Η ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗ

Abstract

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΥΦΟΣ. ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ G. GENETTE ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ ("ΧΡΟΝΟΣ", "ΤΡΟΠΟΣ", "ΦΩΝΗ"), ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΛΕΣ ΑΛΛΩΝ, ΟΠΩΣ Π.Χ. ΤΟΥ Μ. ΜΠΑΧΤΙΝ ΓΙΑ ΤΟ "ΛΟΓΟ ΤΟΥΑΛΛΟΥ", ΤΗΣ DORRIT COHN ΓΙΑ ΤΟΝ "ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ", ΤΗΣ M. BAL ΓΙΑ ΤΗΝ "ΕΣΤΙΑΣΗ" ΚΛΠ. ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΥΟ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ Δ. ΧΑΤΖΗ, "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ" (1963) ΚΑΙ "ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΒΙΒΛΙΟ" (1976). ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΕΙ ΤΙΣ "ΣΤΑΘΕΡΕΣ" ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΡΑΙΕΣ - ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ - ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΣΕΙ. ΤΟ "ΔΙΠΛΟ ΒΙΒΛΙΟ" ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΤΑΘΜΟ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Δ. ΧΑΤΖΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΟ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΛΟΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΘΕΤΗ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ ΓΕΜΑΤΗ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ. Σ'ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΦΗΓ. ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ.

LA PRESENTE THESE VISE A DEUX FINS SIMULTANEES: 1. ANALYSER LES PROCEDES DU DISCOURS NARRATIF DANS L'OEUVRE DE L'ECRIVAIN DIMITRIS HATZIS ET Y DECOUVRIR ET INTEPRETER LES TECHNIQUES NARRATIVES EN RAPPORT AVEC LE CONTENU THEMATIQUE; 2.APPLIQUER DE METHODES SYSTEMATIQUES A L'ANALYSE DU TEXTE, DANS LE SENS DE LASEMIOTIQUE LITTERAIRE ET PRECISEMENT, DE LA NARRATOLOGIE. NOTRE CHOIX METHODOLOGIQUE EST FONDE SUR LA THEORIE DE G. GENETTE, MAIS AUSSI SUR D'AUTRES THEORIES ET METHODES COMPLEMENTAIRES, CELLES DE M. BAKHTINE ("LE LANGAGE D' AUTRNI"), DORRIT COHN ("LE MONOLOGUE INTERIEUR"), M. BAL ("LA FOCALISATION") ETC. L'ANALYSE SE CONCENTRE SUR DEUX AUVRES IMPORTANTES DE D. HATZIS, "LA FIN DE NOTREPETITE VILLE" (1963), ET LE "LIVRE DOUBLE" (1976), QUI REPRESENTENT DEUX ETAPES ESSENTIELLES DANS SON PARCOUR CREATEUR ET PEUVENT MARQUER UN POINT DE DEPART DANS L'ETUDE DES PROCEDES NARRATIFS DE L'ENSEMBLE DE LA PRODUCTION DE L'ECRIVAIN. L'ANALYSE NARRATOLOGIQUE ("TEMPS", "MODE", ET "VOIX") NOUS NOTRE QUE D. HATZIS, DANS "LA FIN DE NOTRE PETITE VILLE", DEVELOPPE SES PROCEDES FONDAMENTAUX AVEC LA SAGESSE DU TECHICIEN EXPERT. DANS LE "LIVRE DOUBLE" IL INTRODUIT DES PROCEDES AUDACIEUX ET ORIGINAUX. CES INNOVATIONS NARRATIVES, CHARGEES DESIGNIFICATIONS SYMBOLIQUES, ENRICHISSENT LA JIROSE NEOHELLENIQUE.