Νευρομυικά χαρακτηριστικά των άνω άκρων κατά την εκτέλεση δοκιμασιών ευστοχίας και σταθερής εφαρμογής δύναμης

Abstract

The relationship of expertness in specific motor activities with the highest ability to sustain a constant force application, regardless of muscle length, has been hypothesized. Twenty highly skilled (HS group) young tennis and handball athletes performed maximal and sub maximal (5, 10, 20, 50, and 75% MVC of the maximal voluntary contraction) isometric wrist flexions on an isokinetic dynamometer (Kin-Com, Chattanooga). The wrist joint was tested at five different angles (230, 210, 180, 150, and 130?) and at 90? in elbow joint. For each position the percentages of the maximal isometric force were calculated and participants were asked to maintain the respective force level for 5 seconds. Electromyographic (EMG) activation of the Flexor Carpi Ulnaris and Extensor Digitorum muscles was recorded using bipolar surface electrodes in different ball throws. Regarding statistical analysis, ANOVA and a t-test was enrolled to test potential differences between the two subgroups (5 wrist angles, 5 different levels of force), to determine the records of the athletes as well as to compare the EMG activation patterns both in flexion and extension during throws. In our results, in wrist flexion and extension it was found an increasing trend of MVC as the angle range increased. Higher values were found in flexion compared to extension in both groups. The agonist muscle was activated more in both groups compared to the antagonist one. No significant differences were found between groups in MVC. EMG activation during wrist flexion at 180? at different throws was almost the same between strong and weaker athletes. No significant differences were found in the success of throwing in regard to the agonist muscles at 3 different throws. It is concluded that long-term practice could be associated with decreased isometric force variability independently from muscular length and co activation of the antagonist muscles.

Η υπόθεση της παρούσας έρευνας αφορά τη σχέση ανάμεσα στην υψηλή ικανότητα εκτέλεσης συγκεκριμένων κινήσεων στόχευσης και στην ικανότητα της διατήρησης συνεχούς εφαρμογής δύναμης, χωρίς να επηρεάζεται το μήκος του μυός. Είκοσι νεαροί αθλητές τένις και του χάντμπολ, υψηλού επιπέδου, εκτέλεσαν μέγιστες και υπομέγιστες δοκιμασίες 5%, 10%, 20%, 50% και 75% της Mέγιστης Bουλητικής Δύναμης (MΒΔ) ισομετρικής κάμψης της πηχεοκαρπικής άρθρωσης σε ένα ισοκινητικό δυναμόμετρο (Kin-Com, Chattanooga). Η άρθρωση του καρπού εξετάστηκε σε πέντε διαφορετικές γωνίες (230?, 210?, 180?, 150? και 130?) με την άρθρωση του αγκώνα σε γωνία 90ο. Μετρήθηκε η μέγιστη δύναμη και η σταθερότητα (δείκτης CV-coefficient of variation) κατά τη διατήρηση υπομέγιστης ισομετρικής δύναμης στα προαναφερθέντα ποσοστά στην κάμψη και έκταση και η ΗΜΓ-δραστηριότητα του καμπτήρα και εκτείνοντα. Για κάθε ξεχωριστή θέση υπολογίστηκαν τα ποσοστά των μέγιστων ισομετρικών ροπών (δύναμης σε Nm) και ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να διατηρήσουν τα επίπεδα παραγωγής ροπής για 5 δευτερόλεπτα. Η ΗΜΓ ενεργοποίηση των δύο βασικών μυών της πηχεοκαρπικής άρθρωσης (ωλένιου καμπτήρα, Flexor Carpi Ulnaris και του εκτείνοντα τους δακτύλους, Extensor Digitorum) καταγράφηκε με τη χρήση διπολικών επιφανειακών ηλεκτροδίων καθώς και σε άλλες δεξιότητες ρίψης. Εφαρμόστηκε ανάλυση διπλής διακύμανσης ANOVA 2x5x5 με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στον παράγοντα ΄΄γωνία΄΄ και ΄΄ποσοστά -%΄΄ καθώς και το t-test, για να συγκριθούν οι επιδόσεις των εύστοχων και άστοχων αθλητών καθώς και ο αγωνιστής και ανταγωνιστής μυς στην έκταση και κάμψη ξεχωριστά κατά τη διαδικασία εκτέλεσης ρίψεων ευστοχίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν στην κάμψη και έκταση του καρπού μια αυξητική τάση της μέγιστης δύναμης, καθώς αυξάνεται το εύρος της γωνίας του καρπού. Μεγαλύτερες τιμές παρουσιάστηκαν στην κάμψη απ’ ό,τι στην έκταση του καρπού και στις δύο ομάδες. Από την ΗΜΓ- ανάλυση προέκυψε ότι ο αγωνιστής μυς και στις δύο ομάδες ενεργοποιείται περισσότερο απ’ό,τι ο ανταγωνιστής. Δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων στη μέγιστη ισομετρική ροπή. Μετά και την ανάλυση του ΗΜΓ στην κάμψη του καρπού (μέγιστη δύναμη καρπού 180ο) κατά τη διαδικασία ρίψεων ευστοχίας, φάνηκε ότι δεν υπάρχει καμία στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των «δυνατών» και «αδύναμων». Εξετάστηκε, επίσης, η ευστοχία και η ενεργοποίηση των προαναφερθέντων μυών, σε σχέση με τη ρίψη σε 3 διαφορετικούς στόχους, ξεχωριστά το ΗΜΓ του καμπτήρα και του εκτείνοντα, και στο τένις και στο χάντμπολ, όπου επίσης δε βρέθηκε καμία διαφορά.