηση των μαθητών με χρόνιο νόσημα.