Κλινική και ανοσολογική μελέτη της επίδρασης των βιολογικών παραγόντων στη νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα

Abstract

The aim of the study was: a) to evaluate the long-term safety and efficacy of biologic agents in patients with Juvenile Idiopathic Arthritis (JIA) and b) to investigate the impact of anti TNFs on Τ cell activation and proliferation response. The safety and efficacy of infliximab etanercept adalimumab and anakinra were assessed in 69 patients (99 sessions) with JIA aged 2-17 years. The impact of anti TNFs on Τ cell function was studied in 24 JIA patients under conventional therapy (2,5-16 yrs) and 13 JIA patients under anti TNFs (3-20 yrs). The safety analysis included the registration of adverse events (AEs). Efficacy was assessed using the criteria of the American College of Rheumatology (ACR) Pediatric 30, 50, 70, 90 and 100 for disease improvement. The percentage of total Β and Τ cells the Τ cells populations CD3+CD4+, CD3+CD8+ and the activation markers CD69, CD71, CD25 and HLA DR of CD3+ Τ cells were determined using flow cytometry. Lymphocyte proliferation was induced in vitro by mitogens. This method evaluates the lymphocyte activation and proliferation response. Common infections were recorded in 24.2% of sessions serious infections in 3% and serious AEs in 4% of sessions. During infliximab treatment and until the end of 2nd year all patients flared. During etanercept treatment and from the 1st until the 5th year an ACRped 50 was achieved in the 86,4%, 91,9%, 90,1%, 86,7% and 85,7% of sessions respectively. During the first 4 years of adalimumab treatment an ACRped 50 was achieved in the 85,29%, 79,31%, 91,67% και 88,9% of sessions respectively. Remission that maintained for over 2 years was achieved by all 3 patients who received anakinra. While the anti TNFs decreased the percentage of activated CD3+ Τ cells they did not normalize their proliferation response due probably to the immunosenescence occurring in JIA.

Σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμήσουμε τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των βιολογικών παραγόντων και να διερευνήσουμε την επίδραση τους στα ενεργοποιημένα Τ λεμφοκύτταρα. Μελετήθηκαν 69 ασθενείς (99 θεραπευτικές συνεδρίες) με ΝΙΑ (2-17 ετών) ως προς την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των infliximab, etanercept, adalimumab και του anakinra. Σε 13/69 παιδιά (3-20 ετών) υπό etanercept ή adalimumab και 24 παιδιά με ΝΙΑ και συμβατική θεραπεία (2,5-16 ετών) μελετήθηκε η λειτουργικότητα των ενεργοποιημένων λεμφοκυττάρων πριν και μετά την αντί TNF θεραπεία. Για την εκτίμηση της ασφάλειας καταγράφονταν οι ανεπιθύμητες ενέργειες. Η εκτίμηση της αποτελεσματικότητας βασίσθηκε στα κριτήρια ACRped 30, 50, 70, 90 και 100. Προσδιορίστηκαν με κυτταρομετρία ροής πριν από 12 και 24 μήνες μετά τη θεραπεία το ποσοστό των ολικών Β και Τ κυττάρων και των υποπληθυσμών τους καθώς και οι δείκτες ενεργοποίησης CD69, CD71, CD25, HLA DR στα CD3+ Τ κύτταρα. Η λειτουργικότητα των λεμφοκυττάρων ελέγχθηκε με την εκτίμηση της βλαστογενετικής μεταμόρφωσής τους υπό την επίδραση μιτογόνων ουσιών. Ως προς την ασφάλεια συνήθεις λοιμώξεις εμφανίστηκαν σε ποσοστό 24,2% σοβαρές λοιμώξεις σε ποσοστό 3%, ενώ σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες σε ποσοστό 4%. Ως προς την αποτελεσματικότητα όσον άφορα στο infliximab στο τέλος του 2ου έτους όλοι οι ασθενείς υποτροπίασαν. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας με etanercept και από τον 1ο μέχρι και τον 5ο χρόνο τα ποσοστά επίτευξης ACRped 50 ήταν αντίστοιχα 86,4%, 91,9%, 90,1%, 86.7% και 85,7%. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το adalimumab από τον 1ο μέχρι και τον 4ο χρόνο ήταν 85,29%, 79,31%, 91,67% και 88,9%. Οι τρεις ασθενείς που έλαβαν anakinra εμφάνισαν ύφεση διάρκειας 2 ετών. Οι αντί TNF παράγοντες ελάττωσαν το ποσοστό των ενεργοποιημένων CD3+ Τ κυττάρων, αλλά δεν αποκατέστησαν τη λειτουργικότητα τους πιθανότατα λόγω του φαινομένου της «ανοσογήρανσης».