Οργανικές επιπτώσεις μακροχρόνιας χορηγήσεως βιολογικών παραγόντων σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα

Abstract

Objective: Rheumatoid arthritis (RA) is a chronic, devastating disease. Treat-to-target strategy (T2T) more than the usual care, reduces disease activity by using aggressively all therapeutic options. The purpose of the study was to evaluate our hypothesis that T2T strategy using biologic disease-modifying anti-rheumatic drugs (bDMARDs), when needed, is also more safe than the usual care characterized by delayed initiation of bDMARDs. Methods: Disease activity was regularly measured by DAS-28 until the end of treatment with the first bDMARD. All adverse events (AEs) and their severity were recorded. Cox proportional-hazards models were performed examining the association of treatment groups, with the risk of first AE.Results: There were 113 patients in T2T and 250 patients in usual care group. The likelihood (adjusted hazard ratio, HR) of achieving remission or LDA was 71% higher in the T2T group than in the usual care group, as it has been already shown by others. The novel finding of our work was that AEs, including cancers, were less frequent in the T2T group with the corresponding HRs being less than 0.50 for serious AEs, infections and serious infections (significant or marginally non-significant results). There were 15 new cancer cases in usual care and 1 in T2T group (IR 1.99 versus 0.4, p=0.027). Conclusion: Treat-to-target treatment with bDMARDs offers a safer, rapid and better long-term outcome to patients with RA.

Στόχοι: Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μια χρόνια, καταστροφική ασθένεια. Η στοχευμένη θεραπεία (treat-to-target, ή συντομογραφικά T2T), περισσότερο σε σχέση με τη συνήθη φροντίδα, μειώνει την ενεργότητα της νόσου με την επιθετική χρήση όλων των θεραπευτικών επιλογών. Σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί η υπόθεση ότι η Τ2Τ θεραπεία με τη χρήση βιολογικών, τροποποιητικών της νόσου, αντιρρευματικών φαρμάκων (bDMARDs), όπου είναι αναγκαία, είναι επιπλέον περισσότερο ασφαλής σε σχέση με τη συνήθη φροντίδα, που χαρακτηρίζεται από καθυστερημένη έναρξη bDMARDs.Μέθοδοι: Η δραστηριότητα της νόσου μετρήθηκε τακτικά με το δείκτη DAS-28 μέχρι το τέλος της θεραπείας με το πρώτο bDMARD. Καταγράφηκαν όλες οι ανεπιθύμητες ενέργειες (ΑΕ) και η βαρύτητά τους. Πραγματοποιήθηκε ανάλυση με Cox μοντέλα αναλογικών κινδύνων ώστε να εξεταστεί η συσχέτιση των ομάδων θεραπείας με τον κίνδυνο της πρώτης ΑΕ. Αποτελέσματα: Υπήρχαν 113 ασθενείς στην T2T και 250 στην ομάδα συνήθους φροντίδας. Η πιθανότητα ύφεσης ή χαμηλής ενεργότητας της νόσου (ΧΕΝ) ήταν 71% υψηλότερη στην T2T ομάδα σε σχέση με την ομάδα συνήθους φροντίδας, όπως έχει ήδη αναφερθεί από άλλες μελέτες. Τα νέα δεδομένα της μελέτης ήταν ότι οι ΑΕ, συμπεριλαμβανομένων των κακοηθειών, ήταν λιγότερο συχνές στην Τ2Τ ομάδα με τους αντίστοιχους λόγους κινδύνου (Hazard ratios, HR) να είναι μικρότεροι από 0.5 για τις σοβαρές ΑΕ, τις λοιμώξεις και τις σοβαρές λοιμώξεις (σημαντικά ή οριακά μη σημαντικά αποτελέσματα). Υπήρχαν 15 νέες περιπτώσεις κακοηθειών στην ομάδα συνήθους φροντίδας και 1 στην T2T ομάδα [ρυθμός επίπτωσης, incident rate (IR) 1.99 έναντι 0.4, p=0.027].Συμπεράσματα: Η στοχευμένη θεραπεία με bDMARDs προσφέρει μια ασφαλέστερη, ταχύτερη και καλύτερη μακροπρόθεσμη έκβαση στους ασθενείς με ΡΑ.