Μικροχειρουργική και χειρουργική λαπαροσκόπηση στην αντιμετώπιση στειρότητας σαλπιγγικής αιτιολογίας

Abstract

Objective: The study’s objective was to look into the problems related to the diagnosis of hydrosalpinges and the theurapeutic value of neosalpingostomy by either microsurgery or surgical laparoscopy in retreiving fertility in female patients. Material and method: a) The rate, type and cause of hydrosalpinges were investigated in 3.870 infertile female patients, b) The role of HSG (Hysterosalpingography) and laparoscopy in the diagnosis and operative prognosis was evaluated in 518 cases of women with hydrosalpinges, c) The impact of the age of the patients, the grade of tubal disease and the coexistence of hydrosalpinges and adhesions on treatment of infertility after neosalpingostomy, by either microsurgery or operative laparoscopy, were investigated in 144 female patients. Results: a) The rate of hydrosalpinges in infertile female patients was 17% and in most of them (74,8%) adhesions coexisted. The potential causes of hydrosalpinges were infections of the fallopian tubes related (12%) or not (23%) to a pregnancy, previous gynecological (11%) or not (13%) laparotomies and endometriosis (4%). Contrary, in 37% of women with hydrosalpinges the identification of the cause of hydrosalpinges was not possible, b) The HSG is the first choice examination for the diagnosis of hydrosalpinges with only 3% rate of false positive or negative findings. Though, the prognostic value for the postoperative treatment of infertility is small and is only constituted in revealing non-operative cases. Laparoscopy alone, reveals the presence of coexisting adhesions and the severity of tubal disease and also defines the post-surgical prognosis. The hydrosalpinges, with or without adhesions, were evaluated in 21,3%, 27,5% and 51,5% as of mild, moderate and severe stage, c) The outcomes of postoperative pregnancies after neosalpingostomy by microsurgery (26,5%) and operative laparoscopy (23%) were not significantly different (P>0,05) and were noted mostly within the first postoperative year, d) The age of the women and the severity of tubal disease has a significantly adverse prognostic value on reconstructive neosalpingostomy for infertility. The coexistence of adhesions seems to effect less the postoperative fertility, e) The rate of pregnancies per embryo transfer with IVF, in cases of hydrosalpinges, is significantly lower (16,4%) than that in women suffering infertility of tubal disease other than hydrosalpinges (27,4). Conclusion: Laparoscopic neosalpingostomy is as effective as microsurgery in retreiving infertility. It is recommended in women with mild and moderate stage of tubal disease with or without adhesions, and is not recommended in those with severe stage of tubal disease, in which IVF is preferred. IVF is best recommended in women who did not conceive within the first 18 postoperative months after neosalpingostomy.

