Μελέτη της μέτα-ERCP παγκρεατίτιδας: προδιαθεσικοί παράγοντες

Abstract

Introduction : Pancreatitis remains the most common complication of ERCP and several risk factors have been recognized. However, until now, the role of genetic factors hasn’t been investigated yet as well as the anatomical diversity of the cholo-pancreatic junction in relation to the development of this specific complication.Aim of the study : The aim of the present study was the correlation of post-ERCP pancreatitis with the N34S mutation in the serine protease inhibitor Kazal type 1 (SPINK 1) gene. This mutation has already been correlated with other types of pancreatitis. Moreover, the evaluation of the role of the long common cholo-pancreatic channel in the development of post-ERCP pancreatitis. Materials and methods : The study had two arms, the first one related to genetic factors and the second one related to anatomic factors. In the first arm we looked for the mutation N34S of the SPINK 1, in 30 patients who developed post-ERCP pancreatitis, aiming at comparing incidence of it on this group of patients with the data of incidence on the general population and patients with other types of pancreatitis. PCR was used as an initial screening, the results of which were confirmed with a restriction fragment length polymorphism method (RFLP). In the second arm of the study the length of the common cholo-pancreatic channel of 26 patients with post-ERCP pancreatitis (patients), was compared to the length of 100 consecutive patients who underwent ERCP without developing pancreatitis (controls). The presence and the length of the common channel were assigned with the aid of magnetic cholangiopancreatography (MRCP).Results : None of the 30 patients who were included in the first arm of the study, was found to carry the N34S mutation, with both molecular methods. In the second arm of the study, a long common channel was found in 6 patients (23,07%) and 24 controls (24%). The two groups didn’t differ significantly in the statistical analysis (p=0,92). In the control group the length of the common channel was found to be related inversely to the number of passages of the guide wire into the pancreatic duct, with a marginally statistical significance (p=0,096).Conclusion : Both the mutation N34S in SPINK 1 gene and the long common cholo-pancreatic channel were not found to be related to post-ERCP pancreatitis. The long common channel probably facilitates the selective catheterization of the common bile duct.

Εισαγωγή : Η παγκρεατίτιδα παραμένει η συχνότερη επιπλοκή της ERCP και έχει συσχετιστεί με διάφορους παράγοντες κινδύνου. Εντούτοις, μέχρι στιγμής, δεν έχει διερευνηθεί ο ρόλος των γενετικών παραμέτρων, καθώς επίσης και της ανατομικής ποικιλομορφίας της χολο-παγκρεατικής συμβολής στην ανάπτυξη της συγκεκριμένης επιπλοκής. Σκοπός της μελέτης : Η συσχέτιση της μετα-ERCP παγκρεατίτιδας με τη μεταλλαγή N34S του γονιδίου του παγκρεατικού αναστολέα της θρυψίνης (SPINK 1), η οποία έχει συσχετιστεί με διάφορους τύπους παγκρεατίτιδας. Επίσης, η διερεύνηση της επίδρασης του μακρού κοινού καναλιού χοληδόχου-παγκρεατικού πόρου, στην ανάπτυξη μετα-ERCP παγκρεατίτιδας.Υλικό και μέθοδος : Η μελέτη είχε δύο σκέλη, ένα σχετιζόμενο με τις γενετικές παραμέτρους και ένα δεύτερο σχετιζόμενο με τις ανατομικές. Στο πρώτο σκέλος έγινε αναζήτηση της μεταλλαγής N34S του SPINK 1 σε 30 ασθενείς με μετα-ERCP παγκρεατίτιδα, προκειμένου να συγκριθεί η επίπτωσή της σ΄αυτή την ομάδα ασθενών, με τα δεδομένα της επίπτωσής της στο γενικό πληθυσμό, καθώς και σε ασθενείς με άλλους τύπους παγκρεατίτιδας. Χρησιμοποιήθηκε αντίδραση αλυσιδωτής πολυμεράσης (PCR) 3 εκκινητών, τ΄αποτελέσματα της οποίας επιβεβαιώθηκαν με μέθοδο ανάλυσης πολυμορφισμού μήκους θραύσματος από περιοριστικό ένζυμο (RFLP). Στο δεύτερο σκέλος της μελέτης, συγκρίθηκε το μήκος του κοινού καναλιού σε 26 ασθενείς με μετα-ERCP παγκρεατίτιδα (ομάδα ελέγχου) και σε 100 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ERCP χωρίς να αναπτύξουν παγκρεατίτιδα (ομάδα μαρτύρων). Η παρουσία και το μήκος του κοινού καναλιού προσδιορίστηκαν με τη βοήθεια μαγνητικής χολαγγειοπαγκρεατογραφίας (MRCP). Αποτελέσματα : Κανένας από τους 30 ασθενείς που εντάχθηκαν στο πρώτο σκέλος της μελέτης δε βρέθηκε να φέρει τη μεταλλαγή N34S και με τις δύο μοριακές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν. Στο δεύτερο σκέλος της μελέτης, μακρύ κοινό κανάλι διαπιστώθηκε σε 6 από τους ασθενείς (23,07%) και σε 24 από τους μάρτυρες (24%), ποσοστά που δε διέφεραν σημαντικά (p=0,92). Στην ομάδα των μαρτύρων το μήκος του κοινού καναλιού βρέθηκε να σχετίζεται αντίστροφα με τον αριθμό των εισόδων του οδηγού σύρματος στον παγκρεατικό πόρο, με ενδεικτικά στατιστικώς σημαντικό τρόπο (p=0,096).Συμπεράσματα : Τόσο η μεταλλαγή N34S του SPINK 1, όσο και το μακρύ κοινό κανάλι χοληδόχου-παγκρεατικού πόρου, δε βρέθηκε να σχετίζονται με τη μετα-ERCP παγκρεατίτιδα. Το μακρύ κοινό κανάλι ενδεχομένως διευκολύνει τον εκλεκτικό καθετηριασμό του χοληδόχου πόρου.