Επίπεδα της αντιμυλλεριανής ορμόνης (ΑΜΗ) και έκφραση του γονιδίου (mRNA) της στον ορό γυναικών με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών

Abstract

Objective: To study the relationship between anti-müllerian hormone (AMH) and luteinizing hormone (LH) serum levels and obesity in women with polycystic ovary syndrome (PCOS). Materials and methods: The study included 200 women with PCOS diagnosed according to the revised criteria of Rotterdam (2003) and 50 BMI matched healthy controls. PCOS women were divided in four age- and body mass index (BMI)-matched groups of 25 normal-weight and 25 overweight and obese women each, belonging to the three different subtypes of PCOS women with biochemical hyper-androgenemia (HA) [group 1A: oligo- and/or anovulation (ANOV), hyperandrogenemia (HA) and polycystic ovaries (PCO) on ultrasound; group 2A: ANOV and HA; group 3A: HA and PCO;] as well as to the subtype without HA (group B): ANOV and PCO. Controls were also divided in two age- and BMI-matched groups of 25 obese or overweight and 25 normal-weight women each. Serum FSH, LH, prolactin, testosterone, Delta (4)-androstene-dione, dehydroepiandrosterone-sulfate, 17 alpha-OH-progesterone and AMH were determined using commercially available kits. HOMA and QUICKI indices for insulin resistance were determined based on fasting glucose and insulin. Free androgen index was calculated from serum Testosterone and SHBG. Results: Serum AMH levels were significantly higher in all PCOS groups with biochemical hyperandrogenemia compared to matched for BMI healthy controls. Serum AMH levels were significantly increased in obese and overweight PCOS women for both subgroups A (P=0.001) and group B (p<0.001) as well as for the control group (p<0.001). Serum AMH levels were positively correlated to LH in PCOS groups 1A (p=0.019) and 3A (p<0.001) but not in 2A and 4. Serum AMH levels were positively correlated to LH (p<0.001) and Androstenedione (p<0.001) serum levels, as well as to HOMA (p=0.017) and QUICKI (p=0.018) indices of insulin resistance and negatively correlated to BMI (p<0.001) and Glucose (p=0.002) in all PCOS groups (1A, 2A, 3A, B). Conclusion: Obesity increased serum AMH levels both in PCOS and in normal healthy women. Increased serum AMH levels appear to be linked to higher serum LH levels in the most severe subtypes of the polycystic ovary syndrome (PCOS), namely those with biochemical hyperandrogenemia.

Σκοπός: Η μελέτη αυτή σχεδιάσθηκε με σκοπό τη σύγκριση των επιπέδων της αντιμυλλεριανικής ορμόνης (ΑΜΗ) ανάμεσα σε φυσιολογικού βάρους και σε υπέρβαρες και παχύσαρκες γυναίκες με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS), καθώς και ανάμεσα σε γυναίκες με το σύνδρομο και σε υγιείς μάρτυρες. Σχεδιασμός: Τα επίπεδα της ΑΜΗ προσδιορίσθηκαν στις γυναίκες τεσσάρων ομάδων φυσιολογικού βάρους με PCOS (25 άτομα η κάθε ομάδα), και τεσσάρων ομάδων υπέρβαρων και παχύσαρκων γυναικών με PCOS (25 άτομα η κάθε ομάδα), που προήλθαν από το συνδυασμό των τριών διαγνωστικών κριτηρίων του συνδρόμου. Ομάδα 1: ολιγο- ή ανωοθυλακιορρηξία (Α), βιοχημική υπερανδρογοναιμία (ΒΑ) και πολυκυστική μορφολογία των ωοθηκών στο υπερηχογράφημα (ΠΜ), ομάδα 2: A και ΒΑ, ομάδα 3: ΒΑ και ΠΜ, ομάδα 4: Α και ΠΜ. Επιπλέον, τα επίπεδα της ορμόνης αυτής προσδιορίσθηκαν σε 25 υγιείς μάρτυρες φυσιολογικού βάρους και σε 25 υπέρβαρες και παχύσαρκες μάρτυρες. Οι γυναίκες όλων των ομάδων παρουσίαζαν παρόμοια ηλικία και δείκτη μάζας σώματος (BMI). Μέθοδοι: Εκτιμήθηκαν η ηλικία, ο BMI και η μικρότερη περιφέρεια της μέσης (W). Επιπλέον, μετρήθηκαν τα επίπεδα των FSH, LH προλακτίνης, τεστοστερόνης, Δ₄-Ανδροστενδιόνης, DHEAS-S, 17ₐ-υδροξυ-προγεστερόνης, ινσουλίνης και γλυκόζης νηστείας και AMH. Τέλος, υπολογίσθηκε ο δείκτης ελεύθερων ανδρογόνων (FAI) και ο δείκτης HoMA-IR. Αποτελέσματα: Τα επίπεδα της AMH ήταν σημαντικά υψηλότερα στις γυναίκες με PCOS των ομάδων 1 και 2 σε σύγκριση με εκείνα των γυναικών των ομάδων 3 και 4 και των μαρτύρων. Ακόμη, τα επίπεδα της AMH ήταν υψηλότερα στις γυναίκες των ομάδων 3 και 4, σε σχέση με εκείνα των μαρτύρων. Επιπλέον, τα επίπεδα της ορμόνης αυτή ήταν σημαντικά υψηλότερα στις γυναίκες με PCOS και φυσιολογικό βάρος, σε σύγκριση με τις υπέρβαρες και παχύσαρκες γυναίκες με το σύνδρομο. Τα επίπεδα της AMH παρουσίαζαν ανεξάρτητη θετική συσχέτιση με τις συγκεντρώσεις της LH και της τεστοστερόνης, και με τον αριθμό των μικρών ωοθυλακίων, διαμέτρου 2-9 mm, και αρνητική συσχέτιση με τις τιμές του BMI. Συμπεράσματα: Οι διαφορές στα επίπεδα της AMH του ορού, ανάμεσα στις γυναίκες των τεσσάρων φαινοτυπικών ομάδων του PCOS, φαίνεται να αντανακλούν τη σοβαρότητα του συνδρόμου, επηρεάζονται, όμως, αρνητικά από την παχυσαρκία. Οι αυξημένες συγκεντρώσεις της LH στο ορό αποτελούν το σημαντικότερο σύνδεσμο μεταξύ των διαταραχών της ωοθυλακιορρηξίας, που παρατηρούνται στο PCOS, και των υψηλών επιπέδων της AMH στον ορό.