Essays on Phillips curves, international integration and business cycles

Abstract

The first part deals with the New Keynesian Phillips Curve. From mid-1990s and during the 2000s there is a controversy about the most appropriate formulation of the curve. The so-called hybrid New Keynesian Phillips Curve can be viewed as a mild compromise. The controversy concerns the one of the factors that affects current inflation; lag inflation and expected inflation are the rival ideas. We contribute to the empirical debate employing a new technique whose main advantage is that it captures possible asymmetries.Apart from this point, Phillips Curve provides a way to calculate a variable that it useful for policy analysis; that is, the sacrifice ratio. This ratio is nothing but the percentage of growth of real output we have to sacrifice so as to reduce the inflation rate by one percentage. Once more we use the same econometric method and our results identify significant asymmetries in the cost of disinflation.In the second essay, the interest is shifted in economic growth. Growth literature has identified a large set of potential factors. A particular branch examines the role of one particular factor; that is, financial development. From the paper of King and Levine (1993a) up to present financial variable has been measured with various ways. These indicators can be separated into two different groups; the variables that measure several aspects of banking sector and the ones which focus on stock market. The empirical studies duplicated in the last decade providing several results for a lot of countries and different time periods. Despite the fact that there is at least one comprehensive literature review, there is no quantitative survey. Here, we try to fill this gap performing a meta-analysis.Next we perform our own estimations. Using the same data set with Levine et al. (2000), we extend the literature that so far examines different proxies of financial development and we investigate whether the level of growth plays a role. This is done through the employment of instrumental variables quantile regression. The instruments are used in order to capture endogeneity bias while quantile regression reveals possible asymmetric effects of growth. Additional to financial development, the role of financial integration and trade openness in growth has started to be examined. There is not, however, a study that tests the existence of a long-run relationship of these three variables with growth. Furthermore, latest works examine the relationships between trade openness, financial development and government size. Here, we examine this relation with the addition of financial integration as a variable that should not be neglected. All the above issues concerning growth and financial development are presented in Chapter 3.The theme of Chapter 4 concerns the real interest parity. The empirical literature can be split into two parts. In the first one, authors use cointegration analysis with the aim of looking into whether the real interest rates co-move. In the second one, the stationarity properties of the real interest rate differentials are examined. More recent works from both groups employ panel data analysis as a way to solve the problem of low power of univariate tests and get more powerful results. We use a recently developed method which main advantage is that combine both panel and univariate analysis. Having the increased power of panels, it enables us to make inference about the individual cross-sectional units. It is important to note that conventional panel data techniques do not provide such possibility.

