Λιπιδαιμική εικόνα σε υπογόνιμους άνδρες που λαμβάνουν αγωγή με επιλεκτικούς ρυθμιστές των υποδοχέων των οιστρογόνων

Abstract

Background: Selective Estrogen Receptor Modulators (SERMs) are non steroidal chemical substances that bind to the estrogen receptors and exert selective agonist or antagonist effects on estrogen target tissues. There are few studies as well as little background information concerning the effects of SERMs on the lipid profile of men. Aim. The scope of this study consists of three major areas. Working on men with idiopathic infertility this study aimed on the following issues: 1. To evaluate the total cholesterol, HDL cholesterol, LDL cholesterol, triglycerides, Lp(α) and apolipoproteins A-I and B baseline levels of the above men. 2. To research the possible effects of raloxifene, tamoxifen and toremifene, on the lipid profile of these men. 3. To investigate in possible correlation between the age and the body mass index (BMI) of these men in conjunction with the baseline lipid levels. Methods. A total number of 300 were involved in this study. These men were divided in three different groups. Precisely, 100 men were treated with a daily dose of 60 mg of raloxifene for a time period of three months. The second group received 20 mg of tamoxifen for the same time period. Finally, 100 men received 60 mg of toremifene also for three months. Blood samples from these men were taken prior the beginning of the treatment as well as at the end of the first, second and third month. Results. Prior the beginning of the treatment the most common lipid abnormalities on men with idiopathic infertility were the following: 39% of the men studied indicated increased levels of total cholesterol, 24,66% indicated low levels of HDL, 19,66% had increased levels of triglycerides, while 18,33% indicated high levels of LDL. Men with high levels of Lp(α) were found in a 11,33% of the sample, while men with high levels of apolipoprotein B and low levels of apolipoprotein A-I were at 3,66 and 1,66%, respectively. The baseline levels of total cholesterol as well as apolipoprotein B were positively correlated with age. On the contrary, the baseline levels of HDL cholesterol presented negative correlation with age. Also, there was a positive correlation between BMI and the levels of total cholesterol, apolipoprotein B, triglycerides, LDL cholesterol and apolipoprotein B. On the other hand, there was a negative correlation between BMI and concentrations of HDL and apolipoprotein A-I. At the end of the three-month study period it was evident that the group, which received treatment with tamoxifen indicated considerable reduction of total, HDL and LDL cholesterol levels. Men that received treatment with raloxifene indicated a reduction in apolipoprotein A-I levels. Also, the men treated with toremifene indicated a considerable reduction in Lp(α) levels. None of the three SERMs administered on the test group did they produce any significant alteration on the triglycerides and apolipoprotein B levels. Conclusions. Treatment with tamoxifen, raloxifene and toremifene, on men with idiopathic infertility did not produce significant alterations in their lipid profile. The mechanism by which SERMs enter on the lipid metabolism of men has not been yet fully revealed. It is possible that the increase of testosterone levels, as a result of administering the above substances, may counteract the estrogenic effects of SERMs on lipids in men.

