Ελληνικός κινηματογράφος (1896-1939): συγκρίσεις σε ευρωπαϊκό και μεσογειακό πλαίσιο. Τρόποι παραγωγής και διανομής

Abstract

The first part examines issues of historiography and methodology for the cinema history as well as the international and Greek bibliography for early cinema. According to this methodological approach, the following chapters examine the beginning and the development of the Greek cinema from 1896 to 1939. The broader use of sources follows the new approaches in film history which link cinema with economic and social development.

Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται οι γενικότερες ιστορικές προσεγγίσεις και ορισμένα ζητήματα που εξετάζει η διεθνής και ελληνική ιστοριογραφία με σκοπό να αναλυθούν οι λόγοι και τα επιχειρήματα για την ανάγκη χρήσης των γενικότερων εργαλείων από τους διάφορους ιστορικούς κλάδους και κυρίως της οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται τα κύρια σημεία της διεθνούς βιβλιογραφίας για τους τρόπους προσέγγισης της ιστορίας του κινηματογράφου, με βάση την πλούσια παραγωγή στο χώρο των κινηματογραφικών σπουδών τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στο δεύτερο μέρος τίθεται το γενικό μεθοδολογικό πλαίσιο βάσει του οποίου θα γίνει η προσπάθεια να εξετασθεί, σε γενικές γραμμές, το σύνολο της ελληνικής κινηματογραφίας κατά την πρώτη της περίοδο (1896-1939) σε σύγκριση πάντοτε με τα αντίστοιχα μεθοδολογικά ζητήματα που έχουν τεθεί για την ιστορική περιοδολόγηση και την εξέταση του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού κινηματογράφου. Στα επόμενα τρία κεφάλαια παρουσιάζεται η διαδρομή από τη γέννηση στην ωρίμανση του ελληνικού κινηματογράφου. Η περιοδολόγηση και η ιστορική παρουσίαση αξιοποιεί, από τη μια πλευρά την ήδη υπάρχουσα ιστορική παραγωγή αλλά πρώτα και κύρια προσπαθεί να στηριχθεί σε ένα διευρυμένο πεδίο πρωτογενών πηγών οι οποίες μέχρι τώρα είτε είχαν εξετασθεί αποσπασματικά είτε είχαν αγνοηθεί. Στον προσδιορισμό των νέων αυτών πρωτογενών πηγών, έγινε προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η εμπειρία των νέων διεθνών προσεγγίσεων, καταδεικνύοντας και μ’ αυτό τον τρόπο την άμεση διεθνή διασύνδεση κάθε τομέα που έχει σχέση με τον κινηματογράφο. Αν δηλαδή η σχέση όλων των τομέων της ελληνικής κινηματογραφίας (παραγωγή, διανομή, προβολή) με τη γενικότερη ευρωπαϊκή και διεθνή πορεία του κινηματογραφικού μέσου είναι αδιάσπαστη.