Η στάση των εφήβων ελληνοποντίων παλιννοστούντων ομογενών από την πρώην Σοβιετική Ένωση απέναντι στην ελληνική γλώσσα: έρευνα στους Ελληνοποντίους μαθητές των δημοσίων Γυμνασίων των περιοχών Καλλιθέας και Μενιδίου του νομού Αττικής

Abstract

Αντικείμενο της παρούσας έρευνας είναι η στάση των εφήβων Ελληνοποντίων παλιννοστούντων ομογενών από την πρώην Σοβιετική Ένωση απέναντι στην ελληνική γλώσσα. Η ύπαρξη πιθανής συσχέτισης της προσαρμογής (σχολικής, κοινωνικής και διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας) και της αυτοαντίληψης με την παραπάνω στάση καθώς και η συσχέτιση του χρόνου παραμονής και της ηλικίας / τάξης φοίτησης με αυτή αποτελούν τις βασικές υποθέσεις της έρευνας, που εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της Εξελικτικής Ψυχολογίας. Ειδικότερα μελετώνται: η διαμόρφωση της «ελληνικής» ή «μικτής» εθνικής ταυτότητας των Ελληνοποντίων μαθητών, οι συνθήκες ζωής και σχέσεις τους στην Ελλάδα, η νοσταλγία τους για τη χώρα προέλευσης, οι κοινωνικές συναναστροφές τους στο ελληνικό περιβάλλον, η ικανοποίηση από το ελληνικό σχολείο, η κατανόηση των μαθημάτων στα ελληνικά, η επίδοσή τους στο ελληνικό σχολείο, η αυτοαντίληψη των ικανοτήτων τους και η γενικότερη αυτοεκτίμηση των μαθητών, καθώς και η γνώση, η προτίμηση χρήσης και η απόδοση σημασίας τόσο στην ελληνική όσο και στη ρωσική γλώσσα. Εξετάζεται, συγχρόνως, και η συσχέτιση των βασικών δημογραφικών χαρακτηριστικών του δείγματος των μαθητών με την προσαρμογή, αυτοαντίληψη και στάση τους απέναντι στην ελληνική γλώσσα. Τα ευρήματα της έρευνας μας έδειξαν ότι: όσοι Ελληνοπόντιοι μαθητές μένουν για μακρό χρονικό διάστημα στην Ελλάδα, υιοθετούν την «ελληνική-εθνική» ταυτότητα, έχουν ομαλή σχολική και κοινωνική προσαρμογή στο ελληνικό περιβάλλον, θετική αυτοαντίληψη στον «σχολικό» και «κοινωνικό τομέα» των ικανοτήτων τους και τείνουν προς την αποδοχή του «ατομικισμού» ως αξία, εκφράζουν θετική στάση απέναντι στην ελληνική γλώσσα, Αντίθετα, όσοι από τους μαθητές αυτούς είναι μεγαλύτεροι ηλικιακά, υιοθετούν τη «μικτή-εθνική» ταυτότητα, νοσταλγούν έντονα τη χώρα προέλευσης, αποδέχονται τη «συλλογικότητα» ως αξία, σημειώνουν χαμηλή σχολική επίδοση κι έχουν αρνητική αυτοαντίληψη της «κοινωνικής αποδοχής» από τους συνομηλίκους τους γηγενείς Έλληνες εκφράζουν αρνητική στάση προς την ελληνική και θετική προς τη ρωσική γλώσσα.