Εισαγωγή. Οι επιλεκτικοί ρυθμιστές των υποδοχέων των οιστρογόνων (SERMs) είναι μη στεροειδείς χημικές ενώσεις που συνδέονται με τους οιστρογονικούς υποδοχείς και ασκούν εκλεκτική οιστρογονική ή αντιοιστρογονική δράση στους ιστούς-στόχους των οιστρογόνων. Τα βιβλιογραφικά δεδομένα σχετικά με την επίδραση των SERMs στη λιπιδαιμική εικόνα των ανδρών είναι πολύ περιορισμένα. Σκοπός. Η μελέτη αυτή σχεδιάστηκε με σκοπό: α) Την εκτίμηση των επιπέδων της ολικής χοληστερόλης, της HDL χοληστερόλης, της LDL χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων, της Lp (α) και των απολιποπρωτεϊνών Α-Ι και Β σε άνδρες με ιδιοπαθή υπογονιμότητα, (β) τη διερεύνηση της επίδρασης της ραλοξιφένης, της ταμοξιφένης και της τορεμιφένης στη λιπιδαιμική εικόνα των ανδρών αυτών και (γ) την αναζήτηση ενδεχόμενης συσχέτισης ανάμεσα στην ηλικία και το δείκτη μάζας σώματος (BMI) και στις βασικές τιμές των λιπιδίων του ορού. Υλικό και μέθοδοι. Μελετήθηκαν 300 άνδρες με ιδιοπαθή ολιγο- ασθενο- τερατοσπερμία, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: 1) 100 άνδρες έλαβαν ραλοξιφένη, σε δόση 60 mg την ημέρα για τρεις μήνες, 2) 100 άνδρες έλαβαν ταμοξιφένη, σε δόση 20 mg την ημέρα για τρείς μήνες, 3) 100 άνδρες έλαβαν τορεμιφένη σε δόση 60 mg την ημέρα για τρείς μήνες. Οι αιμοληψίες για τον προσδιορισμό των λιπιδίων έγιναν πριν από την έναρξη της αγωγής και στο τέλος του πρώτου, του δεύτερου και του τρίτου μήνα. Αποτελέσματα. 1) Οι συχνότερες διαταραχές των λιπιδίων που παρατηρήθηκαν στους άνδρες με ιδιοπαθή υπογονιμότητα, πριν από την έναρξη της θεραπείας, ήταν η υψηλή τιμή της ολικής χοληστερόλης (39%), η χαμηλή τιμή της HDL (24,66%), τα υψηλά επίπεδα των τριγλυκεριδίων (19,66%) και οι υψηλές τιμές της LDL (18,33%). Ακολουθούσε η υψηλή τιμή της Lp(α) (11,33%), η υψηλή τιμή της απολιποπρωτεΐνης Β (3,66%) και η χαμηλή τιμή της απολιποπρωτεΐνης Α-Ι (1,66%). 2) Τα βασικά επίπεδα της ολικής χοληστερόλης και της απολιποπρωτεΐνης Β παρουσίασαν θετική συσχέτιση με την ηλικία. Τα βασικά επίπεδα της HDL-χοληστερόλης παρουσίασαν αρνητική συσχέτιση με την ηλικία. Επίσης, βρέθηκε θετική συσχέτιση ανάμεσα στην τιμή του δείκτη μάζας σώματος (BMI) και στα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων, της LDL χοληστερόλης και της απολιποπρωτεΐνης Β και αρνητική συσχέτιση μεταξύ του BMI και των συγκεντρώσεων της HDL και της απολιποπρωτεΐνης Α-Ι. 3) Στο τέλος της τρίμηνης θεραπείας, διαπιστώθηκε ότι η ταμοξιφένη προκάλεσε σημαντική ελάττωση της ολικής, της HDL και της LDL χοληστερόλης. Η χορήγηση ραλοξιφένης οδήγησε σε ελάττωση της απολιποπρωτεΐνης Α-Ι. Στην ομάδα των ανδρών που έλαβε τοριμιφένη παρατηρήθηκε σημαντική ελάττωση της Lp(α). Κανένας από τους τρείς SERMs που χορηγήθηκαν δεν προκάλεσε ουσιαστική μεταβολή στα επίπεδα των τριγλυκεριδίων και της απολιποπρωτεΐνης Β. Συμπέρασμα. Η χορήγηση ταμοξιφένης, ραλοξιφένης και τορεμιφένης σε άνδρες με ιδιοπαθή υπογονιμότητα δεν προκαλεί εντυπωσιακές μεταβολές στη λιπιδαιμική τους εικόνα. Ο μηχανισμός, με τον οποίο οι SERMs υπεισέρχονται στο μεταβολισμό των λιπιδίων στους άνδρες, δεν είναι απόλυτα γνωστός. Είναι πιθανό ότι η αύξηση της τεστοστερόνης, που προκαλούν οι ουσίες αυτές, να αμβλύνει την ευνοϊκή οιστρογονική τους δράση.