Το πρώτο κεφάλαιο καταπιάνεται με την έννοια η οποία αποτελεί θεμέλιο λίθο πολλών μακροοικονομικών μοντέλων: την καμπύλη Phillips. Τα τελευταία χρόνια η εμπειρική έρευνα δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα για τη γενική μορφή της καμπύλης. Οι δυο αντιμαχόμενες θεωρητικές σχολές σκέψεις καταλήγουν σε δυο διαφορετικά αποτελέσματα: από τη μια πλευρά το επίπεδο του πληθωρισμού φέρεται να εξαρτάται από τις μελλοντικές πληθωριστικές προσδοκίες των οικονομικών δρώντων, ενώ από την άλλη πλευρά ο τρέχων πληθωρισμός φέρεται να καθορίζεται από τον παρελθόντα πληθωρισμό. Η λεγόμενη υβριδική καμπύλη Phillips έχει προταθεί σαν ένα είδος θεωρητικού συμβιβασμού. Αυτή είναι και η βάση της παρούσας εμπειρικής διερεύνησης. Σε αντίθεση με τις ήδη υπάρχουσες μελέτες, η διατριβή δε χρησιμοποιεί τη γενικευμένη μέθοδο των ροπών η οποία εκτιμά σταθερούς συντελεστές, αλλά τη λεγόμενη «τεταρτημοριακή» μέθοδο ελαχίστων τετραγώνων. Το πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι ότι αντί για μια σταθερή εκτίμηση των συντελεστών έχουμε μια ένα εύρος εκτιμήσεων για κάθε ένα συντελεστή ξεχωριστά. Η σημαντικότητα της καμπύλης Phillips έγκειται και σε ένα ακόμα γεγονός: μας παρέχει ένα μέτρο του κόστους μείωσης του πληθωρισμού. Αυτό το μέτρο αναφέρεται ως «δείκτης θυσίας» και ισούται με το ποσοστό μείωσης της μεγέθυνσης του πραγματικού ΑΕΠ που απαιτείται για να μειωθεί ο πληθωρισμός κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Συμπερασματικά, και η μορφή της καμπύλης Phillips καθώς και ο δείκτης θυσίας είναι πολύ διαφορετικά σε επίπεδα χαμηλού και μέτριου πληθωρισμού από αυτά που ισχύουν κάτω από συνθήκες υψηλού πληθωρισμού. Το δεύτερο κεφάλαιο βασίζεται στη σχέση της μεγέθυνσης με την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό ακριβώς το γεγονός δίνει τη δυνατότητα πραγματοποίησης μιας ποσοτικής βιβλιογραφικής ανασκόπησης, ή μιας μετά-ανάλυσης. Σκοπός αυτού του είδους ανάλυσης είναι να εξετάσει τα μέχρι τώρα ευρήματα της βιβλιογραφίας και να εντοπίσει αν όντως υφίσταται μια στατιστικά, αλλά και οικονομικά, σημαντική σχέση ανάμεσα στις δυο μεταβλητές. Πέρα από αυτό, στόχος είναι να εντοπίσει τους παράγοντες που βρίσκονται πίσω από τη σχετικά μεγάλη ετερογένεια των εκτιμημένων συντελεστών. Επιπροσθέτως, στο δεύτερο κεφάλαιο επιχειρείται να δοθούν νέες εκτιμήσεις για το εν λόγω ζήτημα χρησιμοποιώντας τη «τεταρτημοριακή» μέθοδο ελαχίστων τετραγώνων εφαρμοζόμενη σε ομάδες μεταβλητών. Τέλος, ερευνάται η μακροχρόνια διασύνδεση μεταξύ μεγέθυνσης, ανάπτυξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του μεγέθους του ανοίγματος της οικονομίας στο εξωτερικό. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό δείχνει πόσο συνδεδεμένη είναι μια οικονομία με τις υπόλοιπες και μετράται με δυο δείκτες: τον παραδοσιακό λόγο του όγκου των εξαγωγών και εισαγωγών ως προς το ΑΕΠ, αλλά και με ένα νέο δείκτη που δείχνει το βαθμό ανοίγματος των αγορών κεφαλαίου. Η χρησιμοποιούμενη μεθοδολογία είναι αυτή της συνολοκλήρωσης εφαρμοζόμενη σε ομάδες μεταβλητών. Το τελευταίο κεφάλαιο της παρούσας διατριβής καταπιάνεται με μια αμφιλεγόμενη πρόταση-πρόβλεψη των διεθνών οικονομικών. Συμφώνα με την οικονομική θεωρία, δεδομένων συγκεκριμένων υποθέσεων, οι διαφορές των πραγματικών επιτοκίων μεταξύ των χωρών πρέπει να είναι στάσιμες γύρω από το μηδέν. Η εξέταση της εν λόγω υπόθεσης έχει διεξαχθεί με δυο βασικούς τρόπους: την εφαρμογή τεχνικών συνολοκλήρωσης και τη διεξαγωγή ελέγχων μοναδιαίας ρίζας. Στο παρόν κεφάλαιο ακολουθείται η δεύτερη μέθοδος. Η συμβολή έγκειται στο γεγονός ότι ο υποψήφιος διδάκτορας εφαρμόζει μια νέα μέθοδο η οποία συνδυάζει τους ελέγχους μοναδιαίας ρίζας που εφαρμόζονται σε μια μεταβλητή και τους αντίστοιχους ελέγχους που εφαρμόζονται σε ομάδες μεταβλητών. Με αυτόν τον τρόπο παρέχεται η μέγιστη δυνατή και αξιόπιστη πληροφόρηση για το ποιες σειρές είναι στάσιμες και κατ’ επέκταση κατά πόσο και για ποιες συγκεκριμένες χώρες ισχύει η ισότητα των πραγματικών επιτοκίων.