Ανθρωπολογικές σταθερές αυτονομίας στον Επίκουρο

Abstract

The current study presents the anthropological autonomy constants of epicurean philosophy. More specifically the ethical natural social and political theory of Epicurus presages the advent of an individual (παρεγκλίνοντος ατόμου) which takes life on his hands and causes the rapture with the current norms. The epicurean wise man, during the process of philosophical action and exercise, aims to achieve the “catastematic pleasure” (καταστηματική ηδονή) and “telos” (σώματος απονία, και η ψυχής αταραξία). Within this context, he succeeds in achieving both that freedom which the nature provides him in order to manage his desires and a frame for human action and free will, deviating (παρεγκλίνοντας) thus, consciously in order to achieve his full autonomy.

Η εργασία αυτή προβάλλει τις ανθρωπολογικές σταθερές “αυτονομίας” στην επικούρεια φιλοσοφία. Συγκεκριμένα, η ηθική, φυσική, κοινωνική και πολιτική θεωρία του Επίκουρου προοιωνίζεται την έλευση ενός ανθρώπου του “παρεγκλίνοντος” ατόμου ο οποίος καθίσταται κύριος της ζωής του, επιτυγχάνοντας τη ρήξη, προς το υπάρχον. Ο Επικούρειος σοφός στη διαδικασία της φιλοσοφικής άσκησης και δράσης, σκοποθετεί την απόκτηση της “καταστηματικής ηδονής”, του «τέλους», που είναι η σώματος απονία, και η ψυχής “αταραξία” καρπώνοντας κατά αυτό τον τρόπο την όποια ελευθερία του παρέχει η φύση στη διαχείριση των επιθυμιών του και ένα πλαίσιο για την ανθρώπινη δράση, για την άσκηση της ελεύθερης βούλησης “παρεγκλίνοντας” συνειδητά, με στόχο, την «κατάκτηση της» πλήρους αυτονομίας του.