Λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή και διεγχειρητική ενδοσκοπική σφιγκτηροτομή στην αντιμετώπιση της χολολιθίασης-χοληδοχολολιθίασης σε ένα χρόνο

Abstract

Background: Although the ideal management of cholecysto-choledocholithiasis is controversial, the two-stage approach (ERCP, sphincterotomy and common bile duct clearance followed by laparoscopic cholecystectomy) remains the standard way of management worldwide. One stage approach using the so-called laparoendoscopic rendez vous technique offers some advantages, mainly by reducing the hospital stay and the risk of post ERCP pancreatitis. Aim: To compare the laparoedoscopic rendez vous one stage approach with the standard two stage approach consisting of preoperative ERCP followed by laparoscopic cholecystectomy for the treatment of cholecysto-choledocholithiasis. Setting: Controlled randomized trial, University Hospital/Teaching Hospital Methods: Patients with cholecysto-choledocholithiasis were randomized either to the laparoendoscopic rendez vous (n: 50) or to the two stage approach (n: 50). Both elective and emergency cases are included. Primary endpoint was to detect difference in overall hospital stay, while secondary endpoints were to detect differences in morbidity (especially post-ERCP pancreatitis) and success of CBD clearance Results: Hospital stay was significantly shorter in the laparoendoscopic rendez vous group; median 4 (2-19) days vs 5.5 (3-22) days, p=0.0004. There was no difference in morbidity and success of CBD clearance between the two groups. Post ERCP amylase value was found significantly lower in the laparoendoscopic rendez vous group; median 65 (16-1159) vs 91 (30-1846), p= 0.02. Conclusion: Analysis of the results suggests the superiority of the laparoendoscopic rendez vous technique in terms of hospital stay and post ERCP hyperamylasemia.

Πρόλογος: Αν και η ιδανική θεραπεία της χολολιθίασης–χοληδοχολιθίασης παραμένει αμφισβητούμενη, η θεραπεία δύο σταδίων [ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγρεατογραφία (ERCP), σφιγκτηροτομή, και καθαρισμός του χοληδόχου πόρου ακολουθούμενη από λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή], παραμένει η συνηθέστερη θεραπευτική αντιμετώπιση παγκοσμίως. Η θεραπεία σε ένα στάδιο με την τεχνική “rendezvous”προσφέρει ορισμένα πλεονεκτήματα, όπως η μικρότερη παραμονή των ασθενών στο νοσοκομείο και η μείωση των κινδύνων για ανάπτυξη μετά-ERCP παγκρεατίτιδας. Σκοπός: Η σύγκριση της ενός σταδίου αντιμετώπιση με την τεχνική “rendezvous” με τη θεραπεία δύο σταδίων η οποία περιλαμβάνει την προεγχειρητική ERCP και τη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, στη θεραπευτική αντιμετώπιση της χολολιθίασης-χοληδοχολιθίασης , που αντιμετωπίζεται είτε εκλεκτικά είτε με χαρακτήρα εκτάκτου / επείγοντος. Τύπος μελέτης: Προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη Μέθοδος: Ασθενείς με χολολιθίαση-χοληδοχολιθίαση τυχαιοποιήθηκαν να υποβληθούν σε θεραπεία ενός ή δύο σταδίων. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν ασθενείς τόσο σε τακτική όσο και σε επείγουσα βάση. Πρωταρχικός στόχος της μελέτης ήταν η καταγραφή διαφορών στη συνολική παραμονή των ασθενών στο νοσοκομείο, ενώ δευτερεύοντες στόχοι ήταν καταγραφή πιθανών διαφορών στη νοσηρότητα, ειδικά στη μετα-ERCP παγκρεατίτιδα και στην υπεραμυλασαιμία, καθώς και στα ποσοστά επιτυχούς καθαρισμού του χοληδόχου πόρου. Αποτελέσματα: Η μέση παραμονή στο νοσοκομείο ήταν σημαντικά μικρότερη στην ομάδα που έλαβε θεραπεία σε ένα στάδιο: median 4 (2-19) ημέρες vs 5.5 (3-22) ημέρες, p=0.0004. Δεν υπήρξε διαφορά στη νοσηρότητα και στα ποσοστά επιτυχούς καθαρισμού του χοληδόχου πόρου μεταξύ των δύο ομάδων. Η μέση τιμή της αμυλάσης ορού μετά τη σφιγκτηροτομή ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην πρώτη ομάδα ασθενών: median 65 (16-1159) vs 91 (30-1846), p= 0.02. Συμπεράσματα: Η ανάλυση των αποτελεσμάτων αναδεικνύει την υπεροχή της ενός σταδίου αντιμετώπισης με την τεχνική “rendezvous”, όσον αφορά στην παραμονή των ασθενών στο νοσοκομείο και στην μετα-ERCP υπεραμυλασαιμία.