Υποθάλαμο - υποφυσιο - θυρεοειδικός άξονας και έκφραση υποδοχέων θυροξίνης στο μυοκάρδιο κατά την οξεία ηπατική ανεπάρκεια: επίδραση δεσφεροξαμίνης ( πειρματική μελέτη)

Abstract

Σκοπός: Η μελέτη των μεταβολών των θυρεοειδικών ορμονών και των θυρεοειδικών υποδοχέων στο μυοκάρδιο κατά την οξεία ηπατική ανεπάρκεια και η επίδραση της αντιοξειδωτικής ουσίας δεσφεροξαμίνης (desferroxamine, DF). Ερευνητικό Κέντρο: Πειραματικό Χειρουργείο “Αρεταίειου” Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Σχεδιασμός: Πειραματική προοπτική ελεγχόμενη μελέτη Πειραματόζωα: Θηλυκοί χοίροι 25-35 κιλών Υλικό-Μέθοδος: Δεκατέσσερις θηλυκοί χοίροι υποβλήθηκαν σε χειρουργική απαγγείωση του ήπατος και ακολούθησε μετεγχειρητική παρακολούθηση υπό καταστολή επί 24 ώρες. Οι 7 εξ αυτών (ομάδα DF) έλαβαν δεσφεροξαμίνη σε συνεχή ενδοφλέβια έγχυση (14.5 mg/kg/h για 6h και 2.4 mg/kg/h για τις επόμενες 18 ώρες). Δείγματα αίματος για τις βιοχημικές μετρήσεις ελήφθησαν στις 0, 6, 12, 18 και 24 ώρες μετά το πέρας της επέμβασης. Αποτελέσματα: Τόσο στην ομάδα ελέγχου (control), όσο και στην ομάδα της DF παρατηρήθηκε μείωση της τρι-ιωδοθυρονίνης (Τ3) στη διάρκεια της παρακολούθησης (p<0.01 στην ομάδα ελέγχου, p<0.001 στην ομάδα δεσφεροξαμίνης). Μείωση παρατηρήθηκε επίσης, στα επίπεδα της θυροξίνης (Τ4) (p<0.01 στην ομάδα ελέγχου, p<0.001 στην ομάδα δεσφερροξαμίνης). Τα επίπεδα της ελεύθερης Τ3 (FT3) και της θυρεοτροπίνης (TSH) δεν μεταβλήθηκαν στη διάρκεια της παρακολούθησης σε καμία ομάδα. Οι δύο ομάδες δε διέφεραν σε καμία χρονική στιγμή μεταξύ τους για καμιά από τις παραπάνω ορμόνες. Η συγκέντρωση της ιντερλευκίνης-6 (IL-6) στον ορό αυξήθηκε στις 12 και στις 24 ώρες στην ομάδα ελέγχου (p<0.001), αλλά ήταν χαμηλότερη στην ομάδα δεσφερροξαμίνης (p<0.01 μεταξύ των δύο ομάδων στις 12 και 24 ώρες). Η αύξηση των επιπέδων της μηλονικής διαλδεΰδης (MDA) στο πλάσμα ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα ελέγχου, από ότι στην ομάδα δεσφεροξαμίνης (p<0.05). Τα επίπεδα των Τ3 και Τ4 παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις με τα επίπεδα των ολικών πρωτεϊνών, της λευκωματίνης και της χολερυθρίνης, τόσο στην ομάδα ελέγχου όσο και στην ομάδα δεσφερροξαμίνης. Αν και στην ομάδα ελέγχου τα επίπεδα των Τ3 και Τ4 εμφάνισαν στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση με τα επίπεδα της IL-6 και της MDA, αυτό δεν παρατηρήθηκε στην ομάδα δεσφερροξαμίνης. Η έκφραση στο μυοκάρδιο των θυρεοειδικών υποδοχέων ΤRα1 μειώθηκε κατά 1.6 φορές κατά την οξεία ηπατική ανεπάρκεια. Η έκφραση της ισομορφής της μυοσίνης του μυοκαρδίου παρέμεινε αμετάβλητη. Συμπεράσματα: Η οξεία ηπατική ανεπάρκεια προκάλεσε καταστολή του άξονα υπόφυσης-θυρεοειδούς (σύνδρομο της μη θυρεοειδικής νόσου), χωρίς η χορήγηση της δεσφερροξαμίνης να επιφέρει μεταβολές. Φαίνεται ότι το σύνδρομο της μη θυρεοειδικής νόσου στην οξεία ηπατική ανεπάρκεια δεν συσχετίζεται με τους δείκτες φλεγμονής και οξειδωτικού stress.