Σκοπός της έρευνας: Η μελέτη αυτή αποσκοπούσε στη διερεύνηση προβλημάτων που σχετίζονται με τη διάγνωση των υδροσαλπίγγων και τη θεραπευτική προσφορά της νεοσαλπιγγοστομίας με μικροχειρουργική και χειρουργική λαπαροσκόπηση στην αποκατάσταση της γονιμότητας. Υλικό και μέθοδος: α) Αναζητήθηκε η συχνότητα των υδροσαλπίγγων, το είδος και το αίτιο που την προκάλεσε σε 3.870 γυναίκες που έπασχαν από υπογονιμότητα, β) Αξιολογήθηκε η προσφορά της υστεροσαλπιγγογραφίας και της λαπαροσκόπησης στη διάγνωση και εγχειρητική πρόγνωση 518 περιπτώσεων με υδροσάλπιγγες, γ) Ελέγχθηκε η μετεγχειρητική αποκατάσταση της γονιμότητας μετά νεοσαλπιγγοστομία που έγινε με μικροχειρουργική σε 83 γυναίκες και λαπαροσκοπικά σε 61, δ) Διερευνήθηκε η επίδραση της ηλικίας των γυναικών, της σοβαρότητας της σαλπιγγικής νόσου και της συνύπαρξης συμφύσεων και υδροσαλπίγγων στην αποκατάσταση της γονιμότητας μετά νεοσαλπιγγοστομία με μικροχειρουργική και χειρουργική λαπαροσκόπηση σε 144 γυναίκες.Αποτελέσματα: α) Διαπιστώθηκε ότι το ποσοστό των υδροσαλπίγγων στις υπογόνιμες γυναίκες είναι 17% και στο μεγαλύτερο ποσοστό αυτών (74,8%) συνυπήρχαν συμφύσεις. Πιθανολογήθηκαν ως αίτια δημιουργίας των υδροσαλπίγγων φλεγμονές των σαλπίγγων, σχετιζόμενες ή όχι με κύηση, προηγηθείσες λαπαροτομίες γυναικολογικής ή μη φύσης και ενδομητρίωση σε ποσοστό 12%, 23%, 11%, 13% και 4% αντίστοιχα. Αντίθετα, σε ποσοστό 37% των γυναικών με υδροσάλπιγγες δεν κατέστη δυνατή η ταυτοποίηση του αιτίου δημιουργίας τους, β) Η υστεροσαλπιγγογραφία αποτελεί την εξέταση επιλογής για τη διάγνωση των υδροσαλπίγγων με ελάχιστο ποσοστό (3%) ψευδώς θετικών ή αρνητικών ευρημάτων. Η προγνωστική της, όμως, σημασία για τη μετεγχειρητική αποκατάσταση της γονιμότητας είναι πολύ μικρή και συνίσταται μόνο στην αποκάλυψη ορισμένων ανεγχείρητων καταστάσεων. Η λαπαροσκόπηση αποκαλύπτει την ύπαρξη συνυπαρχουσών συμφύσεων και τη σοβαρότητα της σαλπιγγικής νόσου καθορίζοντας τη μετεγχειρητική πρόγνωση. Οι υδροσάλπιγγες, με ή χωρίς συμφύσεις, χαρακτηρίστηκαν αντίστοιχα σε ποσοστά 21,3%, 27,5% και 51,5% ως ήπιου, μέτριου και σοβαρού βαθμού, γ) Τα ποσοστά των μετεγχειρητικών κυήσεων μετά νεοσαλπιγγοστομία με μικροχειρουργική (26,5%) και χειρουργική λαπαροσκόπηση (23%) δε διέφεραν σημαντικά (Ρ>0,05) και επετεύχθησαν κυρίως εντός του πρώτου, μετά την εγχείρηση, έτους, δ) Σημαντικά δυσμενή προγνωστική σημασία στην αποκατάσταση της γονιμότητας μετά νεοσαλπιγγοστομία έχει η ηλικία της γυναίκας και η σοβαρότητα της βλάβης των σαλπίγγων. Η συνύπαρξη συμφύσεων επηρεάζει λιγότερο τη μετεγχειρητική γονιμότητα, ε) Το ποσοστό κυήσεων ανά εμβρυομεταφορά στην εξωσωματική γονιμοποίηση στις περιπτώσεις με υδροσάλπιγγες είναι σημαντικά χαμηλότερο (16,4%) από το αντίστοιχο σε γυναίκες με στειρότητα σαλπιγγικής αιτιολογίας άλλης εκτός από υδροσάλπιγγες (27,4%). Συμπέρασμα: Η λαπαροσκοπική νεοσαλπιγγοστομία και εκείνη με μικροχειρουργική είναι εξίσου αποτελεσματικές στην αποκατάσταση της γονιμότητας. Ενδείκνυνται στις γυναίκες με ήπιου και μέτριου βαθμού σαλπιγγική νόσο, με ή χωρίς συμφύσεις, και αντενδείκνυνται σε εκείνες με σοβαρού βαθμού, στις οποίες και συνιστάται η εξωσωματική γονιμοποίηση. Η εξωσωματική γονιμοποίηση ενδείκνυται περαιτέρω στις γυναίκες, που έκαναν νεοσαλπιγγοστομία και δεν έμειναν έγκυες εντός των πρώτων 18 μετεγχειρητικών μηνών.